شادي. جاپان ۾ شادي ميجي دور تائين هڪ اداري جي حيثيت سان منسوب ڪئي وئي هئي جيڪا ڪميونٽي کي فائدو ڏئي ٿي. ميجي جي دور ۾ ان کي تبديل ڪيو ويو جنهن ۾ وڌايل گهريلو (يعني) ؛ ۽، جنگ کان پوءِ وارن سالن ۾، ان کي ٻيهر تبديل ڪيو ويو آهي- هن ڀيري فردن يا ٻن ايٽمي خاندانن جي وچ ۾ هڪ ترتيب ۾. اڄ جاپان ۾ شادي يا ته ٿي سگهي ٿي "منظم" يونين يا "پيار" ميچ. نظرياتي طور تي هڪ ترتيب ڏنل شادي رسمي ڳالهين جو نتيجو آهي جنهن ۾ هڪ ثالث شامل آهي جيڪو خاندان جو ميمبر نه آهي، لاڳاپيل خاندانن جي وچ ۾ گڏجاڻي ۾، ​​جنهن ۾ امڪاني ڪنوار ۽ ڪنوار شامل آهن. اهو عام طور تي عمل ڪيو ويندو آهي، جيڪڏهن سڀ ڪجهه ٺيڪ ٿي وڃي، نوجوان جوڙي جي وڌيڪ گڏجاڻين سان ۽ هڪ وسيع ۽ قيمتي شهري شادي جي تقريب ۾ ختم ٿئي ٿي. محبت جي شادي جي صورت ۾، جيڪا اڄ اڪثريت جي ترجيح آهي، ماڻهو آزاديء سان تعلق قائم ڪن ٿا ۽ پوء پنهنجي خاندانن سان رابطو ڪن ٿا. شادي جي رسمن جي باري ۾ سروي جي جواب ۾، اڪثر جاپاني اهو ٻڌائي ٿو ته انهن هڪ ترتيب ۽ پيار جي شادي جو ڪجهه ميلاپ ڪيو، جنهن ۾ نوجوان جوڙي کي چڱي طرح آزادي ڏني وئي هئي پر ان جي باوجود هڪ سرڪاري ثالث شامل ٿي سگهي ٿو. اهي ٻئي ترتيبون اڄ سمجهيا وڃن ٿا اخلاقي مخالفتن جي طور تي نه پر رڳو هڪ پارٽنر حاصل ڪرڻ لاءِ مختلف حڪمت عمليون. 3 سيڪڙو کان گهٽجاپاني غير شادي شده رهندا؛ تنهن هوندي به، شاديءَ جي عمر مردن ۽ عورتن ٻنهي لاءِ وڌي رهي آهي: مردن لاءِ شروعاتي يا وچ واري ڏهاڪي ۽ عورتن لاءِ ويهن سالن جي ڏهاڪي اڄڪلهه غير معمولي ڳالهه ناهي. طلاق جي شرح آمريڪا جي ڀيٽ ۾ هڪ چوٿون آهي.

گھريلو يونٽ. ايٽمي خاندان معمولي گهريلو يونٽ آهي، پر بزرگ ۽ ڪمزور والدين اڪثر پنهنجن ٻارن سان گڏ رهندا آهن يا انهن جي ويجهو. ڪيترائي جاپاني مرد گهڻو وقت گهر کان پري ڪاروبار تي گذاريندا آهن، يا ته جاپان ۾ يا ٻاهران ڪٿي؛ تنهن ڪري گهريلو يونٽ اڪثر ڪري اڄڪلهه هڪ واحد والدين واري خاندان ۾ مهينن يا سالن تائين هڪ وقت ۾ گهٽجي ويندو آهي، جنهن دوران پيءُ ڪڏهن ڪڏهن واپس ايندو آهي.

وراثت. پنهنجي اثاثن کي پنهنجي مرضيءَ سان ڊسپوز ڪرڻ جي آزادي جاپان ۾ هڪ مرڪزي قانوني اصول رهيو آهي جڏهن کان ٻي عالمي جنگ جي پڄاڻيءَ تي سول ڪوڊ جي نفاذ کان وٺي. وصيت کان سواءِ وراثت (قانوني وراثت) اڄڪلهه تمام گهڻو معاملو آهي. مالي اثاثن کان علاوه، جڏهن ضروري هجي ته، ڪنهن کي خانداني نسب، جنازي ۾ استعمال ٿيندڙ سامان، ۽ خانداني قبر جي وارث ڪرڻ لاء نالو ڏنو ويو آهي. وراثت جو حڪم سڀ کان اول اولاد ۽ زال کي آهي. جيڪڏهن ڪو به اولاد نه آهي، ته پوء لڪير ۽ زال مڙس؛ جيڪڏهن ڪو به لڪير نه آهي، پوء ڀائر ۽ زال مڙس؛ جيڪڏهن ڪو ڀائر نه آهن، پوء زال مڙس؛ جيڪڏهن ڪو به مڙس نه آهي، ثابت ڪرڻ لاء طريقاوارث جي غير موجودگي شروع ڪئي وئي آهي، ان صورت ۾ ملڪيت هڪ عام قانون واري زال، هڪ گود ورتو ٻار، يا ٻي مناسب پارٽي ڏانهن وڃي سگهي ٿي. هڪ فرد خانداني عدالت ۾ درخواست جي ذريعي وارثن کي ختم ڪري سگهي ٿو.

سوشلائيزيشن. ماءُ کي ابتدائي ننڍپڻ ۾ سوشلائيزيشن جي بنيادي ايجنٽ طور سڃاتو وڃي ٿو. مناسب نظم، ٻوليءَ جي استعمال ۽ آداب ۾ ٻار جي صحيح تربيت کي شيٽسوڪ چئبو آهي. اهو عام طور تي فرض ڪيو ويو آهي ته ٻار قدرتي طور تي مطابق هوندا آهن، ۽ نرم ۽ پرسکون رويي کي مثبت طور تي مضبوط ڪيو ويندو آهي. ننڍڙا ٻار تمام گهٽ پاڻ تي ڇڏي ويندا آهن. انهن کي پڻ عام طور تي سزا نه ڏني ويندي آهي پر ان جي بدران سٺو رويو سيکاريو ويندو آهي جڏهن اهي ڪوآپريٽو موڊ ۾ هوندا آهن. اڄڪلهه اڪثر ٻار 3 سالن جي عمر کان پري اسڪول ويندا آهن، جتي ڊرائنگ، پڙهڻ، لکڻ ۽ رياضي ۾ بنيادي مهارتون سکڻ کان علاوه، ڪوآپريٽو راند ۽ گروپن ۾ موثر طريقي سان ڪم ڪرڻ جي سکيا تي زور ڏنو ويندو آهي. 94 سيڪڙو کان وڌيڪ ٻار 9 سالن جي لازمي تعليم مڪمل ڪن ٿا ۽ هاءِ اسڪول تائين جاري رهن ٿا. 38 سيڪڙو ڇوڪرا ۽ 37 سيڪڙو ڇوڪريون اعليٰ تعليم حاصل ڪن ٿيون هاءِ اسڪول کان اڳتي.