Małżeństwo. Małżeństwo w Japonii do okresu Meiji było charakteryzowane jako instytucja, która przynosiła korzyści społeczności; w okresie Meiji zostało przekształcone w instytucję, która utrwalała i wzbogacała rozszerzone gospodarstwo domowe (tj.); a w latach powojennych ponownie zostało przekształcone - tym razem w układ między jednostkami lub dwiema rodzinami nuklearnymi."Teoretycznie aranżowane małżeństwo jest wynikiem formalnych negocjacji z udziałem mediatora, który nie jest członkiem rodziny, zakończonych spotkaniem między odpowiednimi rodzinami, w tym potencjalną panną młodą i panem młodym. Zwykle po tym, jeśli wszystko pójdzie dobrze, następują dalsze spotkania młodej pary i kończą się wyszukaną i kosztowną ceremonią ślubną.W przypadku małżeństwa z miłości, które jest obecnie preferowane przez większość, osoby swobodnie nawiązują relację, a następnie zwracają się do swoich rodzin. W odpowiedzi na ankiety dotyczące zwyczajów małżeńskich większość Japończyków twierdzi, że przeszli jakąś kombinację małżeństwa zaaranżowanego i małżeństwa z miłości, w którym młodej parze dano dużą swobodę, ale oficjalny mediator mógł miećTe dwa układy są dziś rozumiane nie jako moralne przeciwieństwa, ale po prostu jako różne strategie pozyskiwania partnera. Mniej niż 3 procent Japończyków pozostaje niezamężnych; jednak wiek zawierania małżeństw wzrasta zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet: wczesne lub w połowie lat trzydziestych dla mężczyzn i późne lata dwudzieste dla kobiet nie są dziś niczym niezwykłym. Wskaźnik rozwodów jest o jedną czwartą wyższy niż w innych krajach.Stany Zjednoczone.

Jednostka domowa. Rodzina nuklearna jest typową jednostką domową, ale starsi i niedołężni rodzice często mieszkają z dziećmi lub w bliskiej odległości od nich. Wielu Japończyków spędza długie okresy czasu poza domem w interesach, w Japonii lub za granicą; dlatego też jednostka domowa jest dziś często zredukowana do rodziny z jednym rodzicem przez miesiące, a nawet lata, w którym to okresie ojciecpowraca raczej rzadko.

Dziedziczenie. Swoboda dysponowania swoim majątkiem zgodnie z wolą jest główną zasadą prawną w Japonii od czasu wdrożenia kodeksu cywilnego pod koniec II wojny światowej. Dziedziczenie bez testamentu (dziedziczenie ustawowe) jest obecnie przeważającym przypadkiem. Oprócz aktywów finansowych, w razie potrzeby, ktoś jest wskazany do dziedziczenia genealogii rodziny, sprzętu używanego podczas pogrzebów i grobu rodzinnego.W pierwszej kolejności dziedziczą dzieci i małżonek; w przypadku braku dzieci - wstępni w linii prostej i małżonek; w przypadku braku wstępnych w linii prostej - rodzeństwo i małżonek; w przypadku braku rodzeństwa - małżonek; w przypadku braku małżonka wszczyna się postępowanie o stwierdzenie nieistnienia spadkobiercy, w którym to przypadku majątek może przypaść małżonkowi, przysposobionemu dziecku,Osoba fizyczna może wydziedziczyć spadkobierców poprzez złożenie wniosku do sądu rodzinnego.

Socjalizacja. Matka jest uznawana za główny czynnik socjalizacji we wczesnym dzieciństwie. Prawidłowe szkolenie dziecka w zakresie odpowiedniej dyscypliny, używania języka i manier jest znane jako shitsuke. Ogólnie przyjmuje się, że niemowlęta są naturalnie posłuszne, a łagodne i spokojne zachowanie jest pozytywnie wzmacniane. Małe dzieci rzadko są pozostawiane same sobie; zwykle nie są też karane, ale zamiast tego są uczone dobrego zachowania, gdy są w nastroju do współpracy. Większość dzisiejszych dzieci chodzi do przedszkola w wieku około 3 lat, gdzie oprócz nauki podstawowych umiejętności rysowania, czytania,Ponad 94 procent dzieci kończy dziewięcioletni okres obowiązkowej edukacji i kontynuuje naukę w szkole średniej; 38 procent chłopców i 37 procent dziewcząt otrzymuje wykształcenie wyższe niż szkoła średnia.