ການແຕ່ງງານ. ການແຕ່ງງານຢູ່ໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນຈົນກ່ວາໄລຍະເວລາ Meiji ໄດ້ມີລັກສະນະເປັນສະຖາບັນທີ່ມີປະໂຫຍດຕໍ່ຊຸມຊົນ; ໃນ ໄລ ຍະ ເວ ລາ Meiji ມັນ ໄດ້ ຖືກ ຫັນ ເປັນ ຫນຶ່ງ ທີ່ perpetuated ແລະ enriched ຄອບ ຄົວ ຂະ ຫຍາຍ (ie); ແລະ, ໃນຊຸມປີຫລັງສົງຄາມ, ມັນໄດ້ຖືກປ່ຽນອີກເທື່ອຫນຶ່ງ - ໃນເວລານີ້ເປັນການຈັດການລະຫວ່າງບຸກຄົນຫຼືສອງຄອບຄົວນິວເຄຼຍ. ມື້ນີ້ການແຕ່ງງານໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນສາມາດເປັນສະຫະພັນ "ຈັດ" ຫຼື "ຄວາມຮັກ". ໃນທາງທິດສະດີການແຕ່ງງານທີ່ຈັດເປັນຜົນມາຈາກການເຈລະຈາຢ່າງເປັນທາງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຜູ້ໄກ່ເກ່ຍທີ່ບໍ່ແມ່ນສະມາຊິກໃນຄອບຄົວ, ສິ້ນສຸດການປະຊຸມລະຫວ່າງຄອບຄົວທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ລວມທັງເຈົ້າສາວແລະເຈົ້າບ່າວໃນອະນາຄົດ. ປົກກະຕິແລ້ວນີ້ແມ່ນປະຕິບັດຕາມ, ຖ້າຫາກວ່າທັງຫມົດໄປໄດ້ດີ, ໂດຍການປະຊຸມເພີ່ມເຕີມຂອງຄູ່ຜົວເມຍຫນຸ່ມແລະສິ້ນສຸດລົງໃນພິທີແຕ່ງງານພົນລະເມືອງທີ່ລະອຽດອ່ອນແລະລາຄາແພງ. ໃນ​ກໍ​ລະ​ນີ​ຂອງ​ການ​ແຕ່ງ​ງານ​ຄວາມ​ຮັກ​, ຊຶ່ງ​ເປັນ​ຄວາມ​ມັກ​ຂອງ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ໃນ​ທຸກ​ມື້​ນີ້​, ບຸກ​ຄົນ freely ສ້າງ​ສໍາ​ພັນ​ແລະ​ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ເຂົ້າ​ຫາ​ຄອບ​ຄົວ​ຂອງ​ຕົນ​. ໃນການຕອບໂຕ້ກັບການສໍາຫຼວດກ່ຽວກັບຮີດຄອງປະເພນີການແຕ່ງງານ, ຊາວຍີ່ປຸ່ນສ່ວນໃຫຍ່ກ່າວວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບການປະສົມປະສານບາງຢ່າງຂອງການແຕ່ງງານທີ່ມີການຈັດການແລະຄວາມຮັກ, ເຊິ່ງຄູ່ຜົວເມຍຫນຸ່ມໄດ້ຮັບເສລີພາບທີ່ດີແຕ່ຜູ້ໄກ່ເກ່ຍຢ່າງເປັນທາງການອາດຈະມີສ່ວນຮ່ວມຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ. ການຈັດການທັງສອງຢ່າງນີ້ຖືກເຂົ້າໃຈໃນມື້ນີ້ບໍ່ແມ່ນການກົງກັນຂ້າມທາງດ້ານສິນທໍາ, ແຕ່ພຽງແຕ່ເປັນຍຸດທະສາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນສໍາລັບການໄດ້ຮັບຄູ່ຮ່ວມງານ. ຫນ້ອຍກວ່າ 3 ເປີເຊັນຂອງພາສາຍີ່ປຸ່ນຍັງບໍ່ແຕ່ງງານ; ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ອາຍຸຂອງການແຕ່ງງານແມ່ນເພີ່ມຂຶ້ນສໍາລັບຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງ: ຕົ້ນຫຼືກາງສາມສິບສໍາລັບຜູ້ຊາຍແລະ 20 ທ້າຍສໍາລັບແມ່ຍິງແມ່ນບໍ່ຜິດປົກກະຕິໃນມື້ນີ້. ອັດຕາການຢ່າຮ້າງແມ່ນນຶ່ງສ່ວນສີ່ຂອງສະຫະລັດ.

ຫົວໜ່ວຍພາຍໃນ. ຄອບຄົວນິວເຄລຍແມ່ນຫນ່ວຍງານພາຍໃນປະເທດປົກກະຕິ, ແຕ່ພໍ່ແມ່ຜູ້ສູງອາຍຸແລະຜູ້ເຈັບປ່ວຍມັກຈະຢູ່ກັບລູກຂອງເຂົາເຈົ້າຫຼືອື່ນໆຢູ່ໃກ້ກັບເຂົາເຈົ້າ. ຜູ້ຊາຍຍີ່ປຸ່ນຫຼາຍຄົນໃຊ້ເວລາໄລຍະຫ່າງອອກໄປຈາກບ້ານເພື່ອເຮັດທຸລະກິດ, ບໍ່ວ່າບ່ອນອື່ນໃນຍີ່ປຸ່ນຫຼືຕ່າງປະເທດ; ດັ່ງນັ້ນ, ຫນ່ວຍບໍລິການພາຍໃນປະເທດມັກຈະຖືກຫຼຸດລົງໃນມື້ນີ້ເປັນຄອບຄົວທີ່ມີພໍ່ແມ່ດຽວເປັນເວລາຫຼາຍເດືອນຫຼືຫຼາຍປີຕໍ່ເວລາ, ໃນໄລຍະເວລາທີ່ພໍ່ກັບຄືນມາເລື້ອຍໆ.

ມໍລະດົກ. ເສລີພາບໃນການຖິ້ມຊັບສິນຕາມຄວາມປະສົງແມ່ນເປັນຫຼັກກົດໝາຍຫຼັກຂອງຍີ່ປຸ່ນ ນັບຕັ້ງແຕ່ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດໝາຍແພ່ງໃນທ້າຍສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2. ການສືບທອດໂດຍບໍ່ມີເຈດຕະນາ (ການສືບທອດຕາມກົດໝາຍ) ແມ່ນເປັນກໍລະນີທີ່ຄອບງຳທຸກມື້ນີ້. ນອກ​ຈາກ​ຊັບ​ສິນ​ທາງ​ການ​ເງິນ​, ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່​ຈໍາ​ເປັນ​, ຜູ້​ໃດ​ຜູ້​ຫນຶ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຕັ້ງ​ຊື່​ເພື່ອ​ສືບ​ທອດ​ເຊື້ອ​ສາຍ​ຂອງ​ຄອບ​ຄົວ​, ອຸ​ປະ​ກອນ​ທີ່​ໃຊ້​ໃນ​ງານ​ສົບ​, ແລະ grave ຂອງ​ຄອບ​ຄົວ​. ຄໍາສັ່ງຂອງມໍລະດົກແມ່ນຄັ້ງທໍາອິດກັບເດັກນ້ອຍແລະຄູ່ສົມລົດ; ຖ້າ​ຫາກ​ວ່າ​ບໍ່​ມີ​ເດັກ​ນ້ອຍ​, ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ສະ​ຫວັນ​ສາຍ​ພັນ​ແລະ​ຄູ່​ສົມ​ລົດ​; ຖ້າ​ຫາກ​ວ່າ​ບໍ່​ມີ​ສາຍ​ສະ​ກຸນ​, ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ອ້າຍ​ນ້ອງ​ແລະ​ຄູ່​ສົມ​ລົດ​; ຖ້າບໍ່ມີພີ່ນ້ອງ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຄູ່ສົມລົດ; ຖ້າບໍ່ມີຄູ່ສົມລົດ, ຂັ້ນຕອນການພິສູດການບໍ່ມີມໍລະດົກແມ່ນເລີ່ມຕົ້ນ, ໃນກໍລະນີນີ້, ຊັບສິນອາດຈະໄປຫາເມຍທົ່ວໄປ, ລູກລ້ຽງ, ຫຼືຝ່າຍທີ່ເຫມາະສົມອື່ນໆ. ບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງສາມາດຕັດມໍລະດົກໂດຍການຮ້ອງຂໍຕໍ່ສານຄອບຄົວ.

ສັງຄົມນິຍົມ. ແມ່ໄດ້ຖືກຮັບຮູ້ວ່າເປັນຕົວແທນຕົ້ນຕໍຂອງສັງຄົມໃນໄລຍະໄວເດັກ. ການຝຶກອົບຮົມທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງເດັກນ້ອຍໃນລະບຽບວິໄນທີ່ເຫມາະສົມ, ການນໍາໃຊ້ພາສາ, ແລະລັກສະນະເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນ shitsuke. ໂດຍ​ທົ່ວ​ໄປ​ແລ້ວ​ມັນ​ເປັນ​ການ​ສົມ​ມຸດ​ວ່າ​ເດັກ​ນ້ອຍ​ແມ່ນ​ເປັນ​ໄປ​ໄດ້​ຕາມ​ທໍາ​ມະ​ຊາດ​, ແລະ​ພຶດ​ຕິ​ກໍາ​ທີ່​ອ່ອນ​ໂຍນ​ແລະ​ສະ​ຫງົບ​ແມ່ນ​ເສີມ​ໃນ​ທາງ​ບວກ​. ເດັກນ້ອຍຂະຫນາດນ້ອຍແມ່ນບໍ່ຄ່ອຍຖືກປະໄວ້ດ້ວຍຕົນເອງ; ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖືກລົງໂທດຕາມປົກກະຕິ ແຕ່ຈະຖືກສອນໃຫ້ປະພຶດດີເມື່ອເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນອາລົມຮ່ວມມື. ເດັກນ້ອຍສ່ວນໃຫຍ່ໃນມື້ນີ້ໄດ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນອະນຸບານຕັ້ງແຕ່ອາຍຸປະມານ 3 ປີ, ນອກເຫນືອຈາກການຮຽນຮູ້ທັກສະພື້ນຖານໃນການແຕ້ມຮູບ, ອ່ານ, ຂຽນ, ແລະຄະນິດສາດ, ເນັ້ນຫນັກໃສ່ການຫຼີ້ນແບບຮ່ວມມືແລະການຮຽນຮູ້ວິທີການເຮັດວຽກເປັນກຸ່ມຢ່າງມີປະສິດທິພາບ. ເດັກນ້ອຍຫຼາຍກວ່າ 94 ເປີເຊັນ ຈົບການສຶກສາພາກບັງຄັບ 9 ປີ ແລະ ສືບຕໍ່ເຂົ້າໂຮງຮຽນມັດທະຍົມ; 38 ເປີເຊັນຂອງເດັກຊາຍ ແລະ 37 ເປີເຊັນຂອງເດັກຍິງໄດ້ຮັບການສຶກສາຂັ້ນສູງນອກເໜືອໄປຈາກໂຮງຮຽນມັດທະຍົມ.