அவர்களின் வாய்வழி மரபின்படி, குர்திஷ் யூதர்கள் அசீரிய அரசர்களால் இஸ்ரேல் மற்றும் யூதேயாவிலிருந்து நாடு கடத்தப்பட்ட யூதர்களின் வழித்தோன்றல்கள் (2 கிங்ஸ் 17:6). குர்திஸ்தானின் யூதர்களைப் பற்றி ஆய்வு செய்த பல அறிஞர்கள் இந்த பாரம்பரியத்தை குறைந்தபட்சம் ஓரளவு செல்லுபடியாகும் என்று கருதுகின்றனர், மேலும் குர்திஷ் யூதர்களில், பண்டைய யூத நாடுகடத்தப்பட்டவர்களின் சில சந்ததியினர், தொலைந்து போன பத்து பழங்குடியினர் என்று அழைக்கப்படுபவர்கள் உள்ளனர் என்று ஒருவர் பாதுகாப்பாக கருதலாம். கிறிஸ்தவம் இந்த பகுதியில் வெற்றிகரமாக இருந்தது, ஓரளவு யூதர்கள் வாழ்ந்ததால். பொதுவாக இருக்கும் யூத சமூகங்களில் பரவி வரும் கிறிஸ்தவம், இந்தப் பகுதியில் சிரமமின்றி ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. குர்திஸ்தானில் யூதக் குடியேற்றங்களின் முதல் கணிசமான சான்றுகள் பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் குர்திஸ்தானுக்கு இரண்டு யூதப் பயணிகளின் அறிக்கைகளில் காணப்படுகின்றன. இப்பகுதியில் ஒரு பெரிய, நன்கு நிறுவப்பட்ட மற்றும் வளமான யூத சமூகம் இருப்பதை அவர்களின் கணக்குகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. துன்புறுத்தல்கள் மற்றும் சிலுவைப்போர் அணுகும் பயத்தின் விளைவாக, சிரியா-பாலஸ்தீனத்திலிருந்து பல யூதர்கள் பாபிலோனியா மற்றும் குர்திஸ்தானுக்கு தப்பி ஓடிவிட்டனர். சுமார் 7,000 யூத மக்கள்தொகை கொண்ட மிகப்பெரிய நகரமான மொசூலின் யூதர்கள் ஓரளவு சுயாட்சியை அனுபவித்தனர், மேலும் உள்ளூர் வெளிநாட்டவர் (சமூகத் தலைவர்) தனது சொந்த சிறையில் இருந்தார். யூதர்கள் செலுத்திய வரிகளில் பாதி அவருக்கும் பாதி (யூதர் அல்லாத) ஆளுநருக்கும் வழங்கப்பட்டது. ஒரு கணக்கு குர்திஸ்தானின் மெசியானிக் தலைவரான டேவிட் அல்ராய், கிளர்ச்சி செய்தவர், தோல்வியுற்றாலும்,பாரசீக அரசருக்கு எதிராக யூதர்களை நாடுகடத்தலில் இருந்து மீட்டு ஜெருசலேமுக்கு அழைத்துச் செல்ல திட்டமிட்டார்.

இருப்பினும், நிலைத்தன்மையும் செழிப்பும் நீண்ட காலம் நீடிக்கவில்லை. பிற்காலப் பயணிகளின் அறிக்கைகள் மற்றும் உள்ளூர் ஆவணங்கள் மற்றும் கையெழுத்துப் பிரதிகள், குர்திஸ்தான், சில குறுகிய காலங்களைத் தவிர, துருக்கியில் மத்திய அரசாங்கத்திற்கும் உள்ளூர் பழங்குடித் தலைவர்களுக்கும் இடையிலான ஆயுத மோதல்களால் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டதாகக் குறிப்பிடுகின்றன. இதன் விளைவாக, முஸ்லிம்கள் மற்றும் யூதர்கள் மற்றும் கிறிஸ்தவர்களின் எண்ணிக்கை குறைந்துள்ளது. யூத மக்கள் தொகை அதிகமாக இருப்பதாக முன்னர் அறிவிக்கப்பட்ட பல இடங்கள் ஒரு சில குடும்பங்களாகக் குறைக்கப்பட்டன, அல்லது எதுவுமே இல்லை. அமெரிக்க மிஷனரி அசாஹெல் கிராண்ட் 1839 இல் ஒரு காலத்தில் முக்கியமான நகரமான அமடியாவிற்கு விஜயம் செய்தார். அவர் குடிமக்களைக் காணவில்லை: 1,000 வீடுகளில் 250 மட்டுமே ஆக்கிரமிக்கப்பட்டன; மீதமுள்ளவை இடிக்கப்பட்டன அல்லது வாழத் தகுதியற்றவை. சமீப காலங்களில், அமடியாவில் சுமார் 400 யூதர்கள் மட்டுமே உள்ளனர். ஒரு காலத்தில் ஒரு முக்கியமான யூத மையமாக இருந்த நெர்வா, முதலாம் உலகப் போர் வெடிப்பதற்கு சற்று முன்பு ஒரு கோபமான தலைவரால் தீக்கிரையாக்கப்பட்டது, மற்றவற்றுடன், ஜெப ஆலயங்கள் மற்றும் அதில் உள்ள அனைத்து தோரா சுருள்களையும் அழித்தது. இதன் விளைவாக, மூன்று குடும்பங்களைத் தவிர, அனைத்து யூதர்களும் நகரத்தை விட்டு வெளியேறி மொசூல் மற்றும் ஜாகோ போன்ற பிற இடங்களுக்கு அலைந்து திரிந்தனர். நவீன காலங்களில், கணிசமான யூத மக்கள்தொகையுடன் (1945 இல் சுமார் 5,000) குர்திஸ்தானில் சரியான சில இடங்களில் பிந்தையது ஒன்றாகும்.

குர்திஸ்தான் பலவற்றின் தனித்துவமான தொகுப்பு ஆகும்கலாச்சாரங்கள் மற்றும் இனக்குழுக்கள். கடந்த காலத்தில், இது பெரிய அசிரிய-பாபிலோனிய மற்றும் ஹிட்டிட் பேரரசுகளின் எல்லையாக இருந்தது; பின்னர் அது பாரசீக, அரபு மற்றும் துருக்கிய நாகரிகங்களுடன் இணைந்தது. குர்திஸ்தான் பல்வேறு பிரிவுகள், இனக்குழுக்கள் மற்றும் தேசிய இனங்களை உள்ளடக்கியது. குர்திஷ் பழங்குடியினரைத் தவிர (பெரும்பாலும் சுன்னி முஸ்லிம்கள் மற்றும் மீதமுள்ள ஷியாக்கள்) மக்கள்தொகையில், பல்வேறு முஸ்லீம் அரபு மற்றும் துருக்கிய பழங்குடியினர், பல்வேறு பிரிவுகளின் கிறிஸ்தவர்கள் (அசிரியர்கள், ஆர்மேனியர்கள், நெஸ்டோரியன்கள், ஜேகோபியர்கள்), அத்துடன் யாசிதிகள் ( பண்டைய குர்திஸ்தானி மதத்தைப் பின்பற்றுபவர்கள், மாண்டியர்கள் (ஒரு ஞானப் பிரிவு) மற்றும் யூதர்கள். ஈராக் (மொசூல், பாக்தாத்), ஈரான் மற்றும் துருக்கியின் பெரிய நகர்ப்புற மையங்களின் யூதர்களுடனும், குறிப்பாக இஸ்ரேல் (பாலஸ்தீனம்) நிலத்துடனும் யூதர்கள் சில சமயங்களில் மிகவும் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட கலாச்சார உறவுகளைக் கொண்டிருந்தனர். பல குர்திஷ் யூதர்கள் பெரிய நகர்ப்புற மையங்களில் வேலை தேடும் உறவினர்களைக் கொண்டிருந்தனர். தனிநபர்கள், குடும்பங்கள் மற்றும் சில நேரங்களில் ஒரு கிராமத்தில் வசிப்பவர்கள் அனைவரும் இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இருந்து இஸ்ரேல் நாட்டிற்கு குடிபெயர்ந்தனர். 1950-1951 காலகட்டத்தில் ஈராக் குர்திஸ்தானின் முழு யூத சமூகமும் இஸ்ரேலுக்கு பெருமளவில் குடிபெயர்ந்ததில் இந்த தந்திரங்கள் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்தன.