இனப்பெயர்கள்: Emereñon, Emerilon, Emerion, Mereo, Mereyo, Teco

100 அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட எமரில்லன்கள் பிரெஞ்சு கயானாவில் ஓயாபோக் ஆற்றின் கிளை நதியான காமோபியில் உள்ள குடியிருப்புகளில் வாழ்கின்றனர். டாம்போக், மரோனியின் துணை நதி (முறையே பிரேசில் மற்றும் சுரினாம் அருகில்), மற்றும் Tupí-Guaraní குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு மொழியைப் பேசுகிறது.

பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் எமரில்லான் மற்றும் ஐரோப்பியர்களுக்கிடையேயான தொடர்பின் முதல் பதிவுகள் தோன்றின, அப்போது எமரில்லான்கள் அவர்கள் தற்போது வசிக்கும் அதே பகுதியில் இருந்தனர். பிரெஞ்சு கயானாவிற்கு குடிபெயர்வதற்கு முன்பு அவர்கள் எங்கு வாழ்ந்திருக்கலாம் என்பது தெரியவில்லை. 1767 ஆம் ஆண்டில் அவர்கள் 350 முதல் 400 வரை மக்கள்தொகை கொண்டதாகவும், மரோனியின் இடது கரையில் உள்ள கிராமங்களில் வசிப்பதாகவும் தெரிவிக்கப்பட்டது. சுரினாமில் அடிமைகளாக விற்க பெண்களையும் குழந்தைகளையும் கைப்பற்றிய கலிபி இந்தியர்களால் அவர்கள் துன்புறுத்தப்பட்டனர்.

இப்பகுதியின் மற்ற இந்தியர்களை விட எமரில்லான்கள் அதிக நாடோடிகளாக இருந்ததாக ஆரம்பகால பார்வையாளர்கள் எழுதினர்: முதன்மையாக வேட்டையாடுபவர்கள், எமரில்லான் அவர்களின் தேவைகளை பூர்த்தி செய்ய போதுமான மாணிக்காய் மட்டுமே வளர்ந்தது. அவர்கள் பருத்தியை வளர்க்காததால், அவர்கள் மரப்பட்டைகளால் கச்சா காம்பை உருவாக்கினர். இருப்பினும் அவர்கள் வர்த்தகத்திற்காக மாணிக்காய் துருவல்களை தயாரித்தனர். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில், அவர்களின் முன்னாள் எதிரிகளான ஓயாம்பிக்கை அடிமைகளாகப் பணிபுரியும் அளவிற்கு அவர்கள் போரினால் பலவீனமடைந்தனர். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், எமரில்லன் கிரியோல் கோல்ட் ப்ராஸ்பெக்டர்களுடன் நெருங்கிய உறவை வளர்த்துக் கொண்டார், தொற்றுநோய்கள்அவர்களின் எண்ணிக்கை குறைந்து, அவர்கள் கிரியோல் பேசும் மற்றும் மேற்கத்திய ஆடைகளை அணிந்து, கணிசமான அளவில் பழகினர். அவர்களிடம் துப்பாக்கிகள் இருந்தன, அவர்கள் தங்கள் தோட்டங்களில் விளைந்த மாணிக்காய்களில் இருந்து தயாரிக்கப்படும் மாவுக்காக வியாபாரத்தில் வருபவர்களிடமிருந்து வாங்கியிருந்தனர்.

ஏறக்குறைய 100 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 60 அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட எமரில்லான் உடல்நிலை மிகவும் மோசமான நிலையில் இருப்பதாக விவரிக்கப்பட்டது. பல பெரியவர்கள் ஒரு வகையான பக்கவாதத்தால் பாதிக்கப்பட்டனர், மேலும் குழந்தை இறப்பு அதிகமாக இருந்தது. அவர்களின் மிகப் பெரிய பிரச்சனைகள் மலிவான ரம்மில் இருந்து வந்தன, அதன் மூலம் மாணிக்க மாவுக்கு ஈடாக ப்ராஸ்பெக்டர்கள் அவற்றை வழங்கினர். எமரில்லன் அக்கறையற்றவர்களாக இருந்தனர், அவர்களது வீடுகள் கூட கவனக்குறைவாக கட்டப்பட்டன. கிரியோலை சரளமாகப் பேசியது மற்றும் கிரியோல் பழக்கவழக்கங்களை நன்கு அறிந்திருந்த போதிலும், தங்களுடைய சொந்த கலாச்சாரத்தின் பெரும்பகுதியை இழந்த நிலையில், எமரில்லன் புதிய ஒன்றை உள்வாங்கத் தவறிவிட்டார். 1960 களின் பிற்பகுதியில், ப்ரோஸ்பெக்டர்கள் வெளியேறினர் மற்றும் எமரில்லன் பிரெஞ்சு இந்திய தபால் நிலையத்தில் உள்ள கிளினிக்கிலிருந்து சில உடல்நலப் பாதுகாப்புகளைப் பெற்றார். வர்த்தகம் குறைந்துவிட்டது, ஆனால் தபால் மூலம் இந்தியர்கள் மேனியோக் மாவு மற்றும் கைவினைப் பொருட்களை மேற்கத்திய பொருட்களுக்கு மாற்றினர்.

எண்ணிக்கையில் சரிவு காரணமாக, எமரில்லான் அவர்களின் சரியான திருமணத்தை தக்க வைத்துக் கொள்ள முடியவில்லை, முன்னுரிமை ஒரு குறுக்கு உறவினருடன். கோத்திரத்திற்கு வெளியே திருமணத்தை அவர்கள் தொடர்ந்து நிராகரித்த போதிலும், பல குழந்தைகள் பழங்குடியினருக்கு இடையிலான சந்ததியினராக இருந்தனர். பல குடும்பங்கள் தந்தையின் குழந்தைகளையும் வளர்த்து வருகின்றனகிரியோல்ஸ். எமரில்லன் வாழ்க்கைத் துணைவர்களிடையே பரந்த வயது வித்தியாசத்தை ஏற்றுக்கொள்கிறார்; ஒரு முதியவர் இளம் பெண்ணை மட்டும் திருமணம் செய்து கொள்ள முடியாது, ஆனால் சில இளைஞர்கள் வயதான பெண்களையும் திருமணம் செய்து கொள்கிறார்கள். பலதார மணம் இன்னும் பொதுவானது; 19 பேர் கொண்ட ஒரு சமூகத்தில் ஒரு ஆண், அவனது இரண்டு மனைவிகள், அவர்களது குழந்தைகள் மற்றும் அந்த மனிதனின் மகன் அவனது மனைவி மற்றும் அவளது அரை-கிரியோல் மகளுடன் இருந்தனர். கூவேட் இன்னும் கடைபிடிக்கப்படுகிறது: ஒரு மனிதன் தனது குழந்தை பிறந்த எட்டு நாட்களுக்கு எந்த விதமான கடினமான வேலையிலிருந்தும் விலகி இருப்பான்.

எமரில்லன் அண்டவியல் பற்றி அதிகம் அறியப்படவில்லை, இருப்பினும் அவர்களிடம் ஷாமன்கள் உள்ளனர். அவர்களின் தலைவர்கள், அவர்களில் ஒருவர் பிரெஞ்சு அரசாங்கத்திடம் இருந்து சம்பளம் பெறுகிறார், அவர்களுக்கு கொஞ்சம் கௌரவம் இல்லை.

ஆரம்பகால வரலாற்றுக் காலத்தின் வீடுகள் தேன்கூட்டை வகையைச் சேர்ந்தவை, மேலும் சமீபகாலமாக பிற பாணிகள் கட்டப்பட்டன. தற்போதைய எமரில்லியன் வீடுகள் செவ்வக வடிவில், மூன்று பக்கங்களிலும் திறந்திருக்கும், சாய்வான பனை ஓலை கூரை மற்றும் தரையிலிருந்து 1 அல்லது 2 மீட்டர் உயரத்திற்கு உயர்த்தப்பட்ட தளம். மரத்தடியில் இருந்து வெட்டப்பட்ட ஏணி மூலம் வீட்டிற்குள் நுழைகிறார்கள். மரச்சாமான்கள் பெஞ்சுகள், காம்புகள் மற்றும் கடையில் வாங்கும் கொசு வலைகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளது.

கூடையில் டிபிடிஸ் (மேனியோக் பிரஸ்கள்), சல்லடைகள், மின்விசிறிகள், பல்வேறு அளவுகளில் பாய்கள் மற்றும் பெரிய சுமந்து செல்லும் கூடைகள் ஆகியவை அடங்கும். தோண்டப்பட்ட படகுகள் ஒரு பெரிய மரத்தின் தண்டுகளில் இருந்து தீயால் குழியாக உருவாக்கப்படுகின்றன. வில் 2 மீட்டர் வரை நீளமானது மற்றும் கயானாவின் பல குழுக்களுக்கு பொதுவான பாணியின் படி செய்யப்படுகிறது. அம்புகள் வில் வரை நீளமாக இருக்கும், இப்போதெல்லாம் பொதுவாக எஃகு இருக்கும்புள்ளி. எமரில்லன் இனி வெடித்துப்பாக்கியைப் பயன்படுத்துவதில்லை மற்றும் மட்பாண்டங்களைச் செய்வதில்லை.

வாழ்வாதாரமானது தோட்டக்கலை, வேட்டையாடுதல் மற்றும் மீன்பிடித்தல் ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டது, அதேசமயம் சேகரிப்பது ஒரு சிறிய செயலாகும். கசப்பான மானிக்காய் பிரதானம்; எமரில்லான் மக்காச்சோளம் (சிவப்பு, மஞ்சள் மற்றும் வெள்ளை), இனிப்பு மேனியோக், இனிப்பு உருளைக்கிழங்கு, கிழங்கு, கரும்பு, வாழைப்பழங்கள், புகையிலை, urucú ( Bixa orellana இலிருந்து பெறப்பட்ட சிவப்பு சாயம் மற்றும் உடல் வண்ணப்பூச்சுக்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது), மற்றும் பருத்தி. காமோபியில் உள்ள பிரெஞ்சு இந்திய இடுகையைச் சுற்றியுள்ள குழுக்களில், ஒவ்வொரு குடும்பமும் 0.5 முதல் 1 ஹெக்டேர் நிலத்தை அழிக்கிறது. சுத்தம் செய்தல் மற்றும் அறுவடை செய்வது கூட்டு வேலை கட்சிகளால் செய்யப்படுகிறது: ஆண்கள் வயல்களை சுத்தம் செய்வதிலும், பெண்கள் அறுவடை செய்வதிலும் ஒத்துழைக்கிறார்கள். இந்த வேலைக் கட்சிகளில் பதவியில் கிராமங்களைக் கொண்ட ஓயாம்பிக்களும் எமரில்லியனில் அடங்குவர்.

ஆண்கள் முதன்மையாக வில் மற்றும் அம்புகளைக் கொண்டு மீன் பிடிக்கிறார்கள், ஆனால் சில சமயங்களில் கொக்கிகள் மற்றும் கோடுகள் அல்லது விஷத்துடன். முன்பு, எமரில்லன் கொக்கி, பொறிகள், வலைகள் மற்றும் ஈட்டிகளின் பழங்குடியினரின் கோர்ஜெட் வடிவத்தைப் பயன்படுத்தினார். தோண்டப்பட்ட மற்றும் பட்டை கேனோக்கள் மூலம் போக்குவரத்து செய்யப்படுகிறது.

இன்று முக்கிய வேட்டை ஆயுதம் துப்பாக்கி. எமரில்லன் பாரம்பரியமாக வில் மற்றும் அம்புகள், ஈட்டிகள், ஹார்பூன்கள் மற்றும் பொறிகளைப் பயன்படுத்தினார். பயிற்சி பெற்ற நாய்களின் உதவியுடன், எமரில்லான் அகுடிஸ், அர்மாடில்லோஸ், ஆன்டீட்டர்கள் (சதைக்காக அல்லாமல் அவற்றின் தோலுக்காக கொல்லப்பட்டது), பெக்கரிகள், மான்கள், மனாட்டிகள், குரங்குகள், நீர்நாய்கள், சோம்பல்கள், தபீர் மற்றும் கேபிபராஸ் ஆகியவற்றை வேட்டையாடினர். எமரில்லன் பாரம்பரியமாக நாய்களை வளர்த்து இப்போது அவற்றை வளர்க்கிறதுகுறிப்பாக வணிகத்திற்காக, மணிகளுக்காக வயனாவுடன் அவற்றை பரிமாறிக்கொள்வது.

எமரில்லன் காட்டுப் பழங்கள், தேன், பூச்சிகள், ஊர்வன, பன்றி பிளம்ஸ், பனை முட்டைக்கோஸ், கொய்யா, காளான்கள், பிரேசில் கொட்டைகள் மற்றும் இனிப்பு மர பீன்ஸ் ஆகியவற்றையும் சேகரித்தார்.

அவர்களின் மக்கள்தொகை அதிகமாக இருந்தபோதும், எமரில்லான்கள் சிறிய கிராமங்களில் வாழ்ந்தனர், பொதுவாக 30 முதல் 40 பேர், மற்றும் அரிதாக 200 பேர் மட்டுமே. கிராமங்கள் அடிக்கடி இடம் பெயர்ந்தன, பல காரணிகள் காரணமாக: மண் சோர்வு, போர், வர்த்தகத்தின் தேவைகள் மற்றும் கிராமத்தை கைவிடுவதற்கான பல வழக்கமான காரணங்கள் (ஒரு குடிமகனின் மரணம் போன்றவை). தாக்குதல்களில் இருந்து பாதுகாப்பதற்காக கிராமங்கள் ஆறுகளில் இருந்து தொலைவில் அமைந்திருந்தன. அரசியல் ரீதியாக சுதந்திரமான, ஒரு கிராமம் ஒரு தலைவரின் தலைமையின் கீழ் இருந்தது, அரிதாக, ஒரு சபை. பழங்குடியினருக்கு இடையேயான போர் மிகவும் பொதுவானது. போர்வீரர்கள் வில் மற்றும் அம்புகள் (அவை எப்போதாவது விஷம்), ஈட்டிகள், கேடயங்கள் மற்றும் தடிகளால் ஆயுதம் ஏந்தியிருந்தனர், ஆனால் கிட்டத்தட்ட ஒருபோதும் ஊதுகுழல்களுடன் இல்லை. எமரில்லன் கடந்தகால தாக்குதல்களுக்கு பழிவாங்கவும் சிறைபிடிக்கப்பட்டவர்களையும் அடிமைகளையும் பெறுவதற்காக போருக்குச் சென்றார்; சிறைபிடிக்கப்பட்ட ஆண்கள் பெரும்பாலும் சிறைபிடிக்கப்பட்டவர்களின் மகள்களை திருமணம் செய்து கொள்கிறார்கள். எமரில்லன் பழிவாங்கும் வழிமுறையாக நரமாமிசத்தை கடைப்பிடித்தார்.

பருவமடைதல் சடங்குகள் வரவிருக்கும் திருமணத்தைக் குறிக்கின்றன. சிறுவர்கள் வேலைச் சோதனைகளுக்கு ஆளாகினர், மேலும் பெண்கள் தனிமைப்படுத்தப்பட்டனர் மற்றும் உணவுத் தடைகளைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.

இறந்தவர்கள், அவர்களின் காம்பால் சுற்றப்பட்டு, மர சவப்பெட்டிகளில் வைக்கப்பட்டு, அவர்களது தனிப்பட்ட உடைமைகளுடன் புதைக்கப்படுகிறார்கள்.

நூலியல்

அர்னாட், எக்ஸ்பெடிட்டோ (1971). "ஓஸ் இண்டியோஸ் ஓயாம்பிக் இ எமெரிலோன் (ரியோ ஓயாபோக்) ரெஃபரன்சியாஸ் சோப்ரே ஓ பாஸாடோ இ ஓ பிரசன்டே." Boletim do Museu Paraense Emilio Goeldi, n.s., Antropologia, no. 47.

Coudreau, Henry Anatole (1893). Chez nos indiens: Quatre années dans la Guyane Française (1887-1891). பாரிஸ்.

ஹூரால்ட், ஜீன் (1963). "லெஸ் இந்தியன்ஸ் எமரில்லன் டி லா கயானே ஃபிரான்சைஸ்." ஜர்னல் de la Société des Américanistes 2:133-156.

மெட்ராக்ஸ், ஆல்ஃபிரட் (1928). லா நாகரிகம் matérielle des tribus tupí-guaraní. பாரிஸ்: பால் கெட்னர்.

Renault-Lescure, Odile, Françoise Grenand, and Eric Navet (1987). Contes amérindiens de Guyane. பாரிஸ்: Conseil International de la Langue Française.

நான்சி எம். மலர்கள்