Sociale organisatie. De klassenstructuur van het moderne Québec is complex en bestaat uit verschillende lagen: (1) een Angloftalige bourgeoisie; (2) een Frans-Canadese middenbourgeoisie met belangen in financiële instellingen, middelgrote industrieën en het controleren van statistische economische instellingen, die het federalistische politieke standpunt steunt met minimale nationalistische claims; en (3) een kleine bourgeoisie met inbegrip van de publieke opinie en de publieke sector.managers en werknemers in de sector, professionals en kleine ondernemers in de industrie en handel, die de nationalistische partij steunen. De arbeidersklasse is numeriek belangrijk en is verdeeld in twee groepen: arbeiders georganiseerd in sterke assertieve vakbonden die aanvaardbare lonen en arbeidsomstandigheden hebben bedongen, en slecht betaalde arbeiders zonder vakbond. In de landbouw zijn familiebedrijven in de meerderheid.Boeren zijn georganiseerd en controleren de verkoop van landbouwproducten via quota's. Quebec heeft meer werklozen dan andere provincies; bijna 15 procent van de bevolking ontvangt een werkloosheidsverzekering of socialezekerheidsuitkering.

Politieke organisatie. Quebec is een provincie met een eigen parlement binnen een federatie. Volgens de Canadese grondwet heeft het provinciale parlement jurisdictie over onderwijs, gezondheid, landbouw, economisch en sociaal beleid in de provincie. Regeringen van Quebec hebben sinds de jaren 1940 gestreefd naar extra autonomie van de federale overheid. Het politieke systeem is tweepartijdig met twee grote politieke partijenen een derde en vierde van marginale invloed. De dominante politieke partij was de liberale partij (1960-1976; 1984-1990). Een conservatieve partij die in de jaren 1950 aan de macht was, verdween in de jaren 1970 en werd vervangen door de Parti Québecois, die regeerde van 1976 tot 1984.

De regering van Quebec neemt beslissingen over onderwijs, gezondheid en economische zaken. Gemeenten hebben macht over lokale zaken. Alle beslissingen over ruimtelijke ordening, het milieu, transport en economische ontwikkeling zijn gecentraliseerd op het niveau van de regering. Gemeenten ontvangen een deel van hun budget van de centrale overheid en zijn gegroepeerd in regionale eenheden om de besluitvorming te coördineren.Afgevaardigden zijn belangrijke bemiddelaars tussen het volk en de regering. Ministeries hebben een deel van hun macht gedelegeerd aan semi-autonome commissies zoals de Gezondheids- en Veiligheidscommissie, de Commissie Recht van Personen, de Commissie Landbouwmarkten en Landbouwkrediet, de Franse Taalcommissie en de Bestemmingscommissie.

Sociale controle. Quebec werkt met twee rechtssystemen: het Franse burgerlijk recht en het Engelse strafrecht. Het provinciale rechtssysteem heeft drie niveaus: het gewone gerechtshof, het provinciale hof en het superieure gerechtshof. Sinds 1981 prevaleert een provinciaal Handvest van de Rechten van de Mens boven alle wetten. Burgers van Quebec kunnen een uitspraak van het Federale Hooggerechtshof krijgen wanneer ze de drie niveaus van het provinciale rechtshof hebben doorlopen.Rechtbanken. Een nationaal politiekorps heeft jurisdictie over heel Quebec.

Conflict. Gewapende conflicten zijn zeldzaam in de geschiedenis van Quebec, met uitzondering van de opstand van 1837. In 1970, toen een terroristische groepering twee politici ontvoerde, werden oorlogsbevoegdheden uitgevaardigd door de federale regering, wat leidde tot de arrestatie van honderden personen en de militaire bezetting van Quebec. De belangrijkste conflicten in Quebec zijn niet etnisch, maar slepende conflicten waarbij vakbonden betrokken zijn, zijn een gevolg van deRacisme en elke vorm van discriminatie worden openlijk veroordeeld en komen slechts zelden voor. Québecois zijn over het algemeen tolerant en vreedzaam Mensen die vechten voor respect maar die over het algemeen in vrede leven met andere groepen.