ກິດຈະກຳການລ້ຽງສັດ ແລະການຄ້າ. Munda ສ່ວນໃຫຍ່ເປັນນັກກະເສດ; ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ, ສະຖານທີ່ຊົນລະປະທານແບບຖາວອນກໍາລັງປ່ຽນແທນ swiddens ແບບດັ້ງເດີມ. ອາຊີບດັ້ງເດີມຕົ້ນຕໍອື່ນໆແມ່ນການລ່າສັດແລະການເຕົ້າໂຮມ, ເຊິ່ງ Birhor ແລະ Korwa ບາງກຸ່ມມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງໂດຍສະເພາະ, ເຖິງແມ່ນວ່າທຸກກຸ່ມເຂົ້າຮ່ວມກິດຈະກໍາເຫຼົ່ານີ້ໃນຂອບເຂດຈໍານວນຫນຶ່ງເພື່ອເສີມກະສິກໍາຂອງພວກເຂົາ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ໃນມື້ນີ້, ນະໂຍບາຍຂອງລັດຖະບານແມ່ນເພື່ອຮັກສາປ່າໄມ້ທີ່ຍັງເຫຼືອ, ເຊິ່ງປະຈຸບັນໄດ້ຊຸດໂຊມໄປຫຼາຍ, ແລະນະໂຍບາຍນີ້ຕ້ານກັບທັງສອງຮູບແບບຂອງກິດຈະກໍາທາງເສດຖະກິດແບບດັ້ງເດີມ. ຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນການຂະຫຍາຍຕົວຂອງດິນຊົນລະປະທານແລະການພັດທະນາແຫຼ່ງລາຍຮັບອື່ນໆເຊັ່ນ: ການເຮັດວຽກໃນສວນຊາຂອງພາກຕາເວັນອອກສຽງເຫນືອ, ຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່, ອຸດສາຫະກໍາເຫຼັກກ້າ, ແລະອື່ນໆ, ໃນເຂດ Ranchi-Jamshedpur, ຫຼືເຮັດວຽກເປັນມື້. ແຮງງານສໍາລັບເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ Hindu ທ້ອງຖິ່ນ.

ສິລະປະອຸດສາຫະກຳ. ບາງກຸ່ມ, ຊົນເຜົ່າຕ່ຳກວ່າຊົນເຜົ່າ, ມີຊ່າງຫັດຖະກຳພື້ນເມືອງ ຫຼື ອາຊີບພິເສດອື່ນໆ (ເຊັ່ນ: ຊາວອາຊູເປັນຊ່າງເຫລັກ, ຕູຣີ ເປັນຄົນເຮັດກະຕ່າ, ໂຄຣາເປັນຊ່າງຂຸດຂຸມ, ແລະອື່ນໆ). Birhor ບາງຄົນເຮັດແລະຂາຍເຊືອກ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ຊ່າງຫັດຖະກໍາ Hindu ສະຫນອງຄວາມຕ້ອງການຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນໃຫຍ່.

ການຄ້າ. ມີຈຳນວນບໍ່ໜ້ອຍດຳລົງຊີວິດດ້ວຍການຄ້າ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາອາດຈະຂາຍຜະລິດຕະພັນຈາກປ່າໃນບາງຄັ້ງຄາວ ຫຼືເຂົ້າບາງຊະນິດໃຫ້ກັບຜູ້ຄ້າຂາຍສົ່ງ. Birhor ໄດ້​ຮັບ​ເຂົ້າ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໂດຍ​ການ​ຂາຍ​ເຊືອກ​ແລະ​ຜະ​ລິດ​ຕະ​ພັນ​ປ່າ​ໄມ້, ແລະ​ບາງ Korwa, Turi,ແລະ Mahali ຂາຍກະຕ່າຂອງພວກເຂົາຢູ່ໃນຕະຫຼາດທ້ອງຖິ່ນ.

ພະແນກແຮງງານ. ທັງຍິງແລະຊາຍເຮັດວຽກໃນນາ, ແຕ່ພາລະພາຍໃນບ້ານແມ່ນຕົກຢູ່ໃນແມ່ຍິງຫຼາຍກວ່າ; ອາຊີບຈໍານວນຫຼາຍ (ເຊັ່ນ: ໄຖ, ສ້ອມແປງຫລັງຄາ) ຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເຮັດດ້ວຍເຫດຜົນທາງພິທີກໍາ. ຜູ້ຊາຍລ່າ; ແມ່ຍິງເຕົ້າໂຮມກັນ. ອາຊີບຊ່ຽວຊານສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເຮັດວຽກຂອງຜູ້ຊາຍ.

ການຄອບຄອງທີ່ດິນ. ປົກກະຕິແລ້ວ Swiddens ແມ່ນເປັນເຈົ້າຂອງໂດຍກຸ່ມສືບເຊື້ອສາຍທີ່ເດັ່ນໃນບ້ານ, ເຖິງແມ່ນວ່າໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ສະມາຊິກທີ່ບໍ່ມີສະມາຊິກແມ່ນໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ; ບຸກຄົນປົກກະຕິມີສິດນໍາໃຊ້ພຽງແຕ່ໃນຂະນະທີ່ລາວປູກຝັງ. ທີ່ດິນຊົນລະປະທານມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະເປັນເຈົ້າຂອງສ່ວນບຸກຄົນຫຼືຄອບຄົວ, ຕົ້ນຕໍແມ່ນຍ້ອນແຮງງານພິເສດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການກໍ່ສ້າງລະບຽງແລະຮ່ອງຊົນລະປະທານ.