மத நம்பிக்கை. சமீபகாலமாக இறந்தவர்களின் ஆவிகள் உயிருடன் இருப்பவர்கள் மீது நன்மைக்கும் தீமைக்கும் கணிசமான செல்வாக்கு செலுத்துவதாக பெரும்பாலான மைசின் நம்புகின்றனர். புதர் ஆவிகளுடன் சந்திப்பது கடுமையான நோய்களை ஏற்படுத்தும், குறிப்பாக பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளுக்கு. சூனியத்திலிருந்து விடுபட பல முயற்சிகள் இருந்தபோதிலும், கிராமவாசிகள் மற்றும் வெளியாட்களால் பல்வேறு வகையான பழக்கவழக்கங்கள் தொடர்ந்து கடைப்பிடிக்கப்படுகின்றன என்று Maisin நம்புகிறார். கடவுளும் இயேசுவும் மிகவும் தொலைதூர தெய்வங்கள், சில சமயங்களில் கனவுகளில் சந்திப்பார்கள். அவர்கள் மீதான நம்பிக்கை, மந்திரவாதிகள் மற்றும் ஆவிகளால் ஏற்படும் தீமையை வெல்லும் என்று கூறப்படுகிறது. ஒரு சில விதிவிலக்குகளுடன், மைசின் கிறிஸ்தவர்கள். பெரும்பாலான கடலோர மக்கள் இரண்டாம் அல்லது மூன்றாம் தலைமுறை ஆங்கிலிகன்களாக உள்ளனர், அதே நேரத்தில் கொசிராவ் 1950 களில் செவன்த்-டே அட்வென்டிஸ்ட் தேவாலயமாக மாறினார். கிராமவாசிகள் கிறிஸ்தவ போதனை மற்றும் வழிபாட்டு முறையின் இந்த பதிப்பை ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் உள்ளூர் புதர் ஆவிகள், பேய்கள் மற்றும் மந்திரவாதிகளை சந்திக்கிறார்கள் மற்றும் பெரும்பாலான தோட்ட மந்திரங்களை பயிற்சி செய்கிறார்கள் மற்றும் உள்நாட்டு குணப்படுத்தும் நுட்பங்களையும் பயிற்சியாளர்களையும் பயன்படுத்துகிறார்கள். கிராமங்களுக்கு வெளியே ஒரு தனிநபரின் கல்வி மற்றும் அனுபவத்தைப் பொறுத்து, மத நம்பிக்கையில் கணிசமான வேறுபாடு உள்ளது.

மதப் பயிற்சியாளர்கள். ஆறு மைசின் ஆண்கள் பாதிரியார்களாக நியமிக்கப்பட்டுள்ளனர், மேலும் பலர் டீக்கன்கள், மத ஒழுங்குகளின் உறுப்பினர்கள், ஆசிரியர்-சுவிசேஷகர்கள், சாதாரண வாசகர்கள் மற்றும் மிஷன் மருத்துவ பணியாளர்களாக பணியாற்றியுள்ளனர். ஆங்கிலிக்கன் சர்ச்கிட்டத்தட்ட முழுவதுமாக உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்டது, 1962 முதல், ஒரு பழங்குடி பாதிரியார் மைசினுக்கு சேவை செய்தார். பெரும்பாலான கிராமங்களில் குணப்படுத்துபவர்களைக் காணலாம்—உள்நாட்டு மருந்துகள், புதர் ஆவிகள் மற்றும் மனித ஆன்மாக்களுக்கும் ஆவி உலகத்துக்கும் (கடவுள் உட்பட) இடையேயான தொடர்புகள் பற்றிய சிறந்த அறிவைக் கொண்ட ஆண்களும் பெண்களும்.

விழாக்கள். ஐரோப்பியர் தொடர்பில் இருந்த காலத்தில், இறுதிச் சடங்குகள், துக்கச் சடங்குகள், முதல் குழந்தைகளின் துவக்கங்கள் மற்றும் பழங்குடியினருக்கு இடையேயான விருந்துகள் ஆகியவை முக்கிய சடங்கு நிகழ்வுகளாக இருந்தன. அனைத்தும் பெரிய அளவிலான உணவு, ஷெல் மதிப்புமிக்க பொருட்கள் மற்றும் டப்பா துணி ஆகியவற்றால் குறிக்கப்பட்டன. துவக்கங்கள் மற்றும் பழங்குடியினருக்கு இடையேயான விருந்துகள் கூட நாட்கள், சில நேரங்களில் வாரங்கள், நடனமாடுவதற்கான சந்தர்ப்பங்களாக இருந்தன. இன்று முக்கிய விழாக்கள் கிறிஸ்துமஸ், ஈஸ்டர் மற்றும் புரவலர் பண்டிகை நாட்கள். பெரிய விருந்துகள் பெரும்பாலும் இத்தகைய நாட்களில் நடத்தப்படுகின்றன, துருப்புக்களின் பாரம்பரிய நடனங்களுடன் உள்நாட்டு உடையில். வாழ்க்கை-சுழற்சி விழாக்கள்-குறிப்பாக முதல் குழந்தை பருவமடைதல் கொண்டாட்டங்கள் மற்றும் மரண சடங்குகள் - விழாக்களுக்கான மற்ற முக்கிய சந்தர்ப்பங்கள்.

கலை. மைசின் பெண்கள் பப்புவா நியூ கினியா முழுவதும் தங்களின் நேர்த்தியாக வடிவமைக்கப்பட்ட டப்பா (பட்டை துணி)க்காக புகழ் பெற்றுள்ளனர். முதன்மையாக ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் பாரம்பரிய ஆடையாக சேவை செய்யும் தபா இன்று உள்ளூர் பரிமாற்றத்தின் முக்கிய பொருளாகவும் பண ஆதாரமாகவும் உள்ளது. இது தேவாலயம் மற்றும் அரசாங்க இடைத்தரகர்கள் வழியாக நகரங்களில் உள்ள கலைப்பொருட்கள் கடைகளுக்கு விற்கப்படுகிறது. பெரும்பாலான பெண்கள் இளமைப் பருவத்தின் பிற்பகுதியில், வளைவான வடிவமைப்புகளுடன் விரிவான முகப் பச்சை குத்திக்கொள்வார்கள்.இப்பகுதிக்கு தனித்துவமான முழு முகத்தையும் உள்ளடக்கியது.

மருத்துவம். மைசின் நோய்களுக்கு காரணம் "கிருமிகள்" அல்லது ஆவி தாக்குதல்கள் மற்றும் மந்திரவாதிகள், அவர்கள் மேற்கத்திய மருத்துவத்திற்கு பதிலளிக்கிறார்களா என்பதைப் பொறுத்து. கிராமவாசிகள் உள்ளூர் மருத்துவ உதவி இடுகைகள் மற்றும் ஒரு பிராந்திய மருத்துவமனை, அத்துடன் வீட்டு வைத்தியம் மற்றும் கிராம குணப்படுத்துபவர்களின் சேவைகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.

மரணம் மற்றும் மறுவாழ்வு. பாரம்பரியமாக, இறந்தவர்களின் ஆவிகள் தங்கள் கிராமங்களுக்குப் பின்னால் உள்ள மலைகளில் வசிப்பதாக மைசின் நம்பினார். கிராமவாசிகள் இன்னும் கனவுகள் மற்றும் தரிசனங்களில் சமீபத்தில் இறந்தவர்களை சந்திக்கிறார்கள்-அவர்களுக்கு அதிர்ஷ்டம் மற்றும் துரதிர்ஷ்டம் இரண்டையும் காரணம்-ஆனால் அவர்கள் இப்போது இறந்தவர் சொர்க்கத்தில் வசிக்கிறார் என்று கூறுகிறார்கள். அவை கிறிஸ்தவத்தால் பெரிதும் மாற்றியமைக்கப்பட்டிருந்தாலும், சவக்கிடங்கு விழாக்கள் மைசின் சமூகத்தின் மிகவும் "பாரம்பரிய" முகத்தை முன்வைக்கின்றன. அடக்கம் செய்யப்பட்டதைத் தொடர்ந்து மூன்று நாட்களுக்கு கிராம மக்கள் கூட்டாக துக்கம் அனுசரிக்கிறார்கள், அந்த நேரத்தில் அவர்கள் உரத்த சத்தங்களைத் தவிர்த்து, தோட்டத்தில் வேலை செய்கிறார்கள், அவர்கள் இறந்த நபரின் ஆன்மாவையோ அல்லது அவரது உறவினர்களையோ புண்படுத்துவார்கள். பிரிந்த வாழ்க்கைத் துணைவர்களும் பெற்றோர்களும் சில நாட்கள் முதல் பல ஆண்டுகள் வரையிலான காலகட்டங்களுக்கு அரைகுறையாகச் செல்கிறார்கள். முதற்பேறான குழந்தைகளுக்கான பருவமடைதல் சடங்குகளுக்கு ஏறக்குறைய ஒரே மாதிரியான ஒரு சடங்கில், அவர்களைக் கழுவி, தலைமுடியைக் கத்தரித்து, சுத்தமான தபா மற்றும் ஆபரணங்களை அணிவித்து, அவர்கள் துக்கத்திலிருந்து வெளியே கொண்டு வரப்படுகிறார்கள்.