નિર્વાહ અને વાણિજ્યિક પ્રવૃત્તિઓ. મોટાભાગના મુંડા કૃષિવાદી છે; વધુને વધુ, કાયમી સિંચાઈવાળી જગ્યાઓ પરંપરાગત સ્વિડેન્સનું સ્થાન લઈ રહી છે. અન્ય મુખ્ય પરંપરાગત વ્યવસાય શિકાર અને ભેગી કરવાનો છે, જેની સાથે બિરહોર અને કેટલાક કોરવા ખાસ કરીને સંકળાયેલા છે, જોકે તમામ જૂથો તેમની ખેતીને પૂરક બનાવવા માટે અમુક અંશે આ પ્રવૃત્તિઓમાં ભાગ લે છે. જો કે, આજે, સરકારી નીતિ બાકીના જંગલોને જાળવવાની છે, જે હવે ખૂબ જ ખતમ થઈ ગયા છે, અને આ નીતિ આર્થિક પ્રવૃત્તિના બંને પરંપરાગત સ્વરૂપો સામે લડત આપે છે. પરિણામ એ છે કે સિંચાઈવાળી જમીનમાં વધારો અને આવકના અન્ય સ્ત્રોતોનો વિકાસ, જેમ કે ઉત્તરપૂર્વના ચાના બગીચાઓમાં કામ કરવું, ખાણકામમાં, સ્ટીલ ઉદ્યોગમાં વગેરે, રાંચી-જમશેદપુર વિસ્તારમાં, અથવા દિવસ તરીકે કામ કરવું. સ્થાનિક હિંદુ જમીનમાલિકો માટે મજૂરો.

ઔદ્યોગિક કલા. કેટલાક જૂથો, આદિવાસીઓને બદલે નીચી જાતિઓ, પરંપરાગત કારીગર અથવા અન્ય નિષ્ણાત વ્યવસાય ધરાવે છે (દા.ત., અસુર લોખંડના કામદારો છે, તુરીઓ ટોપલી બનાવનારા છે, કોરા ખાડા ખોદનારા છે, વગેરે). કેટલાક બિરહોર દોરડા બનાવે છે અને વેચે છે. સામાન્ય રીતે, જોકે, હિન્દુ કારીગરો આદિવાસીઓની મોટાભાગની જરૂરિયાતો પૂરી પાડે છે.

વેપાર. થોડા મુંડા વેપાર દ્વારા જીવે છે, જો કે તેઓ ક્યારેક-ક્યારેક જથ્થાબંધ વિક્રેતાઓને વન ઉત્પાદનો અથવા કેટલાક ચોખા વેચી શકે છે. બિરહોર તેમના ચોખા દોરડા અને વન ઉત્પાદનો વેચીને મેળવે છે, અને કેટલાક કોરવા, તુરી,અને મહાલી સ્થાનિક બજારોમાં તેમનું બાસ્કેટવર્ક વેચે છે.

શ્રમ વિભાગ. 2 પુરુષો અને સ્ત્રીઓ બંને ખેતરોમાં કામ કરે છે, પરંતુ ઘરનો બોજો સ્ત્રીઓ પર વધુ પડે છે; ધાર્મિક કારણોસર ઘણા વ્યવસાયો (દા.ત. ખેડાણ, છતનું સમારકામ) તેમના માટે પ્રતિબંધિત છે. પુરુષો શિકાર કરે છે; સ્ત્રીઓ ભેગા થાય છે. નિષ્ણાત વ્યવસાયો મુખ્યત્વે પુરુષોનું કામ છે.

જમીનનો કાર્યકાળ. સ્વિડન્સ સામાન્ય રીતે ગામમાં પ્રબળ વંશના જૂથની માલિકી ધરાવે છે, જોકે સહસંબંધી બિનસદસ્યોને સામાન્ય રીતે પ્રવેશ આપવામાં આવે છે; વ્યક્તિ પાસે સામાન્ય રીતે ઉપયોગના અધિકારો હોય છે જ્યારે તે ખેતી કરે છે. સિંચાઈવાળી જમીન વ્યક્તિગત રીતે અથવા કુટુંબની માલિકીની હોય છે, મુખ્યત્વે ટેરેસ અને સિંચાઈના ખાડાઓ બાંધવામાં સામેલ વધારાના મજૂરને કારણે.