سازمان اجتماعی. واحد اجتماعی اساسی مستعمره است. مستعمرات سازمان‌های جمعی هستند که برابری و برآوردن نیازهای گروهی به جای فردی ارزش‌های اصلی آنهاست. جنس و سن عوامل مهمی در الگوهای اقتدار هستند که این الگوها در سازمان اجتماعی تقریباً تمام فعالیت های مستعمره مشهود است. ادغام جامعه از طریق آواز، نیایش و عبادت مشترک و همچنین از طریق ماهیت مشارکتی فعالیت های اقتصادی حاصل می شود.

سازمان سیاسی. هیچ ساختار سیاسی فراگیر حاکم بر همه هوتریت ها وجود ندارد، اگرچه هر یک از سه لئوت یک رئیس منتخب دارند. در هر مستعمره، یک ساختار قدرت روشن وجود دارد: (1) مستعمره. (2) Gemein (کلیسا) متشکل از همه بزرگسالان تعمید یافته. (3) شورای پنج تا هفت نفری که به عنوان هیئت اجرایی مستعمره عمل می کند. (4) شورای غیررسمی برخی از اعضای شورا که تصمیمات روزانه اتخاذ می کند. (5) رئیس واعظ ("بزرگ") که به عنوان ارتباط با جهان خارج عمل می کند. و Diener der Notdurft (مشاور یا رئیس) که مدیر اقتصادی مستعمره است.

کنترل اجتماعی و تعارض. جامعه‌پذیری هوتریت برای تولید بزرگسالانی مسئول، مطیع و سخت‌کوش طراحی شده است که می‌توانند در مستعمره‌های جمعی با همدیگر زندگی کنند. کنترل اجتماعی از طریق تقویت روزانه این موارد حفظ می شودرفتارها و پایبندی به قوانین کاملاً تعریف شده حاکم بر اختیار و تصمیم گیری. رفتار نادرست از طریق پیشرفت تحریم ها، از سرزنش فردی تا جلسه استماع در شورا تا تکفیر و پس از آن بازگرداندن تحریم ها، رسیدگی می شود. ریختن خون دیگری و ترک مستعمره بدترین جنایت است که هیچ کدام قابل بخشش نیست. هیچ قتلی در میان هوتریت ها رخ نداده است. سوء مصرف الکل از دهه 1600 یک مشکل اجتماعی جزئی بوده است.