سازمان اجتماعی. اغلب گفته می شود که در دریای کارائیب احساس ضعیفی از انسجام جامعه وجود دارد و جوامع محلی به طور ضعیف سازماندهی شده اند. در واقع، همین امر را می توان در مورد کوراسائو نیز بیان کرد. امروزه، اگرچه کوراسائو یک جامعه به شدت شهری و فردی شده است، شبکه های غیررسمی نقش مهمی در زندگی روزمره مردان و زنان ایفا می کنند.

سازمان سیاسی. ساختار قانون اساسی پیچیده است. سه سطح حکومت وجود دارد، یعنی پادشاهی (هلند، آنتیل هلند و آروبا)، سرزمین (آنتیل هلند-پنج)، و سطح هر جزیره. پادشاهی امور خارجه و دفاع را اداره می کند. دولت توسط تاج هلند منصوب می شود و نماینده آن است. آروبا اکنون فرماندار خود را دارد. دولت های آنتیل و آروبا وزرایی را منصوب می کنند که نماینده آنها در لاهه باشند. این وزیران از موقعیت ویژه و قدرتمندی برخوردارند و در صورت فراخواندن، در بحث های کابینه پادشاهی شرکت می کنند.

از لحاظ نظری، سرزمین بر امور قضایی، پستی و پولی حکومت می کند، در حالی که جزایر به آموزش و توسعه اقتصادی می پردازند. با این حال، وظایف سرزمین و جزایر به طور مشخص مشخص نشده است، و اغلب تکراری اتفاق می افتد. جمعیت در استاتن (پارلمان سرزمین) و eilandsraden (شوراهای جزیره ای) نمایندگی دارند. هر دو نهاد قانونگذاری هستندبا رای جهانی برای یک دوره چهار ساله انتخاب می شود.

احزاب سیاسی جزیره به جزیره سازماندهی می شوند. آنتیل ها طیف وسیعی را برای انتخاب دارند. این تنوع مانع از کسب اکثریت مطلق یک حزب می شود. در نتیجه، ائتلاف برای تشکیل دولت ضروری است. این ائتلاف ها اغلب بر اساس متزلزلی شکل می گیرند: سیاست ماشینی و به اصطلاح سیستم حمایتی منجر به بی ثباتی می شود. بنابراین، یک ائتلاف به ندرت موفق می شود یک دوره کامل چهار ساله را خدمت کند، شرایطی که برای دولت کارآمد مناسب نیست.

درگیری. شورش های جدی در کوراسائو در 30 مه 1969 روی داد. طبق یک کمیسیون تحقیق، علت مستقیم شورش ها اختلاف کاری بین شرکت Wescar (راه آهن کارائیب) و فدراسیون کارگران کوراسائو (CFW) بود. کمیسیون تشخیص داد که شورش ها بخشی از یک طرح بزرگتر برای سرنگونی دولت آنتیل نبودند، و همچنین این درگیری عمدتاً بر اساس خطوط نژادی نبود. آنتیل ها مخالفت شدیدی با این واقعیت داشتند که تفنگداران دریایی هلندی برای بازگرداندن نظم و قانون به آنجا آورده شدند.