De islamisearring fan Iran nei de Arabyske ferovering wie mooglik mear yngripend yn syn effekten dan de taalkundige feroaringen. De Iraanske religy foar dy tiid wie it Zoroastrisme, dat basearre wie op it leauwen dat der in ivige striid wie tusken de krêften fan goed en kwea. Sjiïsme waard de nasjonale religy fan Iran yn 'e sechstjinde ieu, op hokker tiid de ulama begon te spyljen in wichtige rol yn it sosjale en politike libben fan' e maatskippij. Doe't Ayatollah Khomeini de revolúsje liedde dy't de sjah yn 1979 omsloech, ferklearre hy dat de ulama nedich wiene om de islam te suverjen en har wetten ta te passen. As in islamityske republyk wurdt Iran liede troch de útgongspunten fan 'e islam lykas ynterpretearre troch de ulama. De measte Perzen binne hjoed de dei Shia-moslims fan 'e Ithna Ashari-sekte en hâlde har oan islamityske wetten en prinsipes.

Perzyske keunst wurdt fûn yn in ferskaat oan foarmen, fariearjend fan yngewikkeld patroanen tegels en Koranyske ynskripsjes op 'e muorren fan moskeeën oant ambachten, miniatuerskilderij en kalligrafy. Poëzij mei goed definiearre metrum en rym is in populêre Perzyske keunstfoarm. De Perzyske poëzij hâldt him gauris oan mei subjektive ynterpretaasjes fan it ferline en satirisearret soms maatskiplike problemen lykas ûngelikens, ûnrjocht en ûnderdrukking.

In populêr religieus of filosofysk tema dat útdrukt wurdt yn Perzyske literatuer is qesmet, of needlot. Perzen leauwe dat alles net te ferklearjenfoarfallen binne de wil fan God, en dat de measte dingen yn it libben wurde kontrolearre troch needlot ynstee troch minsken. De ûnfoarspelbere aard fan it libben wurdt soms brûkt om it stribjen nei wille te rjochtfeardigjen.