خویشاوندی. مانکس ها تبار را به صورت دوطرفه با نام های خانوادگی پدری به حساب می آورند. مهمترین واحد داخلی خانواده هسته ای و تک همسری است که واحد اصلی اجتماعی کردن فرزندان و تولید و مصرف منابع خانواده است. پیوندهای قوی با گروه های خویشاوندی خارج از خانواده هسته ای حفظ می شود، و بازدید مکرر و به اشتراک گذاری منابع، بازشناسی و حمایت از خویشاوندان فامیلی و خویشاوندی را تأیید می کند. پیش از این، مانکس ها در دودمان پدری از نظر جغرافیایی محلی سازماندهی می شدند، اگرچه فاقد ویژگی های شرکتی سیستم های تبار واقعی یک خطی بودند. امروزه، با وجود تغییرات پیچیده در املای نام خانوادگی و تلفظ، بسیاری از مانکس‌ها می‌توانند تبار دو خطی را به نسب پدری خود ردیابی کنند. برخی می توانند به خانه های مزرعه ای ویران شده اشاره کنند ( tholtan ). Tynwald از برنامه های شجره نامه ای حمایت می کند تا به مردم در ردیابی ارتباط با دودمان اصلی خود کمک کند. اصطلاحات رسمی خویشاوندی مانکس با اصطلاحات خویشاوندی انگلیسی یکسان است. به طور غیررسمی، مانکس ها از نام مستعار برای تشخیص خویشاوندان زنده و مرده استفاده می کنند. پیش از این، نام مستعار از طریق تبار پدری اضافه می شد، بنابراین یک پسر نام مستعار خود را به دست می آورد و همچنین به نام مستعار پدرش نسبت می داد. این روند می‌تواند در طول نسل‌ها تکرار شود، به طوری که یک مرد ممکن است هشت یا بیشتر نام مستعار داشته باشد که نشان‌دهنده نمایش عمومی تبار است.

ازدواج. ازدواج نشانه anتغییر وضعیت مهم به بزرگسالی، بنابراین سن ازدواج پایین است. زن و مرد هر دو در اوایل بیست سالگی ازدواج می کنند و بلافاصله تشکیل خانواده می دهند. اقامت پس از ازدواج به طور ایده‌آل نوئولوکال است، به جز در میان خانواده‌های کشاورزی که انتظار می‌رود پسر بزرگ‌تر در آن محل زندگی کند. با این حال، بسیاری از زوج‌های جوان که در کشاورزی کار می‌کنند، تلاش می‌کنند تا به محل زندگی نزدیک به مزرعه خانوادگی نقل مکان کنند. انتخاب شریک ازدواج به صلاحدید جوانان است. طلاق به طور فزاینده ای رایج می شود و ازدواج مجدد پس از طلاق یا فوت همسر پذیرفته می شود.

ارث . زمین به عنوان یک منبع موروثی به طور ایده آل در انتقال بین نسلی دست نخورده نگه داشته شده است و معمولاً به پسر بزرگتر داده می شود. سایر منابع مانند خانه، پول و اموال به طور مساوی بین سایر وراث مرد و زن تقسیم می شود.

اجتماعی شدن. کودکان در خانه به خوبی نظم و انضباط دارند و انتظار می رود در کارهای خانه شرکت کنند. با این حال، تنبیه بدنی رایج نیست و مختص شدیدترین نافرمانی است. از جوانان انتظار می رود که از طریق کار یا درآمد به خانواده کمک کنند، اما از جنبه های دیگر به آنها اجازه داده می شود تا در رفتار اوقات فراغت خود آزادی زیادی داشته باشند.