ازدواج. ازدواج در ژاپن تا دوره میجی به عنوان نهادی شناخته می شد که به نفع جامعه بود. در طول دوره میجی، به خانه‌ای تبدیل شد که خانواده گسترده را تداوم بخشید و غنی کرد (یعنی). و در سال‌های پس از جنگ، دوباره تبدیل شد – این بار به توافقی بین افراد یا دو خانواده هسته‌ای. امروزه ازدواج در ژاپن می تواند یک پیوند "تعیین شده" یا یک مسابقه "عشق" باشد. در تئوری، ازدواج ترتیب داده شده نتیجه مذاکرات رسمی است که شامل یک میانجی غیر از اعضای خانواده می شود و به ملاقات بین خانواده های مربوطه، از جمله عروس و داماد آینده، ختم می شود. این معمولاً، اگر همه چیز خوب پیش برود، با جلسات بعدی زوج جوان دنبال می شود و به یک مراسم عروسی مدنی مفصل و پرهزینه ختم می شود. در مورد ازدواج عاشقانه که امروزه ترجیح اکثریت است، افراد آزادانه رابطه برقرار می کنند و سپس به خانواده مربوطه خود نزدیک می شوند. در پاسخ به نظرسنجی‌ها در مورد آداب و رسوم ازدواج، اکثر ژاپنی‌ها اظهار می‌کنند که آنها با ترکیبی از ازدواج هماهنگ و عاشقانه روبه‌رو شدند، که در آن به زوج جوان آزادی زیادی داده شد، اما ممکن است یک میانجی رسمی با این وجود درگیر باشد. این دو ترتیب امروزه نه به عنوان تقابل اخلاقی، بلکه صرفاً به عنوان راهبردهای مختلف برای به دست آوردن شریک زندگی درک می شوند. کمتر از 3 درصد ازژاپنی ها مجرد می مانند. با این حال، سن ازدواج برای مردان و زنان در حال افزایش است: اوایل یا اواسط دهه سی برای مردان و اواخر دهه بیست برای زنان امروزه غیرعادی نیست. نرخ طلاق یک چهارم ایالات متحده است.

واحد داخلی. خانواده هسته ای واحد معمولی خانگی است، اما والدین مسن و ناتوان اغلب با فرزندان خود یا در مجاورت آنها زندگی می کنند. بسیاری از مردان ژاپنی مدت زمان زیادی را در خارج از خانه برای تجارت می گذرانند، چه در جاهای دیگر در ژاپن یا خارج از کشور. از این رو، امروزه واحد خانگی اغلب برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها به یک خانواده تک‌والدی تقلیل می‌یابد، در این دوره پدر به ندرت برمی‌گردد.

ارث. از زمان اجرای قانون مدنی در پایان جنگ جهانی دوم، آزادی در اختیار گذاشتن دارایی های خود به میل خود یک اصل حقوقی اصلی در ژاپن بوده است. ارث بدون وصیت (ارث قانونی) امروزه به طور قاطع مطرح است. علاوه بر دارایی‌های مالی، در مواقع لزوم، شخصی برای به ارث بردن شجره نامه خانواده، وسایل مورد استفاده در تشییع جنازه و قبر خانوادگی نامیده می‌شود. ترتیب ارث اولاً به فرزندان و همسر است; اگر فرزندی وجود نداشته باشد، پس از آن فرازهای خطی و همسر. اگر هیچ صعودی خطی وجود نداشته باشد، خواهر و برادر و همسر. اگر خواهر و برادری وجود نداشته باشد، پس همسر. اگر همسری وجود ندارد، مراحل برای اثباتعدم وجود وارث آغاز می شود، در این صورت ممکن است اموال به همسر عادی، فرزند خوانده یا طرف مناسب دیگر برسد. یک فرد می تواند از طریق درخواست به دادگاه خانواده از وراث سلب ارث کند.

اجتماعی شدن. مادر به عنوان عامل اصلی اجتماعی شدن در دوران کودکی شناخته می شود. آموزش صحیح کودک در نظم و انضباط، استفاده از زبان و آداب مناسب به شیتسوکه معروف است. به طور کلی فرض بر این است که نوزادان به طور طبیعی سازگار هستند و رفتار ملایم و آرام به طور مثبت تقویت می شود. کودکان کوچک به ندرت به حال خود رها می شوند. آنها همچنین معمولاً تنبیه نمی شوند، اما در عوض وقتی که در خلق و خوی مشارکتی هستند رفتار خوب به آنها آموزش داده می شود. اکثر کودکان امروزی از حدود 3 سالگی به پیش دبستانی می روند، جایی که علاوه بر یادگیری مهارت های اولیه در نقاشی، خواندن، نوشتن و ریاضیات، بر بازی مشارکتی و یادگیری نحوه عملکرد مؤثر در گروه تأکید می شود. بیش از 94 درصد از کودکان نه سال آموزش اجباری را به پایان می‌رسانند و تا دبیرستان ادامه می‌دهند. 38 درصد از پسران و 37 درصد از دختران تحصیلات پیشرفته فراتر از دبیرستان دریافت می کنند.