"Tetum" (Belu, Teto, Tetun) etiketi, Endonezya'daki Timor adasında Tetum dilini konuşan 300.000'den fazla kişiyi ifade eder. Halk kendilerine "Tetum" veya "Tetun" der ve komşu Atoni tarafından "Belu" olarak anılır. Geleneksel Tetum bölgesi güney-orta Timor'da yer almaktadır. Tetumlar genellikle tek bir kültür olarak tanımlanırken, çok sayıda alt grup vardırBir sınıflandırma şeması Doğu, Güney ve Kuzey Tetum arasında ayrım yapmış, son ikisi bazen Batı Tetum olarak bir araya getirilmiştir. Tetum bir Avustronezya dilidir ve güney-orta Timor'da ya birincil dil ya da ikinci "resmi" dildir.

Tetumlar sürgünde tarım yaparlar; ana ürün bölgeye göre değişir. Tepelerde yaşayanlar pirinç yetiştirir ve manda beslerler; manda sadece büyük ayinlerde tüketilir. Kıyı ovalarında yaşayanlar mısır yetiştirir ve düzenli olarak yenen domuzlar beslerler. Her hane kendi bahçesine bakar ve beslenmeyi desteklemek için tavuk yetiştirir. Çok az avcılık ve balıkçılık yapılır.Haftalık pazar, sosyal bir buluşma yeri sağlar ve insanların ürün ve mal ticareti yapmasına olanak tanır. Tetumlar geleneksel olarak demir aletler, tekstil ürünleri, ip, sepet, kap ve hasır yaparlar. Oyma, dokuma, oyma ve kumaş boyama yoluyla kendilerini sanatsal olarak ifade ederler.

Doğudaki gruplar genellikle baba soyundan gelirken, batıdakiler arasında ana soyu normdur. Soylar yerelleşmiş olsa da, belirli bir phratry veya klanın üyeleri bir dizi köye dağılmıştır. Tetum'da başlık parası, gelin hizmeti, ittifak kurmak için evlilik ve cariyelik gibi çeşitli evlilik düzenlemeleri vardır. Geleneksel olarak dört sosyal grup vardıSınıflar: kraliyet ailesi, aristokratlar, halk ve köleler. Siyasi örgütlenme krallıkları oluşturan prenslikler üzerinde yoğunlaşmıştır. Geleneksel inançlar ve törenler varlığını sürdürse de Katoliklik birincil din haline gelmiştir.

Ayrıca bakınız Atoni

Bibliyografya

Hicks, David (1972). "Doğu Tetum." İçinde Insular Güneydoğu Asya'nın Etnik Grupları, Frank M. LeBar tarafından düzenlenmiştir. Cilt 1, Endonezya, Andaman Adaları ve Madagaskar, 98-103. New Haven: HRAF Press.