شناسایی.

جزیره من در دریای ایرلند واقع شده است و از نظر سیاسی و قانونی از بریتانیا جدا است. جمعیت بومی مانکس در این جزیره با جمعیت‌های ایرلندی، اسکاتلندی و انگلیسی به همراه هجوم فصلی گردشگران مشترک است.

مکان. جزیره من تقریباً از ایرلند، اسکاتلند، انگلستان و ولز در فاصله تقریباً 54 درجه و 25 دقیقه در 54 درجه و 05 دقیقه شمالی و 4 درجه و 50 دقیقه در 4 درجه و 20 درجه غربی فاصله دارد. عرض این جزیره در حدود 21 کیلومتر است. وسیع ترین نقطه شرقی-غربی و 50 کیلومتر طول شمال به جنوب. از نظر جغرافیایی، جزیره من داخلی کوهستانی است (بالاترین ارتفاع 610 متر) با دشت های ساحلی کم ارتفاع. این جزیره بخشی از منطقه جغرافیایی بزرگتر است که شامل ارتفاعات اسکاتلند است. آب و هوا به دلیل جریان گلف استریم عموما معتدل است. فصل رشد از آوریل شروع می شود و تا اکتبر ادامه دارد. میانگین بارندگی سالانه 100 تا 127 سانتیمتر است، اگرچه تغییرات محلی قابل توجهی وجود دارد. میانگین دما از 15 درجه سانتیگراد در ماه آگوست تا 5.5 درجه سانتیگراد در ژانویه، سردترین ماه، متغیر است.

جمعیت شناسی. جمعیت جزیره من در سال 1981 64679 نفر بود. در این زمان، تقریباً 47000 نفر (73 درصد) خود را به‌عنوان مانکس ثبت کردند که آنها را به بزرگترین گروه قومی در جزیره تبدیل کرد. گروه بعدی انگلیسی ها هستند که حدود 17000 نفر (1986) هستند و نماینده این گروه هستندسریعترین رشد جمعیت در جزیره کل جمعیت از سال 1971 تا 1981 16 درصد افزایش یافت.

وابستگی زبانی. مانکس‌ها انگلیسی صحبت می‌کنند، و در سال‌های اخیر برخی مانکس گالیک را احیا کرده‌اند، که تقریباً تا سال 1973 با مرگ آخرین زبان مادری ناپدید شد. مانکس شاخه ای از گیلیک گویدلیک است که شامل اسکاتلندی و ایرلندی می شود. اگرچه در حال حاضر هیچ گویشور بومی مانکس وجود ندارد، احیای زبان به اندازه کافی موفقیت آمیز بوده است به طوری که برخی از خانواده ها اکنون از Manx در ارتباطات خانگی استفاده می کنند. مانکس ها ترجیح می دهند از الفبای لاتین هم برای انگلیسی و هم برای مانکس استفاده کنند. در سال های اخیر تابلوهای خیابانی دوزبانه، نام مکان ها و برخی نشریات ظاهر شده است.