Η Rouergue/Aveyron έχει μακρά ιστορία ως μια εξαιρετικά φτωχή ενδοχώρα. Η προέλευσή της συνήθως εντοπίζεται στους Rutènes, έναν κέλτικο λαό που είχε εγκαθιδρύσει τον έλεγχο σε μεγάλο μέρος του σημερινού Aveyron κατά την πρώτη επαφή του με τους Ρωμαίους το 121 π.Χ. (Οι γηγενείς της πρωτεύουσας Rodez αναφέρονται ακόμα ως "Rutenois".) Κατακτημένη από τις στρατιές του Καίσαρα το 52 π.Χ. , η περιοχή αποτέλεσε μέρος τουτης γαλλο-ρωμαϊκής επαρχίας του Aquitain για τους επόμενους πέντε αιώνες, ενώ εκχριστιανίστηκε κοντά στο τέλος αυτής της περιόδου. Δύο σταθερές αναδύονται από την επόμενη μιάμιση χιλιετία της ιστορίας του Rouergat. Πρώτον, από την εποχή των γαλλο-ρωμαϊκών χρόνων μέχρι τις σύγχρονες γαλλικές δημοκρατίες, το Rouergue/Aveyron υπήρξε μια μακρινή και γενικά παραμελημένη κτήση μιας διαδοχής καθεστώτων: Βησιγότθων, Μεροβιγγείων,Καρολίνγκος, κόμης της Τουλούζης, και οι βασιλείς της Γαλλίας. Έχει σημαδευτεί βαθιά και με μυριάδες τρόπους από τον ρωμαϊκό, τον τουλουζανικό και τον γαλλικό πολιτισμό των οποίων υπήρξε μέρος, αλλά έχει σημαδευτεί εξίσου από την περιφερειακή του θέση σε όλους αυτούς. Δεύτερον, η καθολική εκκλησία υπήρξε μια διαρκώς ισχυρή δύναμη που διαμόρφωσε την ιστορία και την ταυτότητα του Ρουεργκάτ. Οι κόμητες του Ρουεργκάτ (που ιδρύθηκαν για πρώτη φοράυπό τον Καρλομάγνο) βρίσκονταν σε χρόνια σύγκρουση με τους επισκόπους του Ροδέζ, πριν και μετά που και οι δύο έγιναν άμεσοι υποτελείς του βασιλιά της Γαλλίας το 1270. Κατά τη διάρκεια του δωδέκατου αιώνα, μεγάλο μέρος της ερημιάς του Ρουεργκάτ εκκαθαρίστηκε και πολλές γεωργικές καινοτομίες εισήχθησαν από τα μεγάλα αβαεία των Κιστερκιανών που ιδρύθηκαν στην περιοχή. Το Ρουεργκάτ παρέμεινε ένα ήρεμο ρωμαιοκαθολικό νησί μέσα στις θύελλες που μαίνοντανγύρω από τις αιρέσεις του Albigeois ακριβώς στα νοτιοδυτικά του και, αργότερα, εκείνες ακριβώς στα ανατολικά του γύρω από τη Μεταρρύθμιση. Πολύ αργότερα, η Γαλλική Επανάσταση πέρασε σχετικά ανεπηρέαστη στο Aveyron, μέχρι που η απαίτηση να ορκιστούν οι ιερείς πίστη στο νέο σύνταγμα προκάλεσε λαϊκές αντεπαναστατικές εξεγέρσεις (1791). Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου και του εικοστού αιώνα, το Aveyron παρέμεινε μια φτωχήκαι σχετικά απομονωμένο, που χαρακτηριζόταν από ευσεβή καθολικισμό και πολιτικό συντηρητισμό, καθώς και από επιλεκτική ή καθυστερημένη συμμετοχή σε πολλούς σύγχρονους γαλλικούς θεσμούς. Με μέτρα όπως η βρεφική θνησιμότητα και τα ποσοστά αναλφαβητισμού, το Aveyron του 19ου αιώνα υστερούσε χρονίως σε σχέση με τους γαλλικούς μέσους όρους. Οι μεγάλες γαλλικές σιδηροδρομικές γραμμές που κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όπως και οι βασιλικοί υδατοδρόμοικαι οι αυτοκινητόδρομοι του Ancien Régime και οι αυτοκινητόδρομοι του εικοστού αιώνα, παρέκαμψαν το Aveyron. Για μεγάλο μέρος της σύγχρονης περιόδου, οι Aveyronnais ήταν διαβόητοι μεταξύ των Γάλλων διοικητικών υπαλλήλων για τις ικανότητές τους στην αποφυγή της επιστράτευσης, τη φοροδιαφυγή και τη χειραγώγηση των κρατικών φορέων, καθώς και για την έξυπνη χρήση των κρατικών θεσμών (π.χ. του δικαστικού μηχανισμού) για την τακτοποίηση τοπικών λογαριασμών. Κατά τη διάρκεια τουεικοστό αιώνα, το Aveyron χρησίμευσε ως δεξαμενή εργατικού δυναμικού για την αστική Γαλλία (ιδίως το Παρίσι). Αν και παραμένει μια αγροτική, γεωργική περιοχή στη μεταβιομηχανική Γαλλία, το Aveyron έχει σε μεγάλο βαθμό φτάσει τους γαλλικούς μέσους όρους στα περισσότερα μέτρα του βιοτικού επιπέδου, ιδίως από τη δεκαετία του 1950. Οι συνήθειες χρήσης, κατάχρησης και αγνόησης των θεσμών που προέρχονται από μακρινά κέντρα κρατικής εξουσίαςπαραμένουν ισχυροί.

Υπάρχει ένα καλά αναγνωρισμένο στερεότυπο των Aveyronnais/Rouergat στη Γαλλία, που σε μεγάλο βαθμό έχει εσωτερικευτεί από τους ίδιους τους Aveyronnais, αλλά συνάδει απόλυτα με την αδιαμφισβήτητα γαλλική ταυτότητά τους. Οι Aveyronnais θεωρούνται εργατικοί, σφιχτοχέρηδες, ευσεβείς καθολικοί και πολιτικά συντηρητικοί, σθεναρά πιστοί στην πατρίδα τους, ούτε τόσο πληθωρικοί όσο οι Νότιοι (από το Μιντί) ούτε τόσο συγκρατημένοι όσο οιΗ ισχυρότερη εικόνα τους στην εθνική φαντασία είναι η αρχετυπική εικόνα του επαρχιώτη στο Παρίσι, που σερβίρει καφέ ή εργάζεται πίσω από το παράθυρο στο ταχυδρομείο.