اعتقادات مذهبی. اکثر مایسین معتقدند که ارواح مردگان اخیر تأثیر قابل توجهی، چه برای خوب و چه بد، بر زنده ها دارند. مواجهه با ارواح بوته ای می تواند باعث بیماری جدی، به ویژه برای زنان و کودکان شود. علیرغم تلاش های فراوان برای رهایی از جادوگری، میسین معتقد است که انواع مختلفی از سوی روستاییان و بیگانگان همچنان انجام می شود و بیشترین مرگ و میر را به همین علت نسبت می دهند. خدا و عیسی خدایان بسیار دوری هستند که گاهی در رویاها با آنها روبرو می شوند. گفته می شود ایمان به آنها می تواند بر شر ناشی از جادوگران و ارواح غلبه کند. به استثنای تعداد انگشت شماری، Maisin مسیحی هستند. اکثر مردم ساحلی آنگلیکان نسل دوم یا سوم هستند، در حالی که کوسیراو در دهه 1950 به کلیسای ادونتیست روز هفتم تبدیل شد. روستاییان این نسخه از تعلیم و عبادت مسیحی را می پذیرند، اما با ارواح بوته ای محلی، ارواح و جادوگران نیز مواجه می شوند و اغلب جادوی باغ را انجام می دهند و از تکنیک ها و تمرین کنندگان شفابخش بومی استفاده می کنند. در باورهای مذهبی تنوع قابل توجهی وجود دارد که تا حد زیادی به تحصیلات و تجربه افراد در خارج از روستا بستگی دارد.

عمل کنندگان مذهبی. شش مرد Maisin به عنوان کشیش منصوب شده اند، و بسیاری دیگر به عنوان شماس، اعضای فرقه های مذهبی، معلم-انجیل، خوانندگان غیر روحانی، و کارکنان پزشکی ماموریت خدمت کرده اند. کلیسای انگلیکنتقریباً به طور کامل محلی شده است و از سال 1962، یک کشیش بومی به Maisin خدمت کرده است. شفادهنده‌ها را می‌توان در بیشتر روستاها یافت - مردان و زنانی که دانش برتر در مورد داروهای بومی، ارواح بوته‌ای، و تعاملات بین روح‌های انسان و جهان ارواح (از جمله خدا) دارند.

تشریفات. در زمان تماس اروپاییان، مراسم تشییع جنازه، مراسم عزاداری، آغاز تولد فرزندان اول و اعیاد بین قبیله ای مراسم اصلی مراسم بود. همه آنها با مبادلات بزرگ غذا، اشیاء قیمتی صدفی و پارچه تاپا مشخص شده بودند. آغاز و جشن های بین قبیله ای نیز مناسبت هایی برای روزها، گاهی اوقات هفته ها، رقصیدن بود. مراسم اصلی امروز کریسمس، عید پاک و اعیاد حامی است. اغلب در چنین روزهایی جشن‌های بزرگ همراه با رقص‌های سنتی توسط سربازان با لباس‌های بومی برگزار می‌شود. مراسم چرخه زندگی - به ویژه جشن های بلوغ اولزادگان و مراسم مرده زنی - دیگر مناسبت های اصلی مراسم هستند.

هنر. زنان Maisin در سرتاسر پاپوآ گینه نو به خاطر تاپا (پارچه پوست) با طراحی بسیار عالی شهرت دارند. تاپا که در درجه اول به عنوان لباس سنتی مردان و زنان خدمت می کند، امروزه یکی از کالاهای اصلی مبادلات محلی و منبع پول نقد است. از طریق کلیساها و واسطه های دولتی به مغازه های مصنوعات در شهرها فروخته می شود. اکثر خانم ها در اواخر نوجوانی خالکوبی های مفصلی روی صورت خود با طرح های منحنی دریافت می کنند.پوشاندن تمام صورت که مختص منطقه است.

پزشکی. Maisin بیماری ها را به "میکروب" یا حملات روحی و جادوگران نسبت می دهد، بسته به اینکه آیا آنها به طب غربی پاسخ می دهند یا خیر. روستاییان از پست های کمک های پزشکی محلی و یک بیمارستان منطقه ای و همچنین درمان های خانگی و خدمات شفادهندگان روستا استفاده می کنند.

مرگ و زندگی پس از مرگ. به طور سنتی، Maisin معتقد بود که ارواح مردگان در کوه های پشت دهکده های آنها ساکن هستند و اغلب برای کمک یا مجازات خویشاوندان برمی گردند. روستاییان هنوز در خواب و رؤیا با مردگان اخیر روبرو می شوند - که هم خوش شانسی و هم بدبختی را به آنها نسبت می دهند - اما اکنون می گویند که آن مرحوم در بهشت ​​زندگی می کند. اگرچه مسیحیت آنها را تا حد زیادی تغییر داده است، اما مراسم مرده زنی همچنان "سنتی" ترین چهره جامعه Maisin را ارائه می دهد. روستاییان سه روز پس از خاکسپاری به طور دسته جمعی برای مرگ عزاداری می کنند و در این مدت از صداهای بلند اجتناب می کنند و در باغ کار می کنند تا مبادا روح مرده یا بستگان زنده اش را آزار دهند. همسران و والدین داغدیده برای دوره هایی از چند روز تا چند سال در نیمه انزوا قرار می گیرند. آنها توسط فامیل هایشان که آنها را می شویند، موهایشان را کوتاه می کنند و در مراسمی که تقریباً شبیه آداب بلوغ برای فرزندان اول است، به آنها تاپا تمیز و زیور آلات می پوشانند، از عزا خارج می شوند.