Nazwa "Tetum" (Belu, Teto, Tetun) odnosi się do ponad 300 000 osób posługujących się językiem Tetum na wyspie Timor w Indonezji. Ludzie nazywają siebie "Tetum" lub "Tetun" i są określani jako "Belu" przez sąsiednich Atoni. Tradycyjne terytorium Tetum znajduje się w południowo-środkowym Timorze. Chociaż Tetum są często opisywani jako jedna kultura, istnieje wiele podgrup, któreJeden ze schematów klasyfikacji rozróżnia Tetum wschodnie, południowe i północne, przy czym dwa ostatnie są czasami łączone jako Tetum zachodnie. Tetum jest językiem austronezyjskim i albo językiem podstawowym, albo drugim "oficjalnym" językiem w południowo-środkowym Timorze.

Tetum zajmują się uprawą ziemi; główne uprawy różnią się w zależności od lokalizacji. Mieszkańcy wzgórz uprawiają ryż i hodują bawoły, które są spożywane tylko podczas głównych rytuałów. Mieszkańcy równin przybrzeżnych uprawiają kukurydzę i hodują świnie, które są regularnie spożywane. Każde gospodarstwo domowe utrzymuje własny ogród i hoduje kurczaki w celu uzupełnienia diety. Łowiectwo i rybołówstwo są ograniczone. ACotygodniowy targ stanowi miejsce spotkań towarzyskich i umożliwia mieszkańcom handel produktami i towarami. Tetum tradycyjnie wytwarzają żelazne narzędzia, tekstylia, liny, kosze, pojemniki i maty. Wyrażają się artystycznie poprzez rzeźbienie, tkanie, grawerowanie i farbowanie tkanin.

Grupy na wschodzie mają zazwyczaj patrylinearne pochodzenie, podczas gdy matrylinearne pochodzenie jest normą wśród tych na zachodzie. Chociaż rody są zlokalizowane, członkowie danej fratrii lub klanu są rozproszeni w wielu wioskach. Tetum mają różne układy małżeńskie, w tym cenę panny młodej, służbę panny młodej, małżeństwo w celu zawarcia sojuszu i konkubinat. Tradycyjnie istniały cztery grupy społeczne.Organizacja polityczna koncentrowała się na księstwach, które tworzyły królestwa. Katolicyzm stał się główną religią, chociaż przetrwały tradycyjne wierzenia i ceremonie.

Zobacz także Atoni

Bibliografia

Hicks, David (1972). "Eastern Tetum." W Grupy etniczne wyspiarskiej Azji Południowo-Wschodniej, pod redakcją Franka M. LeBara. Vol. 1, Indonezja, Wyspy Andamańskie i Madagaskar, 98-103, New Haven: HRAF Press.