انهن جي منع ٿيل ماحول کان بچيل، مردو گهڻو ڪري نسبتاً تازو ٿيڻ تائين رهجي ويو. اهي ريگستان کان ڪنارن جي آبادين ڏانهن متوجه ٿيا: کان کني ڪيمپون، پادري جا مال، ننڍڙا شهر، ۽ مشن، شروعات ۾ مختصر عرصي لاءِ. بهرحال، اڇين پاران پيش ڪيل حوصلا افزائي جيڪي پنهنجي محنت (۽، عورتن جي صورت ۾، جنسي خدمتن جي صورت ۾) چاهيندا هئا، ان سان گڏ يورپي کاڌي جي شين ۽ ٻين شين جي وڌندڙ ذائقي، انهن کي نون ايندڙن جي دائري ۾ وڌايو. ناگزير طور تي، انهن آخرڪار ڇڏي ڏنو انهن جي خانه بدوش، شڪاري گڏ ڪرڻ واري موافقت کي سفيد زندگي جي ويجهو رهڻ لاء. لڏپلاڻ صديء جي موڙ جي چوڌاري شروع ٿي ۽ تازو طور تي 1960s وانگر ختم ٿي وئي. مردو اڄ به آسٽريليا ۾ وڌيڪ روايتن تي مبني ايبوريجنز ۾ رهي ٿو. جيگالونگ قائم ڪيو ويو هڪ سار سنڀال ڪيمپ جي طور تي هڪ خرگوش-ڪنٽرول باڑ تي، ۽ اهو بعد ۾ هڪ راشن ڊپو بڻجي ويو غريب ايبوريجن لاءِ جن اتي 1930 جي ڏهاڪي ۾ گڏ ٿيڻ شروع ڪيو هو. اهو 1946 کان چوويهن سالن تائين هڪ عيسائي مشن هو، پر نسلي لاڳاپا گهڻو ڪري ڇڪيل هئا ۽ ابيوريجن پنهنجي روايتن کي خراب ڪرڻ جي سڀني ڪوششن جي مزاحمت ڪئي. ڪيترائي ايبوريجنل مرد ۽ عورتون پادري جي ليز تي مزدورن ۽ خانگي نوڪرن جي حيثيت ۾ ڪم ڪندا هئا، پر 1960ع جي ڏهاڪي ۾ انهن قانونن جي اچڻ کان پوءِ روزگار جي هن شڪل ۾ ڊرامائي تباهي آئي هئي، جن قانونن جي پادري ۾ ايبوريجنل ۽ سفيد مزدورن جي وچ ۾ اجرت جي سطح جي برابري جي ضرورت هئي.صنعت. جيگالونگ 1974 ۾ قانوني طور تي شامل ڪيل ايبوريجنل ڪميونٽي بڻجي وئي، جيڪا وائيٽ مشاورين جي مدد سان ۽ تقريبن مڪمل طور تي سرڪاري ذريعن کان فنڊ حاصل ڪئي وئي. 1970ع واري ڏهاڪي جي شروعات کان وٺي حڪومتي پاليسين خود انحصاري کي فروغ ڏنو آهي ۽ هڪ مخصوص سڃاڻپ ۽ روايتن کي برقرار رکيو آهي. مردو لاء، شراب تائين رسائي ۽ مغربيائيزيشن جي دٻاء ۾ وڌندڙ سماجي مسئلن جو سبب بڻيا آهن، جيڪي اڃا تائين حل نه ڪيا ويا آهن. مردو جي روايتي زمينن تي يا ويجھو مستقل اوٽ اسٽيشنون قائم ڪرڻ جي هڪ تازي تحريڪ جزوي طور تي انهن دٻاءُ جي جواب ۾ آهي، خاص ڪري شراب جي نقصانڪار اثرن، پر ان جو تعلق ريگستان ۾ وڏي پيماني تي معدنيات جي ڳولا جي آمد سان پڻ آهي. مردو انهن سرگرمين جي سخت مخالفت ڪري ٿو، ۽ 1980ع جي وچ ڌاري علائقائي لينڊ ڪائونسل جي قيام کان وٺي، هڪ وڏو خدشو پنهنجي زمينن کي بي حرمتي ۽ اجنبيت کان بچائڻ رهيو آهي.