1492 இல் கொலம்பஸ் மேற்கிந்தியத் தீவுகளில் சான் சால்வடார் அல்லது வாட்லிங்ஸ் தீவில் தனது முதல் தரையிறங்கிய போது ஐரோப்பியர்களால் பஹாமாஸ் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. ஸ்பானியர்கள் லூகாயன் இந்தியர்களின் பழங்குடி மக்களை ஹிஸ்பானியோலா மற்றும் கியூபாவிற்கு சுரங்கங்களில் வேலை செய்வதற்காக கொண்டு சென்றனர், மேலும் கொலம்பஸ் வந்த இருபத்தைந்து ஆண்டுகளுக்குள் தீவுகள் குடியேற்றப்பட்டன. பதினேழாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் தீவுகள் ஆங்கிலேயர்களால் காலனித்துவப்படுத்தப்பட்டன, அவர்கள் தங்கள் அடிமைகளை அழைத்து வந்தனர். 1773 வாக்கில், ஏறத்தாழ 4,000 மக்கள் தொகையில் ஐரோப்பியர்கள் மற்றும் ஆப்பிரிக்க வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள் சம எண்ணிக்கையில் இருந்தனர். 1783 மற்றும் 1785 க்கு இடையில் அமெரிக்க காலனிகளில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்ட பல விசுவாசிகள் தங்கள் அடிமைகளுடன் தீவுகளுக்கு குடிபெயர்ந்தனர். இந்த அடிமைகள் அல்லது அவர்களது பெற்றோர்கள், பருத்தித் தோட்டங்களில் வேலை செய்வதற்காக பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் மேற்கு ஆபிரிக்காவிலிருந்து புதிய உலகத்திற்கு முதலில் கொண்டு செல்லப்பட்டனர். பஹாமாஸுக்கு வந்த இந்த வருகை வெள்ளையர்களின் எண்ணிக்கையை தோராயமாக 3,000 ஆகவும், ஆப்பிரிக்க வம்சாவளியைச் சேர்ந்த அடிமைகளின் எண்ணிக்கையை தோராயமாக 6,000 ஆகவும் அதிகரித்தது. பஹாமாஸில் விசுவாசிகளால் நிறுவப்பட்ட அடிமைத் தோட்டங்களில் பெரும்பாலானவை "பருத்தி தீவுகள்"-கேட் தீவு, எக்சுமாஸ், லாங் தீவு, க்ரூக்ட் தீவு, சான் சால்வடார் மற்றும் ரம் கே. முதலில் அவை வெற்றிகரமான பொருளாதார நிறுவனங்களாக இருந்தன; இருப்பினும், 1800க்குப் பிறகு, பருத்தியின் உற்பத்தி குறைந்துவிட்டது, ஏனெனில் வயலை நடவு செய்வதற்குத் தயார்படுத்துவதற்காக வெட்டப்பட்ட மற்றும் எரிக்கும் நுட்பம் பயன்படுத்தப்பட்டது.மண்ணைக் குறைத்தது. 1838 இல் பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யத்தில் அடிமைகளின் விடுதலையைத் தொடர்ந்து, வெளியேறிய சில தோட்ட உரிமையாளர்கள் தங்கள் நிலத்தை தங்கள் முன்னாள் அடிமைகளுக்குக் கொடுத்தனர், மேலும் இந்த விடுவிக்கப்பட்ட அடிமைகளில் பலர் நன்றியுடன் தங்கள் முன்னாள் உரிமையாளர்களின் பெயர்களை ஏற்றுக்கொண்டனர். விடுதலையின் போது ஆங்கிலேயர்கள் 1800 க்குப் பிறகு அடிமை வர்த்தக நடவடிக்கையின் முதன்மையான தளமான காங்கோவில் அடிமைகளை ஏற்றிச் செல்லும் பல ஸ்பானிஷ் கப்பல்களைக் கைப்பற்றினர், மேலும் அவர்களின் மனித சரக்குகளை நியூ பிராவிடன்ஸ் மற்றும் பிற தீவுகளில் உள்ள சிறப்பு கிராம குடியிருப்புகளுக்கு கொண்டு வந்தனர். நீண்ட தீவு உட்பட. எக்சுமாஸ் மற்றும் லாங் ஐலேண்டிற்குச் சென்ற புதிதாக விடுவிக்கப்பட்ட காங்கோ அடிமைகள் கைவிடப்பட்ட தோட்டங்களின் மண்ணை உழுது கொண்டிருந்த முன்னாள் அடிமைகளுடன் திருமணம் செய்து கொண்டனர். ஏற்கனவே குறைந்துவிட்ட நிலத்தில் ஆக்கிரமிப்பாளர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்ததால், பலர் இடம்பெயர வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது மற்றும் நீண்ட தீவு மற்றும் எக்சுமாக்கள் 1861க்குப் பிறகு மக்கள்தொகையில் சரிவை சந்தித்தனர். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் இருந்து, பஹாமியர்கள் தீவுகளுக்கு செழிப்பைக் கொண்டுவருவதற்கான வழிகளைத் தேடினர். அமெரிக்க உள்நாட்டுப் போரின் போது அவர்கள் நியூ பிராவிடன்ஸில் இருந்து தென் மாநிலங்களுக்கு முற்றுகை-ஓடுதல் மற்றும் துப்பாக்கிச் சூடு ஆகியவற்றில் ஈடுபட்டனர். பிற இடங்களில் அதிக வெற்றிகரமான விவசாயிகள் தோன்றியதால், அன்னாசி மற்றும் சிசல் போன்ற விவசாயப் பொருட்களை பெரிய அளவில் ஏற்றுமதி செய்வதற்கான முயற்சிகள் தோல்வியடைந்தன. இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் கடற்பாசி சேகரிப்பு வளர்ச்சியடைந்தது ஆனால் 1930களில் பரவலான கடற்பாசி நோயின் வருகையுடன் கடுமையான பின்னடைவை சந்தித்தது. ரம்-ஒரு இலாபகரமான நிறுவனமான அமெரிக்காவிற்கு ஓடுவது தடையை ரத்து செய்வதோடு முடிந்தது. இரண்டாம் உலகப் போர், தொழில்துறை மற்றும் இராணுவத்தில் புதிதாக ஆட்சேர்ப்பு செய்யப்பட்ட அமெரிக்கர்களால் கைவிடப்பட்ட வேலைகளை நிரப்ப புலம்பெயர்ந்த விவசாயத் தொழிலாளர்களுக்கு கோரிக்கையை உருவாக்கியது, மேலும் பஹாமியர்கள் அமெரிக்க நிலப்பரப்பில் "ஒப்பந்தத்தில் செல்ல" வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தினர். பஹாமாஸுக்கு மிகவும் நீடித்த செழிப்பு சுற்றுலாவிலிருந்து வந்துள்ளது; புதிய பிராவிடன்ஸ், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் இருந்ததைப் போலவே, மிகவும் செல்வந்தர்களுக்கான குளிர்கால இடத்திலிருந்து, இன்றுள்ள ஒரு பெரிய சுற்றுலாத் துறையின் மையமாக உருவெடுத்துள்ளது.