ການລະບຸຕົວຕົນ. ເຜົ່າ​ຈ້ວງ​ແມ່ນ​ຊົນ​ເຜົ່າ​ສ່ວນ​ໜ້ອຍ​ທີ່​ໃຫຍ່​ທີ່​ສຸດ​ຂອງ​ຈີນ. ເຂດປົກຄອງຕົນເອງຂອງເຂົາເຈົ້າກວມເອົາທົ່ວແຂວງກວາງຊີ. ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຊາວ​ກະ​ສິ​ກຳ​ທີ່​ມີ​ສີ​ສັນ​ສູງ ແລະ ມີ​ຄວາມ​ສະ​ໜິດ​ສະ​ໜົມ​ກັນ​ທາງ​ດ້ານ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ ແລະ​ພາ​ສາ​ກັບ​ບັນ​ດາ​ເຜົ່າ Bouyei, Maonan, ແລະ Mulam, ເຊິ່ງ​ລັດ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຮັບ​ຮູ້​ວ່າ​ເປັນ​ຊົນ​ເຜົ່າ​ຕ່າງ​ໆ.

ສະຖານທີ່. ຊາວ​ເຜົ່າ​ຈ້ວງ​ສ່ວນ​ຫຼາຍ​ດຳລົງ​ຊີວິດ​ຢູ່​ເຂດ​ກວາງຊີ, ​ເຊິ່ງມີ​ປະຊາກອນ​ປະມານ 33 ​ເປີ​ເຊັນ. ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ແມ່ນ​ສຸມ​ຢູ່​ພາກ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ສອງ​ສ່ວນ​ສາມ​ຂອງ​ແຂວງ​ແລະ​ເຂດ​ໃກ້​ຄຽງ​ຂອງ Guizhou ແລະ Yunnan, ມີ​ກຸ່ມ​ຂະ​ຫນາດ​ນ້ອຍ​ໃນ Lianshan ໃນ​ພາກ​ເຫນືອ​ຂອງ Guangdong​. ສ່ວນ​ຫຼາຍ​ໝູ່​ບ້ານ​ແມ່ນ​ຢູ່​ເຂດ​ພູດ​ອຍ​ຂອງ​ກວາງ​ຊີ. ແມ່ນ້ຳລຳເຊ ແລະ ແມ່ນ້ຳຈຳນວນຫຼາຍສະໜອງຊົນລະປະທານ, ການຂົນສົ່ງ, ແລະ ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ໄຟຟ້ານ້ຳຕົກ. ​ແຂວງ​ດັ່ງກ່າວ​ເປັນ​ເຂດ​ຮ້ອນ​ສ່ວນ​ຫຼາຍ, ອຸນຫະພູມ​ສະ​ເລ່ຍ 20 ອົງສາ ​ແລະ ສູງ​ສຸດ 24 ຫາ 28 ອົງສາ ​ໃນ​ເດືອນ​ກໍລະກົດ ​ແລະ ອຸນຫະພູມ​ຕ່ຳ​ສຸດ 8 ຫາ 12 ອົງສາ ​ໃນ​ເດືອນ​ມັງກອນ. ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ລະ​ດູ​ຝົນ​, ແຕ່​ເດືອນ​ພຶດ​ສະ​ພາ​ຫາ​ເດືອນ​ພະ​ຈິກ​, ລະ​ດູ​ຝົນ​ສະ​ເລ່ຍ​ຕໍ່​ປີ 150 ຊັງ​ຕີ​ແມັດ​.

ປະຊາກອນ. ອີງຕາມການສໍາມະໂນຄົວ 1982, ປະຊາກອນ Zhuang ແມ່ນ 13,378,000. ການ​ສໍາ​ມະ​ໂນ​ຄົວ​ປີ 1990 ການ​ລາຍ​ງານ 15,489,000. ອີງ​ຕາມ​ຕົວ​ເລກ​ປີ 1982, ມີ 12,3 ລ້ານ​ຄົນ​ຢູ່​ເຂດ​ປົກຄອງ​ຕົນ​ເອງ​ເຜົ່າ​ຈວ້າງກວາງຊີ, ​ໃນ​ນັ້ນ​ມີ 900,000 ຄົນ​ຢູ່​ເຂດ​ປົກຄອງ​ຕົນ​ເອງ​ເຜົ່າ​ຈ້ວງ​ຢຸນໜານ (ຕົ້ນຕໍ​ແມ່ນ​ເຂດ​ປົກຄອງ​ຕົນ​ເອງ​ເຜົ່າ​ຈ້ວງ​ກວາງ​ໂຈ່​ວ), 333,000 ຄົນ​ໃນ​ແຂວງ​ກວາງ​ຕຸ້ງ, ​ແລະ​ຈຳນວນ​ໜ້ອຍ​ໃນຮູນານ. ຢ່າງ​ຫນ້ອຍ 10 ສ່ວນ​ຮ້ອຍ​ຂອງ Zhuang ແມ່ນ​ຕົວ​ເມືອງ​. ຢູ່ບ່ອນອື່ນ, ຄວາມໜາແໜ້ນຂອງປະຊາກອນຢູ່ລະຫວ່າງ 100 ຫາ 161 ຄົນຕໍ່ກິໂລຕາແມັດ. ອັດຕາ​ການ​ເກີດ​ໃນ​ຊຸມ​ປີ​ມໍ່ໆ​ມາ​ນີ້​ແມ່ນ 2,1, ​ເຊິ່ງສອດຄ່ອງ​ກັບ​ນະ​ໂຍບາຍ​ການ​ວາງ​ແຜນ​ຄອບຄົວ​ຂອງ​ຈີນ.

ສາຂາພາສາສາດ. ພາສາຈ່ຽງເປັນຂອງຕະກູນພາສາຈົວດ່າສາຂາຂອງໄຕ (ຈວງ-ດົງ) ເຊິ່ງປະກອບມີ ບອຍອີ ແລະ ໄດ ແລະ ມີຄວາມສຳພັນຢ່າງໃກ້ຊິດກັບພາສາໄທມາດຕະຖານຂອງໄທ ແລະ ລາວມາດຕະຖານຂອງລາວ. ລະບົບ​ແປດ​ສຽງ​ຄ້າຍ​ຄື​ກັບ​ພາສາ​ຢີວ (ກວາງ​ຕຸ້ງ) ຂອງ​ເຂດ​ກວາງ​ຕຸ້ງ-ກວາງຊີ. ຍັງມີຫຼາຍຄໍາກູ້ຢືມຈາກຈີນ. Zhuang ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ "ພາ​ສາ​" ສອງ​ທີ່​ກ່ຽວ​ຂ້ອງ​ກັນ​ຢ່າງ​ໃກ້​ຊິດ​ທີ່​ມີ​ຄໍາ​ວ່າ "ພາກ​ເຫນືອ​" ແລະ "ພາກ​ໃຕ້​"​: ເສັ້ນ​ແບ່ງ​ພູມ​ສາດ​ແມ່ນ​ນ​້​ໍ​າ Xiang ໃນ​ພາກ​ໃຕ້​ກວາງ​ຊີ​. Zhuang ພາກ​ເຫນືອ​ໄດ້​ຖືກ​ນໍາ​ໃຊ້​ຢ່າງ​ກວ້າງ​ຂວາງ​ແລະ​ເປັນ​ພື້ນ​ຖານ​ສໍາ​ລັບ​ມາດ​ຕະ​ຖານ Zhuang ຊຸກ​ຍູ້​ໂດຍ​ລັດ​ຖະ​ບານ​ຈີນ​ນັບ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ປີ 1950​. ຕົວໜັງສືໂຣມັນໄດ້ຖືກນຳສະເໜີໃນປີ 1957 ສຳລັບໜັງສືພິມ, ວາລະສານ, ປຶ້ມ, ແລະສິ່ງພິມອື່ນໆ. ກ່ອນ​ໜ້າ​ນັ້ນ, ທ່ານ​ຈ່າງ​ກວາງ​ທີ່​ຮູ້​ໜັງສື​ໄດ້​ໃຊ້​ຕົວ​ໜັງສື​ຈີນ​ແລະ​ຂຽນ​ເປັນ​ພາສາ​ຈີນ. ຍັງມີການຂຽນ Zhuang ທີ່ນໍາໃຊ້ຕົວອັກສອນຈີນສໍາລັບມູນຄ່າສຽງຂອງພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນ, ຫຼືໃນຮູບແບບປະສົມທີ່ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງສຽງແລະຄວາມຄວາມຫມາຍ, ຫຼືສ້າງ ideographs ໃຫມ່ໂດຍການເພີ່ມຫຼືລຶບ strokes ຈາກມາດຕະຖານ. ເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ໂດຍ shamans, ປະໂລຫິດ Daoist, ແລະພໍ່ຄ້າ, ແຕ່ເປັນບໍ່ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຢ່າງກວ້າງຂວາງ.