مذهبي عقيدو. اڪثر مائيسين اهو مڃيندا آهن ته تازو مئل جا روح جيئرن تي سٺو ۽ خراب ٻنهي لاءِ ڪافي اثر رکن ٿا. بش اسپرٽ سان ملڻ سان سنگين بيماريون ٿي سگهن ٿيون، خاص ڪري عورتن ۽ ٻارن کي. جادوگريءَ کان نجات حاصل ڪرڻ لاءِ ڪيترين ئي ڪوششن جي باوجود، ميسين جو خيال آهي ته ڳوٺاڻن ۽ ٻاهرين ماڻهن طرفان مختلف قسم جا رواج جاري آهن ۽ اهي سڀ کان وڌيڪ موت ان سبب کي منسوب ڪن ٿا. خدا ۽ عيسى ڏاڍا پري ديوتا آهن، ڪڏهن ڪڏهن خوابن ۾ منهن. انھن تي ايمان، اھو چيو ويندو آھي، جادوگرن ۽ روحن جي سببن جي برائي تي غالب ٿي سگھي ٿو. ڪجهه استثنا سان، مائيسين عيسائي آهن. اڪثر ساحلي ماڻهو ٻئي يا ٽئين نسل جا اينگليڪن آهن جڏهن ته ڪوسيراو 1950ع ۾ سيونٿ-ڊي ايڊونٽسٽ چرچ ۾ تبديل ٿي ويو. ڳوٺاڻا عيسائي تعليم ۽ عقيدت جي هن نسخي کي قبول ڪن ٿا، پر اهي مقامي بش روحن، ڀوتن ۽ جادوگرن سان پڻ ملن ٿا ۽ گهڻو ڪري باغي جادو جي مشق ڪن ٿا ۽ مقامي شفا جي ٽيڪنالاجي ۽ عملي جو استعمال ڪن ٿا. مذهبي عقيدي ۾ ڪافي تنوع آهي، جنهن جو دارومدار گهڻو ڪري ڳوٺن کان ٻاهر هڪ فرد جي تعليم ۽ تجربي تي آهي.

مذهبي عمل ڪندڙ. ڇھ مکيه ماڻھن کي پادريءَ جي طور تي مقرر ڪيو ويو آھي، ۽ ٻيا گھڻا ڊيڪون، مذھبي حڪمن جي ميمبرن، استادن جي مبشر، پڙھندڙن ۽ مشن جي طبي ڪارڪنن جي حيثيت ۾ ڪم ڪيا آھن. اينگليڪن چرچتقريبن مڪمل طور تي مقامي ڪيو ويو آهي، ۽ 1962 کان وٺي، هڪ مقامي پادري ميسين جي خدمت ڪئي آهي. شفا ڏيندڙ اڪثر ڳوٺن ۾ پڻ مليا ويندا آهن- مرد ۽ عورتون جيڪي ملڪي دوائن، بش اسپرٽ، ۽ انساني روحن ۽ روحاني دنيا جي وچ ۾ رابطي (بشمول خدا) جي اعليٰ ڄاڻ رکن ٿا.

تقريبون. يورپي رابطي جي وقت ۾، جنازي، ماتم جي رسم، پهرين ڄاول ٻارن جي شروعات، ۽ بين الاقوامي دعوتون مکيه رسمي موقعا هئا. سڀني کي کاڌي جي وڏي مٽاسٽا، شيل قيمتي سامان، ۽ تاپا ڪپڙي جي نشان لڳل هئي. شروعات ۽ بين الاقوامي دعوتون به ڏينهن، ڪڏهن ڪڏهن هفتي، ناچ جا موقعا هوندا هئا. اڄ اهم تقريبون ڪرسمس، ايسٽر، ۽ سرپرستي فيض جا ڏينهن آهن. وڏيون دعوتون اڪثر اهڙن ڏينهن تي منعقد ڪيون وينديون آهن، جن ۾ روايتي ناچ فوجين پاران مقامي لباس ۾ ملهائيندا آهن. زندگيءَ جي چڪر جون تقريبون- خاص ڪري پهرئين ڄاول بلوغت جون تقريبون ۽ مرده خاني جون رسمون- تقريبون جا ٻيا اهم موقعا آهن.

آرٽس. وڏيون عورتون پوري پاپوا نيو گني ۾ مشهور آهن انهن جي شاندار نموني ٺهيل تاپا (برڪ ڪپ) جي ڪري. بنيادي طور تي مردن ۽ عورتن لاءِ روايتي لباس طور ڪم ڪري رهيو آهي، تاپا اڄڪلهه مقامي مٽاسٽا جو هڪ اهم سامان ۽ نقد رقم جو هڪ ذريعو آهي. اهو چرچ ۽ سرڪاري وچولين ذريعي شهرن ۾ آرٽيڪل دڪانن تي وڪرو ڪيو ويندو آهي. گهڻيون عورتون ننڍيءَ ڄمار جي آخر ۾ چهري تي نمايان ٽاٽون ٺاهي وٺنديون آهن، جن ۾ وکر واري ڊيزائن سانسڄي منهن کي ڍڪڻ جيڪي علائقي لاء منفرد آهن.

دوائون. Maisin بيمارين کي "جراثيم" يا روحاني حملن ۽ جادوگرن ڏانهن منسوب ڪري ٿو، ان تي منحصر آهي ته ڇا اهي مغربي دوائن جو جواب ڏين ٿا. ڳوٺاڻا مقامي طبي امداد جون پوسٽون ۽ هڪ علائقائي اسپتال، گڏوگڏ گهريلو علاج ۽ ڳوٺ جي شفا ڏيندڙن جون خدمتون استعمال ڪن ٿا.

موت ۽ بعد جي زندگي. 2> روايتي طور تي، ميسين جو عقيدو هو ته مئلن جا روح انهن جي ڳوٺن جي پويان جبلن ۾ رهندا آهن، اڪثر ڪري مدد ڪرڻ يا مائٽن کي سزا ڏيڻ لاء واپس ايندا آهن. ڳوٺاڻا اڃا تائين خوابن ۽ خوابن ۾ تازو مئل سان ملن ٿا - انهن کي خوش قسمتي ۽ بدقسمتي ٻنهي سان منسوب ڪن ٿا - پر هاڻي چون ٿا ته مرحوم جنت ۾ رهندو آهي. جيتوڻيڪ اهي عيسائيت طرفان تمام گهڻو تبديل ڪيا ويا آهن، مردن جي تقريبون ميسين سماج جو سڀ کان وڌيڪ "روايتي" چهرو پيش ڪرڻ جاري رکنديون آهن. ڳوٺاڻا دفن ٿيڻ کان پوءِ ٽن ڏينهن تائين اجتماعي طور تي موت جو ماتم ڪندا آهن، جنهن دوران هو بلند آواز کان پاسو ڪندا آهن ۽ باغ ۾ ڪم ڪندا آهن، متان مئل ماڻهوءَ جي روح يا ان جي جيئري مائٽن کي ڏک نه پهچي. غمگين زالون ۽ ماءُ پيءُ ڪجهه ڏينهن کان ڪيترن سالن تائين جي وقفي وقفي ۾ هليا ويندا آهن. انهن کي ماتم مان انهن جي لاڳاپن مان ڪڍيو ويندو آهي، جيڪي انهن کي ڌوئي، انهن جي وارن کي سنواريندا آهن، ۽ انهن کي صاف تپ ۽ زيور ۾ هڪ تقريب ۾ لباس ڏيندا آهن، جيڪا تقريبن پهرين ڄاول ٻارن جي بلوغت جي رسمن جي برابر آهي.