1492 માં યુરોપિયનો દ્વારા બહામાસની શોધ કરવામાં આવી હતી, જ્યારે કોલંબસે સાન સાલ્વાડોર અથવા વોટલિંગ ટાપુ પર વેસ્ટ ઈન્ડિઝમાં પ્રથમ ઉતરાણ કર્યું હતું. સ્પેનિયાર્ડ્સે લુકેયન ભારતીયોની એબોરિજિનલ વસ્તીને હિસ્પેનિઓલા અને ક્યુબામાં ખાણોમાં કામ કરવા માટે પરિવહન કર્યું અને કોલંબસના આગમનના પચીસ વર્ષની અંદર ટાપુઓ ખાલી થઈ ગયા. સત્તરમી સદીના ઉત્તરાર્ધ દરમિયાન ટાપુઓ પર અંગ્રેજ વસાહતીઓ દ્વારા વસાહતીકરણ કરવામાં આવ્યું હતું, જેઓ તેમના ગુલામોને સાથે લાવ્યા હતા. 1773 સુધીમાં વસ્તી, જેની કુલ સંખ્યા લગભગ 4,000 હતી, તેમાં યુરોપિયનો અને આફ્રિકન મૂળના લોકો સમાન સંખ્યામાં હતા. 1783 અને 1785 ની વચ્ચે અમેરિકન વસાહતોમાંથી હાંકી કાઢવામાં આવેલા ઘણા વફાદારો તેમના ગુલામો સાથે ટાપુઓ પર સ્થળાંતરિત થયા. આ ગુલામો અથવા તેમના માતા-પિતા મૂળરૂપે અઢારમી સદી દરમિયાન કપાસના વાવેતર પર કામ કરવા પશ્ચિમ આફ્રિકાથી નવી દુનિયામાં લઈ જવામાં આવ્યા હતા. બહામાસમાં આ પ્રવાહથી ગોરાઓની સંખ્યા આશરે 3,000 અને આફ્રિકન વંશના ગુલામોની સંખ્યા લગભગ 6,000 થઈ ગઈ. બહામાસમાં વફાદારીઓ દ્વારા સ્થપાયેલા મોટા ભાગના ગુલામોનું વાવેતર "કોટન ટાપુઓ" પર હતું - કેટ આઇલેન્ડ, એક્ઝુમાસ, લોંગ આઇલેન્ડ, ક્રુક્ડ આઇલેન્ડ, સાન સાલ્વાડોર અને રમ કે. શરૂઆતમાં તેઓ સફળ આર્થિક સાહસો હતા; 1800 પછી, જોકે, કપાસનું ઉત્પાદન ઘટ્યું કારણ કે વાવેતર માટે ખેતરો તૈયાર કરવા માટે સ્લેશ-એન્ડ-બર્ન ટેકનિકનો ઉપયોગ થતો હતો.જમીન ખાલી કરી. 1838માં બ્રિટિશ સામ્રાજ્યમાં ગુલામોની મુક્તિ પછી, છોડના છોડના કેટલાક માલિકોએ તેમની જમીન તેમના ભૂતપૂર્વ ગુલામોને આપી હતી, અને આમાંથી ઘણા મુક્ત કરાયેલા ગુલામોએ તેમના ભૂતપૂર્વ માલિકોના નામ કૃતજ્ઞતામાં અપનાવ્યા હતા. મુક્તિના સમયે અંગ્રેજોએ 1800 પછી ગુલામ-વ્યાપાર પ્રવૃત્તિનું પ્રાથમિક સ્થળ કોંગોમાં લઈ જવામાં આવેલા ગુલામોનું પરિવહન કરતા સંખ્યાબંધ સ્પેનિશ જહાજોને કબજે કર્યા, અને તેમના માનવ કાર્ગોને ન્યુ પ્રોવિડન્સ અને અન્ય કેટલાક ટાપુઓ પર ખાસ ગામડાની વસાહતોમાં લાવ્યા, લોંગ આઇલેન્ડ સહિત. નવા મુક્ત કરાયેલા કોંગો ગુલામો કે જેઓ એક્ઝુમાસ અને લોંગ આઇલેન્ડ ગયા હતા તેઓએ ભૂતપૂર્વ ગુલામો સાથે લગ્ન કર્યા જેઓ ત્યજી દેવાયેલા વાવેતરની જમીન ખેડતા હતા. પહેલેથી જ ખાલી થઈ ગયેલી જમીન પર રહેનારાઓની સંખ્યા વધવાથી, ઘણાને સ્થળાંતર કરવાની ફરજ પડી હતી અને લોંગ આઇલેન્ડ અને એક્ઝુમાને 1861 પછી વસ્તીમાં ઘટાડો થયો હતો. ઓગણીસમી સદીના મધ્યભાગથી, બહામિયનોએ ટાપુઓમાં સમૃદ્ધિ લાવવાના માર્ગો શોધ્યા હતા. યુ.એસ. સિવિલ વોર દરમિયાન તેઓ ન્યુ પ્રોવિડન્સથી દક્ષિણના રાજ્યો સુધી નાકાબંધી ચલાવવામાં અને બંદૂક ચલાવવામાં રોકાયેલા હતા. બાદમાં અનેનાસ અને સિસલ જેવા કૃષિ ઉત્પાદનોની મોટા પાયે નિકાસના પ્રયાસો નિષ્ફળ ગયા કારણ કે વધુ સફળ ઉત્પાદકો અન્યત્ર ઉભરી આવ્યા હતા. વીસમી સદીની શરૂઆતમાં સ્પોન્જ એકત્રીકરણનો વિકાસ થયો હતો પરંતુ 1930ના દાયકામાં વ્યાપક સ્પોન્જ રોગના આગમનથી તેને ભારે આંચકો લાગ્યો હતો. રમ-યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સ તરફ દોડવું, એક આકર્ષક એન્ટરપ્રાઇઝ, પ્રતિબંધ નાબૂદ સાથે સમાપ્ત થયું. બીજા વિશ્વયુદ્ધે ઉદ્યોગ અને સૈન્યમાં નવા ભરતી કરાયેલા અમેરિકનો દ્વારા ત્યજી દેવાયેલી નોકરીઓ ભરવા સ્થળાંતરિત ખેત મજૂરોની માંગ ઉભી કરી અને બહામિયનોએ યુ.એસ.ની મુખ્ય ભૂમિ પર "કોન્ટ્રાક્ટ પર જવાની" તક ઝડપી લીધી. બહામાસ માટે સૌથી વધુ ટકાઉ સમૃદ્ધિ પ્રવાસનમાંથી આવી છે; ન્યૂ પ્રોવિડન્સ ખૂબ જ શ્રીમંત લોકો માટે શિયાળાની જગ્યામાંથી વિકસિત થયું છે, જેમ કે તે ઓગણીસમી સદીમાં હતું, એક વિશાળ પ્રવાસી ઉદ્યોગના કેન્દ્રમાં જે તે આજે છે.