အိမ်ထောင်ရေး။ လူပျိုအိမ်ထောင်သည် ထိုင်းယဉ်ကျေးမှု၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သော်လည်း ယနေ့ခေတ် အိမ်ထောင်အများစုသည် တစ်သားတည်းဖြစ်နေသည်။ အိမ်ထောင်ပြုခြင်းကို မိဘများက သီအိုရီအရ စီစဉ်သော်လည်း အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးချယ်ရာတွင် လွတ်လပ်မှုအနည်းငယ်ရှိသည်။ ရွာသူရွာသားများကို ဆွေမျိုးသားချင်းဟု မကြာခဏ ယူဆကြသောကြောင့် အိမ်ထောင်ရေးသည် များသောအားဖြင့် ဒေသအလိုက် လွန်လွန်ကဲကဲ ဖြစ်နေကြသည်။ ဒုတိယဝမ်းကွဲများနှင့် လက်ထပ်ခွင့်ရှိသည်။ အိမ်ထောင်ပြုပြီး မကြာမီ တည်ထောင်ထားသော လွတ်လပ်သော မိသားစုအိမ်ထောင်စုသည် စံပြဖြစ်သည်။ သို့သော် ဇနီးမောင်နှံသည် ဇနီး၏မိသားစုနှင့်အတူ ခဏတာနေထိုင်လေ့ရှိသည်။ ဇနီးသည်၏ သို့မဟုတ် ခင်ပွန်း၏မိသားစုနှင့်အတူ အမြဲတမ်းနေထိုင်ခြင်းသည် ပို၍ မကြာခဏဖြစ်လာသည်။ ကွာရှင်းခြင်းသည် ဘုံသဘောတူပြီး နှစ်ဦးနှစ်ဖက် သဘောတူညီချက်အရ အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိပြီး ဘုံပိုင်ဆိုင်မှုကို အညီအမျှ ခွဲထားသည်။

ပြည်တွင်းယူနစ်။ တူညီသောမီးဖိုတဝိုက်တွင် ချက်ပြုတ်စားသောက်သူများသည် မိသားစုတစ်စုအဖြစ် သတ်မှတ်ကြသည်။ ဤအုပ်စုသည် ပျမ်းမျှအားဖြင့် လူခြောက်ဦးမှ ခုနစ်ဦးကြား နေထိုင်ကြပြီး အတူတကွ စားသုံးရုံသာမက လယ်ယာလုပ်ငန်းကိုလည်း ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ကြသည်။ နူကလီးယားမိသားစုသည် အဘိုးအဘွားများ၊ မြေးများ၊ အဒေါ်များ၊ ဦးလေးများ၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဇနီးများ၊ ဝမ်းကွဲများနှင့် အိမ်ထောင်ဖက်များ၏ သားသမီးများပါ၀င်သော အနည်းဆုံး မိသားစုယူနစ်ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်စုယူနစ်တွင် အသင်းဝင်အဖြစ် တစ်ဦးသည် လက်ခံနိုင်သောပမာဏကို လုပ်ဆောင်ရန် လိုအပ်သည်။

အမွေ။ ပိုင်ဆိုင်မှုကို ကျန်ရစ်သူကလေးများကြားတွင် အညီအမျှ ပိုင်းခြားထားသော်လည်း အသက်ကြီးမှ မိဘကို ပြုစုစောင့်ရှောက်သော ကလေး (အများအားဖြင့် သမီးငယ်)၊သူမ၏ဝေစုအပြင် homestead ကိုလက်ခံရရှိခဲ့သည်။

လူမှုဆက်ဆံရေး။ မွေးကင်းစကလေးများနှင့် ကလေးများကို မိဘများနှင့် မွေးချင်းများက ပြုစုပျိုးထောင်ကြပြီး မကြာသေးမီအချိန်များတွင် အခြားအိမ်ထောင်စုဝင်များက ကြီးပြင်းလာကြသည်။ လွတ်လပ်မှု၊ မိမိကိုယ်ကို အားကိုးမှုနှင့် အခြားသူများကို လေးစားမှုအပေါ် အလေးပေးထားသည်။ ဗဟိုထိုင်းသည် ကလေးပြုစုပျိုးထောင်ရာတွင် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြစ်ဒဏ်ကို တစ်ခါမျှ အသုံးမပြုသည်မှာ ထင်ရှားသည်။