Identyfikacja. Atoni żyją w centralnej, górzystej części zachodniego Timoru w Indonezji, ograniczonej od wschodu przez Tetum, a od zachodu przez morze lub przez Rotinese i inne imigranckie grupy nizinne wokół zatoki Kupang i miasta Kupang, stolicy prowincji Wschodnich Małych Sundów (Propinsi Nusa Tenggara Timur). Atoni są obywatelami Indonezji od 1949 r., kiedy Republika Indonezji przejęła władzę nad Timorem Wschodnim.Atoni w całości zajmują dwa okręgi administracyjne Timor Północno-Środkowy i Timor Południowo-Centralny, część dystryktu Kupang oraz dawną portugalską enklawę Oe-cussi w Timorze Zachodnim, do której Indonezja rości sobie prawa i okupuje ją od 1975 r., choć nie jest uznawana przez ONZ. Nazwa "Atoni" oznacza "człowiek, osoba" i jest skrótem od "Atoin Pah Meto" (Lud Suchej Ziemi) lub"Atoin Meto" (Suchy Lud) ("Atoin" to "Atoni" w metatezie). Europejczycy nazywali ich "Timorczykami", a Indonezyjczycy z Kupang mogą odnosić się do nich jako "Orang Timor Asli" (rdzenni Timorczycy) w przeciwieństwie do imigrantów Rotinese, Savunese i innych osadników wokół Kupang, którzy pochodzą z pobliskich wysp.

Lokalizacja. Atoni znajdują się około godziny 9:00 ' Timor jest górzysty, z niewielkimi nizinami przybrzeżnymi i kilkoma równinami rzecznymi. Klimat charakteryzuje się intensywną zachodnią monsunową porą deszczową (od stycznia do kwietnia) i długą wschodnią monsunową porą suchą (od maja do grudnia), kiedy mogą wystąpić tylko niewielkie lokalne deszcze.Krajobraz Timoru Zachodniego charakteryzują duże skaliste wzgórza i naturalne sawanny.

Demografia. Spis ludności nie jest dokładny, ale szacuje się, że Atoni liczą około 750 000 osób i są największą grupą etniczną w zachodnim Timorze.

Przynależność językowa. Atoni posługują się językiem austronezyjskim z grupy timorskiej, który nie jest wzajemnie zrozumiały z językami ich sąsiadów na wyspie lub pobliskich wyspach. Nie używa się języka pisanego, chociaż niektóre księgi kościelne zostały przygotowane przed II wojną światową przez holenderskiego lingwistę w zromanizowanym piśmie. Indonezyjski język narodowy jest obecnie używany w urzędach miejskich, przedsiębiorstwach, szkołach miejskich i wiejskich, mediach,i niektóre kościoły; pokrewny dialekt, Kupang Malay, był używany przez handlarzy przez wieki.