အိမ်ထောင်ရေး။ မေဂျီခေတ်အထိ ဂျပန်တွင် အိမ်ထောင်ရေးသည် လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းကို အကျိုးပြုသည့် အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုအဖြစ် သတ်မှတ်ခံခဲ့ရသည်။ မေဂျီခေတ်အတွင်း ၎င်းသည် တိုးချဲ့အိမ်ထောင်စုကို တည်မြဲစေပြီး ကြွယ်ဝစေသော အရာအဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့သည်။ စစ်ပြီးနှစ်များတွင်၊ ဤအကြိမ်သည် လူတစ်ဦးချင်း သို့မဟုတ် နျူကလီးယား မိသားစုနှစ်စုကြား အစီအစဉ်တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားပြန်သည်။ ယနေ့ဂျပန်တွင်လက်ထပ်ခြင်းသည် "စီစဉ်ထားသော" ပြည်ထောင်စု သို့မဟုတ် "ချစ်ခြင်း" ပွဲဖြစ်နိုင်သည်။ သီအိုရီအရ ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်းသည် မိသားစုဝင်မဟုတ်သော ဖျန်ဖြေသူပါဝင်သည့် တရားဝင်စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှု၏ရလဒ်ဖြစ်ပြီး သက်ဆိုင်ရာမိသားစုများကြားတွင် သတို့သမီးနှင့်သတို့သားအပါအဝင် တွေ့ဆုံမှုတွင် အဆုံးအဖြတ်ပေးသည်။ ငယ်ရွယ်သောမောင်နှံများ ထပ်မံတွေ့ဆုံခြင်းဖြင့် ပြီးပြည့်စုံပြီး တန်ဖိုးကြီးသော ပြည်သူ့မင်္ဂလာဆောင်တွင် ပြီးဆုံးပါက ၎င်းကို များသောအားဖြင့် လိုက်နာကြသည်။ ယနေ့ခေတ် လူများစု၏ ဦးစားပေးမှုဖြစ်သည့် အချစ်အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စတွင်၊ တစ်ဦးချင်းစီသည် လွတ်လပ်စွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးကို ထူထောင်ပြီးနောက် ၎င်းတို့၏ သက်ဆိုင်ရာ မိသားစုများသို့ ချဉ်းကပ်ကြသည်။ အိမ်ထောင်ရေး ဓလေ့ထုံးတမ်းများနှင့် ပတ်သက်သော စစ်တမ်းများကို တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် ဂျပန်အများစုသည် ၎င်းတို့သည် ငယ်ရွယ်သော စုံတွဲများကို လွတ်လပ်မှုများစွာပေးခဲ့သော်လည်း တရားဝင်ဖျန်ဖြေပေးသူပါ ပါဝင်နေနိုင်သည်ဟု ဆိုသည်။ ဤအစီအစဥ်နှစ်ခုကို ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုင်ရာ ဆန့်ကျင်ဘက်များအဖြစ် ယနေ့နားလည်ထားသော်လည်း လက်တွဲဖော်ရရှိရန် ကွဲပြားခြားနားသော နည်းဗျူဟာများအဖြစ် နားလည်ထားကြသည်။ 3 ရာခိုင်နှုန်းအောက်ဂျပန်လူမျိုးများသည် အိမ်ထောင်မရှိ၊ သို့သော်၊ ယောက်ျားနှင့်မိန်းမနှစ်ဦးစလုံးအတွက်အိမ်ထောင်ရေးသည်တိုးပွားလာသည်- အစောပိုင်း သို့မဟုတ် အလယ်အလတ်နှစ်ဆယ်နှင့် အမျိုးသမီးများအတွက် နှစ်ဆယ်နှောင်းပိုင်းများသည် ယနေ့ခေတ်တွင် အထူးအဆန်းမဟုတ်ပေ။ ကွာရှင်းမှုနှုန်းသည် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ လေးပုံတစ်ပုံဖြစ်သည်။

ပြည်တွင်းယူနစ်။ နူကလီးယားမိသားစုသည် သာမာန်ပြည်တွင်းယူနစ်ဖြစ်သော်လည်း သက်ကြီးရွယ်အိုများနှင့် မကျန်းမမာသောမိဘများသည် ၎င်းတို့၏ကလေးများနှင့်အတူ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့နှင့်နီးကပ်စွာနေထိုင်လေ့ရှိသည်။ ဂျပန်အမျိုးသားအများစုသည် ဂျပန်နိုင်ငံရှိ အခြားနေရာများတွင်ဖြစ်စေ နိုင်ငံရပ်ခြားတွင်ဖြစ်စေ စီးပွားရေးအတွက် အချိန်ကြာမြင့်စွာ အိမ်နှင့်ဝေးရာသို့ ကုန်ဆုံးကြသည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်တွင်းယူနစ်ကို ယနေ့ခေတ်တွင် မိဘ ကြင်ဖော်မဲ့မိသားစုသို့ လပေါင်းများစွာ သို့မဟုတ် နှစ်များကြာအောင် မကြာခဏ လျှော့ချလိုက်ရာ ထိုကာလတွင် ဖခင်သည် မကြာခဏဆိုသလို ပြန်ရောက်လာသည်။

အမွေ။ လူတစ်ဦး၏ပိုင်ဆိုင်မှုများကို လွတ်လပ်စွာ စွန့်ပစ်ခြင်းမှာ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ပြီးဆုံးချိန်တွင် ရာဇ၀တ်ကျင့်ထုံးကို အကောင်အထည်ဖော်ပြီးကတည်းက ဂျပန်နိုင်ငံတွင် ဗဟိုဥပဒေမူဘောင်တစ်ရပ်ဖြစ်သည်။ ဆန္ဒမပါဘဲ အမွေဆက်ခံခြင်း (တရားဝင် အမွေဆက်ခံခြင်း) သည် ယနေ့ခေတ်တွင် တခဲနက် ဖြစ်ပွားနေပါသည်။ ငွေကြေးပိုင်ဆိုင်မှုများအပြင် လိုအပ်သည့်အခါတွင် တစ်စုံတစ်ဦးအား မိသားစုမျိုးရိုးစဉ်ဆက် အမွေဆက်ခံရန်၊ အသုဘအခမ်းအနားများတွင် အသုံးပြုသည့် ပစ္စည်းများနှင့် မိသားစုသင်္ချိုင်းကို အမွေဆက်ခံရန် အမည်ပေးထားသည်။ အမွေဆက်ခံခြင်းမှာ သားသမီးနှင့် အိမ်ထောင်ဖက်ကို ဦးစွာပထမ၊ သားသမီးမရှိလျှင် ဆွေစဉ်မျိုးဆက်၊ အတန်းလိုက် အတန်းလိုက် မရှိလျှင် မောင်နှမ နှင့် အိမ်ထောင်ဖက်၊ မွေးချင်းမရှိလျှင် အိမ်ထောင်ဖက်၊ အိမ်ထောင်ဖက်မရှိရင် သက်သေပြဖို့ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေ၊အမွေဆက်ခံသူမရှိခြင်းကို အစပြုပြီး ယင်းအခြေအနေတွင် ပိုင်ဆိုင်မှုသည် သမရိုးကျဇနီး၊ မွေးစားထားသောကလေး သို့မဟုတ် အခြားသင့်လျော်သည့်ပါတီသို့ ရောက်သွားနိုင်သည်။ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်သည် မိသားစုတရားရုံးသို့ တောင်းဆိုချက်ဖြင့် အမွေဆက်ခံသူအား အမွေဆက်ခံခွင့်ကို အမွေဆက်ခံနိုင်သည်။

လူမှုဆက်ဆံရေး။ မိခင်သည် ကလေးဘဝအစောပိုင်းကာလတွင် လူမှုဆက်ဆံရေး၏ အဓိက ကိုယ်စားလှယ်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုခံရသည်။ သင့်လျော်သော စည်းကမ်း၊ ဘာသာစကားအသုံးပြုမှုနှင့် အမူအကျင့်များဖြင့် ကလေးတစ်ဦး၏ မှန်ကန်သောလေ့ကျင့်မှုကို shitsuke ဟုခေါ်သည်။ မွေးကင်းစကလေးများသည် သဘာဝအတိုင်း လိုက်လျောညီထွေရှိပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့အေးဆေးသော အပြုအမူကို အပြုသဘောဖြင့် အားဖြည့်သည်ဟု ယေဘုယျအားဖြင့် ယူဆပါသည်။ သေးငယ်သော ကလေးများသည် မိမိဘာသာ ချန်ထားခဲသည်။ ၎င်းတို့သည် အများအားဖြင့် အပြစ်ပေးခံရခြင်းမဟုတ်သော်လည်း ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်သောစိတ်ရှိသောအခါတွင် ကောင်းမွန်သောအပြုအမူကို သင်ကြားပို့ချပေးကြသည်။ ယနေ့ခေတ် ကလေးအများစုသည် ပုံဆွဲခြင်း၊ စာဖတ်ခြင်း၊ စာရေးခြင်း နှင့် သင်္ချာဘာသာရပ်ဆိုင်ရာ အခြေခံကျွမ်းကျင်မှုများအပြင် 3 နှစ်သားအရွယ်မှ မူကြိုကျောင်းသို့တက် ရောက်ကြပြီး အုပ်စုလိုက်ကစားနည်းကို အလေးထား၍ ပေါင်းစပ်လုပ်ဆောင်နိုင်စေရန် သင်ကြားပေးပါသည်။ ကလေးများ၏ ၉၄ ရာခိုင်နှုန်းကျော်သည် မသင်မနေရပညာရေးကို ကိုးနှစ် ပြီးမြောက်ပြီး အထက်တန်းကျောင်းသို့ ဆက်လက်တက် ရောက်ကြသည်။ ယောက်ျားလေး ၃၈ ရာခိုင်နှုန်းနှင့် မိန်းကလေး ၃၇ ရာခိုင်နှုန်းသည် အထက်တန်းကျောင်းထက် အဆင့်မြင့်ပညာရေးကို ရရှိကြသည်။