ETNONİMLER: Moghul, Mugal, Babür

Son Moğol imparatoru 1857'de ölmüş olsa da, Moğol halkı Hindistan ve Pakistan'dan (özellikle Pencap eyaletlerinden) kaybolmamıştır. 1911'de yaklaşık 60.000 Moğol vardı. Çeşitli şekillerde bir kabile veya Müslümanların bir kastı olarak adlandırılmışlardır, ancak her iki terim de kesin değildir ve muhtemelen "soy grubu" daha uygun olacaktır. Moğollar çok saygındır ve kadınları hala purdah uygulamaktadır."Moğol" ismi Farsça "Mongol" kelimesinden türetilmiştir.

Pakistan ve Hindistan'daki ana Müslüman gruplar arasında Seyyidler "Peygamber soyundan gelenler" olarak en üst sırada yer almaktadır; onları Şeyhler takip etmektedir; Moğollar üçüncü sırada yer almaktadır; ve Pathanlar dördüncü sıradadır. Büyük ölçüde endogam olan bu dört grup, "Eşref" (yani yabancı kökenli) olarak diğer Güney Asya Müslümanlarının üzerinde yer almaktadır.

Alt kıtanın Müslüman tarihinde geniş bir süreklilik vardır, ancak M.S. 1526'da Moğol İmparatorluğu'nun kurulmasıyla siyasi ve kültürel bir dönüm noktasına ulaşırız. 300 yıldan fazla bir süre boyunca aynı hanedanın üyeleri tahtta oturduğu için yönetimde çok daha büyük bir süreklilik vardı ve Moğollar aynı zamanda çok daha zengin bir kültürel yaşam çağını başlattılar.Delhi'nin Müslüman hükümdarları resim ve müziği himaye ve teşvik etmiş, mimari alanda ise anıtları dünyanın herhangi bir yerindeki benzer başarılarla kıyaslanmaya meydan okumuştur.

Moğol İmparatorluğu'nun kurucusu Babür, 1519 yılında Hindistan'da ilk kez ortaya çıktı. Bunu yaparken bir aile geleneğini takip ediyordu. Ataları Çengiz Han ve Aksak Timur, ilki on üçüncü, ikincisi on dördüncü yüzyılda olmak üzere Hindistan'ı istila etmişlerdi. Bu istilaların hiçbirinin kalıcı bir etkisi olmadı, ancak Babür istilasının asıl amacınınBabur'un yönetimi 1526-1530'da başladı. Kısa bir süre sonra Humayun'a (1530-1540) geçti, o da kontrolü bir Afgan reisi olan Şer Şah'a (1539-1545) kaptırdı. Oğlu Ekber (1556-1605) Panipat'ta (1556) Afgan meydan okumasına karşı savaştı ve imparatorluğu Afganistan ile Deccan arasındaki tüm toprakları kapsayacak şekilde genişletti. Ekber'in dönemi, dini özgürlük politikasının uygulandığı bir dönemdi.Ekber'in yerine Cehangir (1605-1627) ve Şah Cehan (1627-1658) geçti. Son büyük imparator Aurangzeb (1658-1707) imparatorluğun sınırlarını güneye doğru genişletti. İmparatorluk Maratha ve İngiliz baskısı altında dağıldı. Son imparator Bahadur Şah II (1837-1857) 1857 ayaklanmasından sonra İngilizler tarafından Rangoon'a sürgün edildi.

Moğol saltanatının ihtişamı ve istikrarı, bu yetenekli yöneticilerin birbirini takip etmesinden kaynaklanıyordu. Etkili bir idari sistem kurmaya çalıştılar ve başlıca memurlarını özenle ve liyakat esasına göre seçtiler.

Aurangzeb'in ölümünden sonra Moğol otoritesinin aniden çöküşünden bir dizi faktör sorumluydu, ancak tek bir neden ağır basıyordu. Moğollar yüzyıllar boyunca güçlü bir imparatorluk sürdürdüler ve Asya standartlarına göre etkileyici bir hükümet ve sosyal örgütlenme kurdular, ancak Moğol İmparatorluğu'nda yaşanan hızlı, neredeyse dehşet verici değişimlere ayak uyduramadılar.Entelektüel konularda, askeri örgütlenmede, saldırı ve savunma araçlarında ve bir devletin istikrarına ve refahına katkıda bulunan diğer faktörlerde meydana geliyordu. Batı Avrupa'daki entelektüel devrim, yeni ruh ve yeni keşifler ve matbaanın kullanılmaya başlanmasıyla ortaya çıkan bilginin geniş çapta yayılmasıAvrupa egemenliği.

Ayrıca bakınız Müslüman ; Pathan ; Seyyid ; Şeyh

Bibliyografya

Gascoigne, Bamber (1971). Büyük Moğollar. New York: Harper & Row.

Haig, Wolseley, and Richard Burn, eds. (1937). Cambridge Hindistan Tarihi. Cilt 4, The Mughul Dönemi. Cambridge: Cambridge Üniversitesi Yayınları.

Hansen, Waldemar (1972). Tavus Kuşu Tahtı: Moğol Hindistan'ının Dramı. New York: Holt, Rinehart & Winston.

Majumdar, R. C., J. N. Chaudhuri, and S. Chaudhuri, eds. (1984). Babür İmparatorluğu. Hint Halkının Tarihi ve Kültürü, no. 7. Bombay: Bharatiya Vidya Bhavan.

ALLIYA S. ELAHI