Geleneksel Lak toprakları dağlık ve çok kurak olduğundan, tarım geleneksel ekonomide ikincil öneme sahipti. Dağlık bölgelerde, ekonomiye koyun ve keçi, ayrıca bazı at, sığır ve katır yetiştiriciliği hakimdi. Et ve süt ürünleri Lak diyetinin ana bileşenleriydi, ancak arpa, bezelye, buğday ve biraz patates de yetiştiriyorlardı.Hayvancılık erkeklerin, tarım ise çoğunlukla kadınların sorumluluğundaydı. Lak topraklarında orman yoktu ve bina ve yakıt için kronik bir odun sıkıntısı vardı. Buğday, meyve ve sebzeler aşağı bölgelerde, özellikle Dağıstan'ın kuzeyindeki yeni Lak bölgelerinde yetiştiriliyordu. Yaylacılık uygulaması, her yıl birkaç ay boyunca erkeklerinHayvanlarını otlatmak için ovalara göç ederler. Burada farklı Dağıstanlı halklarla temas kurarlar. Diğer Dağıstanlı dağlılar koyunlarını Kumukların topraklarında Laklarınkilerle birlikte otlatırlar. Lak erkeklerinin çoğunun çok dilli olmasının nedeni budur. Birçok köy zanaat ve el sanatlarında uzmanlaşmıştır. Kumukh kuyumcuları ve bakırcılarıyla ünlüydü; KayaTüccarlar ve pazarlar; eyer ve koşum takımı üreticileri için Unchukatl; duvarcılar ve kalaycılar için Ubra; şeker üreticileri için Kuma; ayakkabı ve çizme üreticileri için Shovkra; akrobatlar için Tsovkra; seramik ve testi üreticileri için Balkar. Lak kadınları ayrıca kilim dokuma, iplik eğirme, tekstil yapımı ve seramik gibi ev sanayileriyle uğraşırken, erkekler deri işleme ve alet yapımıyla uğraşıyordu.

Bu geleneklerin birçoğu Sovyet döneminde de varlığını sürdürmüştür çünkü izole ve az kaynağa sahip Lak bölgelerini geliştirmek zor olmuştur. Tekstil ve giyim, deri işleme ve ayakkabı yapımı ile et, peynir ve tereyağı üretimi hala bu bölgedeki baskın endüstrilerdir. Birçok Lak (hem kalıcı hem de mevsimlik olarak) ülkenin diğer bölgelerine göç etmeye devam etmektedir.Geleneksel yaylacı hayvancılık modelinde Lak erkekleri ve hayvanları tehlikeli dağ geçitlerinden yürüyerek ve nehirleri aşarak geçerken, sürüler artık kamyonlarla ovadaki kış otlaklarına götürülmekte ve benzer şekilde ilkbaharda geri getirilmektedir.Aileler sınırlı miktardaki tarım arazilerini, otlakları ve sürüleri ortaklaşa kullanıyorlardı ve güçlü bir bireysel mülkiyet duygusuna sahip değillerdi. Laklar yine de Sovyet kolektifleştirme politikalarına direndiler.