Bölge hem kültürel hem de ırksal olarak Endonezya ve Melanezya arasında "kavşak noktasında" yer almaktadır. Melanezya'dan alınan en önemli kültürel özellik Kakehan, Ceram'daki gizli bir erkek cemiyeti, tüm Endonezya takımadalarında bu türden tek cemiyet. Moluccas ya da "Baharat Adaları" başlangıçta hindistan cevizi ve karanfilin bulunduğu tek yerdi. Antik Roma'da ve muhtemelen çok daha önce Çin'de bilinen bu gıpta edilen baharatlar, Cava ve diğer Endonezya adalarının yanı sıra Hintliler, Araplar ve Avrupalılardan gelen tüccarları ve göçmenleri cezbetti.Evlilikler yoluyla, genellikle köyden köye büyük farklılıklar gösteren geniş bir fiziksel tipler yelpazesi ortaya çıktı ve Ambon kültürü, Hindu-Java, Arap, Portekiz ve Hollanda kökenli kavram ve inançlarla daha önceki yerli kültürel özelliklerin akıllara durgunluk veren bir karışımı haline geldi. Ambon kültür alanı iki alt kültüre ayrılabilir, yani iç kabilelerin Alifuru kültürüAlifurular, I. Dünya Savaşı'ndan kısa bir süre önce Hollandalılar tarafından pasifize edilene kadar kelle avcılığı yapan bahçecilerdir. Pasisir bölgesindeki Ambonlu klanların çoğu soylarını Ceram'ın dağlık bölgelerine dayandırır ve Alifuru kültürü Ambon kültürünün temelini oluşturur. Alifuru kültürünün büyük bir kısmıCeram'da "pagan" olarak saldırdıkları şeylerin çoğunun Ambon-Lease'de kendileri için kutsal olduğunu algılayamayan Pasisir bölgesinden gelen gayretli Hıristiyan misyonerler tarafından yok edilmiştir. Bu durum, yaklaşık 400 yıl önce dönüştürülen Ambon-Lease'deki Hıristiyan köylerinin kültürel miraslarını Ceram'da yakın zamanda dönüştürülen dağ köylerinden daha iyi korudukları paradoksuna yol açmıştır.Pasisir bölgesinde Protestan Hıristiyanlık ve İslam, kendi takipçilerinin dünya görüşüne hakimken, geleneksel inançlar ve uygulamalar ( adat ) her iki dini toplulukta da sosyal ilişkileri yönetmeye devam etmektedir. On beşinci yüzyılda İslam'ın bu bölgede hızla yayılması, yüzyıllık sömürge yönetimi sırasında "pagan" nüfusun çoğunu Roma Katolikliğine dönüştüren Portekizlilerin (1511'de) gelişiyle kontrol altına alınmıştır. 1605'te Hollandalılar onların yerini almış ve 1950'ye kadar orada kalmışlardır.Hıristiyan nüfusu Kalvinist Protestanlara dönüştürdü ve hem Müslümanların hem de Hıristiyanların şiddetli direnişine rağmen bir baharat tekeli kurdu. On dokuzuncu yüzyılda, baharat ticaretinin gerilemesinden sonra, Ambonlu Müslümanlar arka planda kaybolurken, Hıristiyanların kaderi Hollandalılara daha da sıkı bir şekilde bağlandı. Güvenilir ve sadık askerler olarak, Hollandalıların temel dayanağı haline geldilerHollanda Hint Adaları'nın en iyi eğitimli gruplarına mensup olan bu kişilerin birçoğu sömürge yönetiminde ve anavatanlarının dışındaki özel işletmelerde istihdam edilmiştir. Bu göç modeli bağımsızlık sonrası dönemde de devam etmiştir. Eskiden büyük ölçüde eğitimden dışlanan Müslümanlar, şimdi hızla Hıristiyanlara yetişmekte ve iş için onlarla rekabet etmektedir.Dünya Savaşı'ndan sonra çoğu Ambonlu asker Hollandalılara sadık kaldı ve onlarla birlikte Endonezyalı milliyetçilere karşı savaştı. Hollanda'nın egemenliğini Endonezya'ya devretmesi 1950'de bağımsız bir Güney Moluccas Cumhuriyeti'nin (RMS) ilan edilmesine yol açtı, ancak bu başarısız oldu. Milliyetçilerin misillemelerinden korkan yaklaşık 4.000 Ambonlu asker ve aileleri "geçici olarak" transfer edildiRMS idealine sadık bağlılıkları nedeniyle geri dönüşleri imkansız hale geldi. Ortaya çıkan hayal kırıklıkları, 1970'lerde muhteşem tren kaçırma eylemleri de dahil olmak üzere bir dizi terörist eyleme yol açtı. Tüm sürgün dönemi boyunca grup, Hollandalıların onları asimile etme girişimlerini engelleyerek güçlü ayrılıkçı eğilimler sergiledi.işlevsel entegrasyon yönünde bazı isteklilikler olmuştur.