1492-ൽ കൊളംബസ് വെസ്റ്റ് ഇൻഡീസിൽ സാൻ സാൽവഡോർ അല്ലെങ്കിൽ വാട്ട്‌ലിംഗ്സ് ദ്വീപിൽ ആദ്യമായി ഇറങ്ങിയപ്പോഴാണ് യൂറോപ്യന്മാർ ബഹാമസ് കണ്ടെത്തിയത്. ഖനികളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നതിനായി ലുക്കായൻ ഇന്ത്യക്കാരുടെ ആദിവാസികളെ സ്പെയിൻകാർ ഹിസ്പാനിയോളയിലേക്കും ക്യൂബയിലേക്കും കൊണ്ടുപോയി, കൊളംബസ് വന്ന് ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷത്തിനുള്ളിൽ ദ്വീപുകൾ ജനവാസം നഷ്ടപ്പെട്ടു. പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാന പകുതിയിൽ ദ്വീപുകൾ ഇംഗ്ലീഷ് കുടിയേറ്റക്കാർ കോളനിവൽക്കരിച്ചു, അവർ അവരുടെ അടിമകളെ കൊണ്ടുവന്നു. 1773 ആയപ്പോഴേക്കും ഏകദേശം 4,000 ജനസംഖ്യയുള്ള ജനസംഖ്യയിൽ ഒരേ എണ്ണം യൂറോപ്യന്മാരും ആഫ്രിക്കൻ വംശജരും ഉണ്ടായിരുന്നു. 1783 നും 1785 നും ഇടയിൽ അമേരിക്കൻ കോളനികളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെട്ട നിരവധി വിശ്വസ്തർ അവരുടെ അടിമകളോടൊപ്പം ദ്വീപുകളിലേക്ക് കുടിയേറി. ഈ അടിമകളോ അവരുടെ മാതാപിതാക്കളോ പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പരുത്തിത്തോട്ടങ്ങളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നതിനായി പശ്ചിമാഫ്രിക്കയിൽ നിന്ന് പുതിയ ലോകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകപ്പെട്ടു. ബഹാമാസിലേക്കുള്ള ഈ കടന്നുകയറ്റം വെള്ളക്കാരുടെ എണ്ണം ഏകദേശം 3,000 ആയും ആഫ്രിക്കൻ വംശജരായ അടിമകളുടെ എണ്ണം ഏകദേശം 6,000 ആയും വർദ്ധിപ്പിച്ചു. ബഹാമാസിലെ ലോയലിസ്റ്റുകൾ സ്ഥാപിച്ച അടിമത്തോട്ടങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും "കോട്ടൺ ഐലൻഡ്സ്"-ക്യാറ്റ് ഐലൻഡ്, എക്സുമാസ്, ലോംഗ് ഐലൻഡ്, ക്രൂക്ക്ഡ് ഐലൻഡ്, സാൻ സാൽവഡോർ, റം കേ എന്നിവയിലായിരുന്നു. ആദ്യം അവ വിജയകരമായ സാമ്പത്തിക സംരംഭങ്ങളായിരുന്നു; എന്നിരുന്നാലും, 1800-നുശേഷം, പരുത്തിയുടെ ഉത്പാദനം കുറഞ്ഞു, കാരണം കൃഷിയിടങ്ങൾ നടുന്നതിന് വയലുകൾ ഒരുക്കുന്നതിന് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന വെട്ടിപ്പൊളിക്കൽ സാങ്കേതികതമണ്ണ് ക്ഷയിപ്പിച്ചു. 1838-ൽ ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്തിലെ അടിമകളുടെ വിമോചനത്തെത്തുടർന്ന്, ചില തോട്ടം ഉടമകൾ തങ്ങളുടെ മുൻ അടിമകൾക്ക് അവരുടെ ഭൂമി നൽകി, ഈ സ്വതന്ത്രരായ അടിമകളിൽ പലരും നന്ദിസൂചകമായി അവരുടെ മുൻ ഉടമകളുടെ പേരുകൾ സ്വീകരിച്ചു. വിമോചനസമയത്ത്, 1800-ന് ശേഷം അടിമ-വ്യാപാര പ്രവർത്തനത്തിന്റെ പ്രാഥമിക സ്ഥലമായ കോംഗോയിൽ അടിമകളെ കൊണ്ടുപോകുന്ന നിരവധി സ്പാനിഷ് കപ്പലുകൾ ഇംഗ്ലീഷുകാർ പിടിച്ചെടുത്തു, കൂടാതെ അവരുടെ മനുഷ്യ ചരക്കുകൾ ന്യൂ പ്രൊവിഡൻസിലും മറ്റ് ചില ദ്വീപുകളിലും പ്രത്യേക ഗ്രാമവാസ കേന്ദ്രങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. ലോംഗ് ഐലൻഡ് ഉൾപ്പെടെ. എക്സുമാസിലേക്കും ലോംഗ് ഐലൻഡിലേക്കും പോയ പുതുതായി മോചിതരായ കോംഗോ അടിമകൾ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട തോട്ടങ്ങളിൽ മണ്ണ് കൃഷി ചെയ്യുന്ന മുൻ അടിമകളുമായി മിശ്രവിവാഹം കഴിച്ചു. 1861 ന് ശേഷം ലോംഗ് ഐലൻഡും എക്സുമാസും കുടിയേറ്റത്തിന് നിർബന്ധിതരായി. യുഎസ് ആഭ്യന്തരയുദ്ധകാലത്ത് അവർ ന്യൂ പ്രൊവിഡൻസിൽ നിന്ന് തെക്കൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കുള്ള ഉപരോധത്തിലും തോക്കുധാരിയിലും ഏർപ്പെട്ടിരുന്നു. പൈനാപ്പിൾ, സിസൽ തുടങ്ങിയ കാർഷിക ഉൽപന്നങ്ങൾ വൻതോതിൽ കയറ്റുമതി ചെയ്യാനുള്ള പിന്നീടുള്ള ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെട്ടു, മറ്റെവിടെയെങ്കിലും കൂടുതൽ വിജയകരമായ കർഷകർ ഉയർന്നുവന്നു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ സ്‌പോഞ്ച് ശേഖരണം അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിച്ചുവെങ്കിലും 1930 കളിൽ വ്യാപകമായ സ്‌പോഞ്ച് രോഗത്തിന്റെ ആവിർഭാവത്തോടെ ഗുരുതരമായ തിരിച്ചടി നേരിട്ടു. റം-ലാഭകരമായ ഒരു സംരംഭമായ അമേരിക്കയിലേക്കുള്ള ഓട്ടം നിരോധനം പിൻവലിച്ചതോടെ അവസാനിച്ചു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം, വ്യവസായത്തിലേക്കും സൈന്യത്തിലേക്കും പുതുതായി റിക്രൂട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട അമേരിക്കക്കാർ ഉപേക്ഷിച്ച ജോലികൾ നികത്താൻ കുടിയേറ്റ കർഷക തൊഴിലാളികൾക്ക് ആവശ്യം സൃഷ്ടിച്ചു, ബഹാമിയക്കാർ യു.എസ്. ബഹാമാസിന് ഏറ്റവും ശാശ്വതമായ അഭിവൃദ്ധി ലഭിച്ചത് ടൂറിസത്തിൽ നിന്നാണ്; പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെന്നപോലെ, അതിസമ്പന്നർക്കുള്ള ശീതകാല സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്ന് പുതിയ പ്രൊവിഡൻസ് ഇന്നത്തെ വൻ ടൂറിസ്റ്റ് വ്യവസായത്തിന്റെ കേന്ദ്രമായി പരിണമിച്ചു.