பாரம்பரிய லக் நிலங்கள் மலைகள் மற்றும் மிகவும் வறண்டவை என்பதால், பாரம்பரிய பொருளாதாரத்தில் விவசாயம் இரண்டாம் நிலை முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக இருந்தது. மலைப் பிரதேசங்களில், செம்மறி ஆடுகள் மற்றும் சில குதிரைகள், கால்நடைகள் மற்றும் கோவேறுகளை வளர்ப்பதன் மூலம் பொருளாதாரம் ஆதிக்கம் செலுத்தியது. இறைச்சி மற்றும் பால் பொருட்கள் லக் உணவின் முக்கிய கூறுகளாக இருந்தன, இருப்பினும் அவை பார்லி, பட்டாணி, கோதுமை மற்றும் சில உருளைக்கிழங்குகளையும் பயிரிட்டன. பெரும்பாலான கால்நடை வளர்ப்பு ஆண்களின் பொறுப்பாக இருந்தது, விவசாயம் பெரும்பாலும் பெண்களின் பொறுப்பாகும். லக் பிரதேசத்தில் காடுகள் இல்லை, மேலும் கட்டிடம் மற்றும் எரிபொருளுக்கான மரத்தின் நீண்டகால பற்றாக்குறை இருந்தது. கோதுமை மற்றும் பழங்கள் மற்றும் காய்கறிகள் தாழ்வான பகுதிகளில், குறிப்பாக வடக்கு தாகெஸ்தானில் உள்ள புதிய லக் பகுதிகளில் வளர்க்கப்பட்டன. மனிதநேயமற்ற ஆடு மேய்க்கும் நடைமுறையில், ஒவ்வொரு வருடமும் பல மாதங்கள், ஆண்கள் தங்கள் விலங்குகளை மேய்ச்சலுக்கு தாழ்நிலங்களுக்கு இடம்பெயர வேண்டும். இங்கு அவர்கள் வெவ்வேறு தாகெஸ்தானி மக்களுடன் தொடர்பு கொண்டனர். மற்ற தாகெஸ்தானி மலையேறுபவர்கள் குமிக்ஸின் நிலங்களில் லக்ஸ் ஆடுகளுடன் சேர்ந்து தங்கள் ஆடுகளை மேய்த்தனர். பெரும்பாலான லக் ஆண்கள் பன்மொழி பேசுவதற்கு இதுவே காரணம். பல கிராமங்கள் கைவினை மற்றும் கைவினைகளில் நிபுணத்துவம் பெற்றவை. குமுக் அதன் நகைக்கடை மற்றும் செம்புத் தொழிலாளிகளுக்கு புகழ் பெற்றது; கயா அதன் வணிகர்களுக்கும் சந்தைகளுக்கும் பெயர் பெற்றது; சேணம் மற்றும் சேணம் தயாரிப்பாளர்களுக்கான உஞ்சுகட்ல்; மேசன்கள் மற்றும் டின்ஸ்மித்களுக்கான உப்ரா; மிட்டாய் தயாரிப்பாளர்களுக்கு குமா; ஷூ- மற்றும் பூட்மேக்கர்களுக்கான ஷோவ்க்ரா; அக்ரோபாட்களுக்கான Tsovkra; மற்றும் மட்பாண்டங்களுக்கான பால்கர் மற்றும்குடம் தயாரிப்பாளர்கள். லக்னம் பெண்கள் விரிப்பு நெசவு, நூற்பு, ஜவுளி தயாரித்தல் மற்றும் மட்பாண்டங்கள் போன்ற குடிசைத் தொழில்களில் ஈடுபட்டுள்ளனர், அதேசமயம் ஆண்கள் தோல் வேலை மற்றும் கருவிகள் தயாரிப்பில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.

இந்த மரபுகள் பல சோவியத் காலத்தில் தப்பிப்பிழைத்தன, ஏனெனில் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் சில வளங்களைக் கொண்ட லக் பிரதேசங்களை உருவாக்குவது கடினமாக இருந்தது. ஜவுளி மற்றும் ஆடை, தோல் வேலை மற்றும் காலணி தயாரித்தல் மற்றும் இறைச்சி, பாலாடைக்கட்டி மற்றும் வெண்ணெய் உற்பத்தி ஆகியவை இன்னும் இந்த பிராந்தியத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்தும் தொழில்களாக உள்ளன. பல லட்சங்கள் தாகெஸ்தானின் பிற பகுதிகளுக்கு (குறிப்பாக நகரங்களுக்கு) மற்றும் சுற்றியுள்ள பிற பகுதிகளுக்கு வேலை தேடுவதற்காக (நிரந்தரமாகவும் பருவகாலமாகவும்) தொடர்ந்து இடம்பெயர்கின்றனர். மனிதகுலத்திற்கு மாறான கால்நடை வளர்ப்பின் பாரம்பரிய முறையில் லக் ஆண்களும் அவற்றின் விலங்குகளும் துரோகமான மலைப்பாதைகள் மற்றும் ஆறுகள் வழியாக நடந்தன, மந்தைகள் இப்போது தாழ்நிலங்களில் உள்ள குளிர்கால மேய்ச்சல் நிலங்களுக்கு டிரக் மூலம் அழைத்துச் செல்லப்பட்டு வசந்த காலத்தில் மீண்டும் கொண்டு வரப்படுகின்றன. பாரம்பரியமாக, விரிவாக்கப்பட்ட குடும்பங்கள் குறைந்த அளவிலான விவசாய நிலங்கள், மேய்ச்சல் நிலங்கள் மற்றும் மந்தைகளை பொதுவானதாக வைத்திருந்தனர் மற்றும் தனிப்பட்ட உரிமையின் வலுவான உணர்வைக் கொண்டிருக்கவில்லை. ஆயினும்கூட, லாக்கள் சோவியத் கூட்டுக் கொள்கைகளை எதிர்த்தனர்.