Bahamalar Avrupalılar tarafından 1492 yılında, Kolomb'un Batı Hint Adaları'na San Salvador ya da Watlings Adası'na ilk ayak basmasıyla keşfedilmiştir. İspanyollar Lucayan yerlilerinden oluşan yerli nüfusu madenlerde çalıştırmak üzere Hispaniola ve Küba'ya taşımış ve Kolomb'un gelişinden sonraki yirmi beş yıl içinde adaların nüfusu azalmıştır. On yedinci yüzyılın ikinci yarısında adalaradalar, kölelerini de beraberlerinde getiren İngiliz yerleşimciler tarafından kolonileştirildi. 1773 yılına gelindiğinde yaklaşık 4.000 olan nüfus, eşit sayıda Avrupalı ve Afrika kökenliden oluşuyordu. 1783 ve 1785 yılları arasında Amerikan kolonilerinden kovulan birçok Sadık, köleleriyle birlikte adalara göç etti. Bu köleler ya da ebeveynleri başlangıçta Yeni Zelanda'ya taşınmışlardı.On sekizinci yüzyılda Batı Afrika'dan pamuk plantasyonlarında çalışmak üzere Bahamalar'a yapılan bu akın Beyazların sayısını yaklaşık 3.000'e, Afrika kökenli kölelerin sayısını ise yaklaşık 6.000'e çıkarmıştır. Bahamalar'da Sadıklar tarafından kurulan köle plantasyonlarının çoğu "Pamuk Adaları "ndaydı -Cat Island, Exumas, Long Island, Crooked Island, SanBaşlangıçta başarılı ekonomik girişimlerdi; ancak 1800'den sonra pamuk üretimi azaldı çünkü tarlaları ekime hazırlamak için kullanılan kes ve yak tekniği toprağı tüketti. 1838'de Britanya İmparatorluğu'nda kölelerin azat edilmesinin ardından, ayrılan bazı plantasyon sahipleri topraklarını eski kölelerine verdi ve bu azat edilen kölelerin çoğuÖzgürleşme sırasında İngilizler, 1800'den sonra köle ticaretinin başlıca faaliyet alanı olan Kongo'dan alınan köleleri taşıyan bir dizi İspanyol gemisini ele geçirdi ve insan yüklerini New Providence ve Long Island da dahil olmak üzere diğer bazı adalardaki özel köy yerleşimlerine getirdi.Exumas ve Long Island, terk edilmiş plantasyonların topraklarını işleyen eski kölelerle evlendi. Zaten tükenmiş olan topraklarda yaşayanların sayısının artmasıyla pek çok kişi göç etmek zorunda kaldı ve Long Island ile Exumas 1861'den sonra nüfus bakımından bir düşüş yaşadı. On dokuzuncu yüzyılın ortalarından itibaren Bahamalılar adalara refah getirmenin yollarını aradılar.ABD İç Savaşı'nda New Providence'tan güney eyaletlerine abluka ve silah kaçakçılığı yaptılar. Daha sonra ananas ve sisal gibi tarım ürünlerinin büyük ölçekli ihracat girişimleri, başka yerlerde daha başarılı yetiştiricilerin ortaya çıkmasıyla başarısız oldu. Süngercilik yirminci yüzyılın başlarında gelişti, ancak New Providence'ta yaygın bir sünger hastalığının ortaya çıkmasıyla ciddi bir gerileme yaşadı.1930'larda kârlı bir girişim olan Amerika Birleşik Devletleri'ne rom kaçakçılığı, İçki Yasağı'nın kaldırılmasıyla sona erdi. 2. Dünya Savaşı, sanayiye ve orduya yeni katılan Amerikalıların terk ettiği işleri doldurmak için göçmen tarım işçilerine talep yarattı ve Bahamalılar ABD anakarasında "sözleşmeli çalışma" fırsatını yakaladı. Bahamalar için en kalıcı refahTurizm; New Providence, on dokuzuncu yüzyılda olduğu gibi çok zenginler için bir kışlama yerinden, bugün olduğu gibi büyük bir turizm endüstrisinin merkezine dönüşmüştür.