ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်များနှင့် အလေ့အကျင့်များ။ လတ်ဗီးယားတွင် ဘာသာရေးကို နိုင်ငံရေးအရ အသုံးချပြီး လက်ရှိယုံကြည်ချက်စနစ်က ဘာလဲဆိုတာကို သိရန် ခက်ခဲစေသည်။ အေဒီ 1300 တွင် "မီးနှင့်ဓား" ဖြင့် ရိုမန်ကက်သလစ်ဘာသာသို့ ကူးပြောင်းခဲ့သည်။ 16 ရာစုတွင် လတ်ဗီးယန်းအများစုသည် လူသာရန်ဘာသာသို့ ကူးပြောင်းခဲ့သည်။ လတ်ဗီးယားနိုင်ငံ၏ အစိတ်အပိုင်းတွင် နေထိုင်သူများသည် ပိုလန်-လစ်သူယေးနီးယား ဓနသဟာယတွင် ပေါင်းစည်းထားသော ကက်သလစ်ဘာသာဝင်များအဖြစ် ကျန်ရှိခဲ့သည်။ ၁၉ရာစုတွင်၊ စီးပွားရေးအရ အခွင့်ကောင်းရှာသူအချို့သည် ရုရှားသြသဒေါက်စ်ဘုရားကျောင်းသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ကြသည်။ 1940 နှင့် 1991 ခုနှစ်အကြားတွင် ကွန်မြူနစ်ဆိုဗီယက်အစိုးရသည် ဘာသာရေးလှုပ်ရှားမှုများကို တက်ကြွစွာဆန့်ကျင်ပြီး ဘုရားမဲ့ဝါဒကို အားပေးခဲ့သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် "ပင်မရေစီးကြောင်း" ချာ့ခ်ျများ (ဆိုလိုသည်မှာ လူသာရန်၊ ရိုမန်ကက်သလစ်နှင့် ရုရှားသြသဒေါက်စ်) ခေါင်းဆောင်မှုနှင့် အသင်းဝင်များ ကျဆင်းသွားကာ ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ကျင့်တရားနှင့် စိတ်ကူးဉာဏ်ဆိုင်ရာ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုတို့သည် ဆုတ်ယုတ်သွားခဲ့သည်။ ယဉ်ကျေးမှုသည် လောကီဆန်လာသည်။ လူအများစုသည် ဘာသာမဲ့အဖြစ် ဘုရားမဲ့ဝါဒီများ မဟုတ်ကြပါ။ မကြာသေးမီက ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုတစ်ခုသည် ဂုဏ်ထူးဆောင်များနှင့် Pentecostal ဘုရားကျောင်းများ၊ ဂိုဏ်းများနှင့် ကိုးကွယ်ယုံကြည်မှုများဖြင့် တက်ကြွစွာ ကိုးကွယ်ယုံကြည်နေသည်။

အနုပညာ။ ရိုးရာလက်မှုပညာစစ်စစ် ထုတ်လုပ်မှုသည် ပျက်လုနီးပါးဖြစ်နေပြီ။ လက်ရှိထုတ်လုပ်ရေးသည် ရိုးရာအနုပညာ ခေါင်းစဉ်များဖြင့် စီးပွားဖြစ်အနုပညာလက်ရာများဖြစ်သည်။ ဤကျဆင်းမှုသည် ဖျော်ဖြေရေးအနုပညာနှင့်လည်း သက်ဆိုင်ပါသည်။ လတ်ဗီးယား ဖျော်ဖြေရေး အနုပညာ၏ အရေးပါသော အစိတ်အပိုင်းမှာ လတ်ဗီးယားတွင် ကျင်းပသော သီချင်းပွဲတော်များ ဖြစ်ပြီး လတ်ဗီးယား လူဦးရေ များပြားသော အခြားနိုင်ငံများတွင်လည်း ပါဝင်သည်။ ဤဖြစ်ရပ်များ ထူးခြားချက်ရာနှင့်ချီသော တေးဂီတအဖွဲ့များမှ သီဆိုဖျော်ဖြေကြပြီး ရိုးရာအကအဖွဲ့များဖြင့် ကပြဖျော်ဖြေကြသည်။ လွန်ခဲ့သည့်သုံးရာစုနှစ်များက ရုရှားနိုင်ငံ၏ နိုင်ငံရေးလွှမ်းမိုးမှုကြောင့် လတ်ဗီးယားအနုပညာရှင်များနှင့် လူကြိုက်များသောယဉ်ကျေးမှုတို့သည် ရုရှား၏အနုပညာဖက်ရှင်များနှင့် ခေတ်ရေစီးကြောင်းများမှ လွှမ်းမိုးခဲ့သည်။ သို့သော် ဆိုဗီယက်ခေတ်မှလွဲ၍ လတ်ဗီးယားအနုပညာနှင့် လူကြိုက်များသောယဉ်ကျေးမှုသည် အနောက်ဥရောပဆီသို့ ပို၍ဦးတည်လာခဲ့သည်။ ဆိုဗီယက်ခေတ်တွင် အစိုးရက ဝါဒဖြန့်အနုပညာကို မြှင့်တင်ခဲ့ပြီး မလိုလားအပ်သော အနုပညာပုံစံများနှင့် အနုပညာရှင်များကို ဖိနှိပ်ခဲ့သည်။ ယခု လတ်ဗီးယန်းလူမျိုးများသည် အခြားပုံစံများနှင့် ချဉ်းကပ်မှုများကို စူးစမ်းလေ့လာနေကြပြန်သည်။

ဆေး။ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ စောင့်ရှောက်မှုပေးဝေမှုစနစ်တွင် ဆေးခန်းများ၊ ဆေးရုံများ၊ သန့်စင်ခန်းများ၊ ဆေးခန်းများနှင့် ဆေးဆိုင်များ၊ သူနာပြုများ၊ သွားဆရာဝန်များ၊ ဆေးဝါးပညာရှင်များနှင့် ပံ့ပိုးပေးသော ဝန်ထမ်းများ ပါဝင်ပါသည်။ သို့သော် ယေဘုယျအားဖြင့် စီးပွားရေးပြိုကွဲမှုနှင့် အရင်းအမြစ်များ နည်းပါးခြင်းကြောင့်၊ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာစနစ် သည် အတုမဲ့ အခြေအနေတွင် ရှိနေသည်။ လုံလောက်သော သမားတော် အရေအတွက် ရှိသည်ဟု ထင်ရသော်လည်း လေ့ကျင့်သင်ကြား ပေးထားသော ဝန်ထမ်း ရှားပါးမှုနှင့် ဆေးဝါး၊ ကာကွယ်ဆေး၊ စက်ကိရိယာ နှင့် ထောက်ပံ့ရေး ပစ္စည်းများ ပြတ်လပ်မှုတို့ ရှိပါသည်။ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာဝန်ထမ်းများသည်လည်း အစပျိုးမှုကို တွန်းအားပေးပြီး ပုဂ္ဂလိကလုပ်ငန်းကို တားမြစ်သည့်စနစ်မှ ဤလက္ခဏာများပါရှိသော လုပ်ငန်းတစ်ခုသို့ ပြောင်းလဲရန် ကြိုးစားနေကြသည်။ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများ လိုအပ်မှုမှာ ပြင်းထန်ပြီး၊ သက်တမ်း လျော့ကျလာကာ မွေးရာပါ ချို့ယွင်းချက်များလည်း တိုးလာပါသည်။