ဘာသာရေးယုံကြည်ချက်။ အိန္ဒိယ အာမခံအလုပ်သမားအများစုသည် ၎င်းတို့ကိုယ်သူတို့ ဟိန္ဒူဘာသာဝင်ဟု ယူဆကြသော်လည်း အများစုမှာ ကျေးလက်ဒေသမှဖြစ်ပြီး ခေတ်မမီသော နောက်ခံမှ ဆင်းသက်လာသူများဖြစ်သည်။ သူတို့သည် အမှန်တကယ် အသိပညာရှိသော ကိုယ်စားလှယ်အနည်းငယ်သာရှိသော ယဇ်ပုရောဟိတ်အဖွဲ့ထံသို့ ဓမ္မဆိုင်ရာမေးခွန်းများကို ထားခဲ့ကြပါသည်။ ထို့အပြင်၊ Trinidad အရှေ့အိန္ဒိယလူမျိုးများသည် နှစ်ဆယ်ရာစုအထိ အိန္ဒိယနှင့် ဆက်သွယ်မှုမှ ဖြတ်တောက်ခံခဲ့ရပြီး အိန္ဒိယ ဟိန္ဒူဘာသာတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့် အပြောင်းအလဲများနှင့် ပတ်သက်၍ အသိပညာနည်းပါးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ဟိန္ဒူအရှေ့အိန္ဒိယလူမျိုးအများစုအတွက်၊ ၎င်းတို့၏ဘာသာရေးအလေ့အထသည် အုပ်ထိန်းသူနတ်များအား ပူဇော်သက္ကာပြုခြင်း (အချို့ကိစ္စများတွင်၊ တိရိစ္ဆာန်ယဇ်များ) နှင့် နတ်ကွန်းများနှင့် ဘုရားကျောင်းငယ်များတွင် နတ်ဘုရားများအား ပူဇော်ခြင်း၊ အလင်းများ) နှင့် Holi ( Phagwa ဟုခေါ်သော နွေဦးရာသီ တေးဆိုနှင့် တေးဆိုပွဲတော်)။ ထို့အပြင် pujas (ဆုတောင်း၊ ပူဇော်သက္ကာနှင့် အခမ်းအနားပွဲများ) ကိုလည်း မွေးနေ့များတွင် မိသားစုများက ကမကထပြုကာ ကုသိုလ်ကံကောင်းခြင်းအတွက် ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းကြသည်။

ထရီနီဒက်သို့ ပထမဆုံး ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ ရောက်ရှိလာသည့်နေ့မှစ၍ ခရစ်ယာန်သာသနာပြုများက ၎င်းတို့အား ရှာဖွေခဲ့ကြသည်။ အရှေ့အိန္ဒိယလူမျိုးအချို့သည် ကက်သလစ်ဘာသာသို့ ကူးပြောင်းခဲ့ကြပြီး အချို့မှာ ဧဝံဂေလိဂိုဏ်းများအဖြစ်သို့ ကူးပြောင်းခဲ့ကြသော်လည်း Canadian Mission ၏ Presbyterians များသည် အအောင်မြင်ဆုံးဖြစ်သည်၊ အထူးသဖြင့် ခရစ်ယာန်အုပ်စုများကြားတွင် ၎င်းတို့တစ်ဦးတည်း အိန္ဒိယအခြေချနေထိုင်မှုအသစ်အချို့တွင် စာသင်ကျောင်းများ ဆောက်လုပ်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ၊ အရှေ့အိန္ဒိယလူမျိုးအများစုသည် ဟိန္ဒူ (နှင့် မွတ်ဆလင်) တို့၏ ဘိုးဘွားများ၏ ဘာသာရေးဓလေ့ထုံးတမ်းများကို မရှောင်လွှဲခဲ့ကြပေ။

ဟိန္ဒူနှင့် မွတ်ဆလင် အင်ဒို-ထရီနီဒက်လူမျိုးများအကြား ဘာသာတရားအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု ကြီးစွာ ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ၁၉၅၀ ပြည့်လွန်နှစ်များအတွင်း ရောက်ရှိလာသော ထရီနီဒက်ဖွား Swamis ၏ တပည့်များသည် Sanatan ဓမ္မ Maha Sabha တွင် သြဇာညောင်းလာကာ Divine Life Society ကဲ့သို့သော အိန္ဒိယနိုင်ငံမှ ဆင်းသက်လာသော ဂိုဏ်းခွဲများတွင် ခေါင်းဆောင်မှုအထိ မြင့်တက်လာပြီး Sathya Sai Baba ကို လက်ခံသည့် လှုပ်ရှားမှုတွင်၊ နတ်ဘုရား၏လူ့ဇာတိအဖြစ်ဘန်ဂလို၏သန့်ရှင်းသောလူသား။ Sunaat-ul-Jamaat ကဲ့သို့သော မွတ်ဆလင်အဖွဲ့အစည်းများသည် တင်းကျပ်သော ဘာသာရေး လိုက်နာမှုနှင့် ဗလီများ ဆောက်လုပ်ခြင်းကို မြှင့်တင်ခဲ့သည်။ ဟိန္ဒူဘာသာဝင်များသည် ထရီနီဒက်တစ်ခွင်ရှိ ဘုရားကျောင်းအသစ်များ ဆောက်လုပ်ရာတွင် ပံ့ပိုးကူညီခဲ့ကြပြီး၊ တန်ဆာဆင်ပြီး ငွေကုန်ကြေးကျများသော yagna —မြင့်မြတ်သော ဟိန္ဒူကျမ်းစာများနှင့် အခမ်းအနားများမှ ခုနစ်ရက်ကြာ ဖတ်ရှုခြင်း—သည် အလွန်ရေပန်းစားလာခဲ့သည်။

ဘာသာရေးသမားများ။ <၂> ဗြဟ္မာပုရောဟိတ်အနည်းစုသည် ဘိုးဘေးတို့ ပေးကမ်းသည့်ထက် သာလွန်သော လေ့ကျင့်မှုများစွာ ရှိသည်။ ဗြဟ္မာမဟုတ်သော အရှေ့အိန္ဒိယသဘောထားများသည် ဗြဟ္မာ၏ အခွင့်အာဏာကို အပြည့်အ၀ လက်ခံခြင်းမှသည် အခြားရွေးချယ်မှုများကို လိုလားလက်ခံခြင်းမှ တုံ့ဆိုင်းခြင်းမှ ကွဲပြားသည်။ 1980 ခုနှစ်များအတွင်းတွင် လူတစ်ဦးချင်း (များသောအားဖြင့် ယောက်ျားများ) သည် ဘာသာရေးအရာရှိများအဖြစ် ဗြဟ္မာမှလွဲ၍ အခြားလူများကို ခွင့်ပြုပေးသည့် လှုပ်ရှားမှုအသစ်များ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ထရီနီဒက်တွင် အိန္ဒိယရောက်ရှိနေသည့် အစောပိုင်းနှစ်များတွင်ပင်၊ အခြားဘာသာရေးအရာရှိများ ရှိခဲ့သည်။(အိန္ဒိယတွင်) နိမ့်ကျသော သို့မဟုတ် ညစ်ညမ်းလွန်းသည်ဟု ယူဆသော ဇာတ်တို့တွင် ဗြဟ္မာများ ဗြဟ္မာများက ဝတ်ပြုကြသည်။ ၎င်းတို့၏ ရပ်ရွာများကို ဖျားနာခြင်းနှင့် အခြားသော ကံဆိုးခြင်းမှ ကာကွယ်ရန်၊ ဤအမျိုးသားများသည် Kali ကဲ့သို့သော နတ်ဘုရားများထံ နှစ်စဉ် ဆိတ် သို့မဟုတ် ဝက်များကို ပူဇော်ကြသည်။ အနောက်တိုင်းပညာရေးနှင့် ဟိန္ဒူပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး လှုပ်ရှားမှုများကြားမှ၊ အထူးသဖြင့် ဆင်းရဲနွမ်းပါးသော အင်ဒို-ထရီနီဒါလူမျိုးတို့ကြားတွင် တိရိစ္ဆာန်ယဇ်ပူဇော်မှုများ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်နေပြီး ၎င်းတို့၏ယုံကြည်ချက်နှင့် ရိုးရာဓလေ့ထုံးတမ်းအချို့သည် ဘာသာရေးလှုပ်ရှားမှုအသစ်အသွင်ဖြင့် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

အခမ်းအနားများ။ Indo-Trinidadian Hindus အများစုသည် မွေးဖွားခြင်း၊ လက်ထပ်ခြင်းနှင့် သေဆုံးခြင်းများတွင် မွေးဖွားခြင်း၊ အိမ်ထောင်ပြုခြင်းနှင့် သေဆုံးခြင်းတို့ကို လိုက်နာကြပြီး အိမ်ဆောက်ခြင်း သို့မဟုတ် အသက်အန္တရာယ်မှ ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာစေရန် အထိမ်းအမှတ်ပွဲများကဲ့သို့သော အထူးအခါသမယများတွင် ပူဂျီများကို ကမကထပြုကြသည်။ ရပ်ရွာအဖွဲ့ဝင်အများစု ပါဝင်ကြပြီး အချို့သော ဘုရားကျောင်းများတွင် အပတ်စဉ် ဝန်ဆောင်မှုပေးသည့် ပြက္ခဒိန်ပွဲများ ရှိသည်။

စောင့်ကြည့်လေ့လာသူ မွတ်ဆလင် အင်ဒို-ထရီနီဒါးယန်းများသည် ကျွန်းပေါ်ရှိ ဗလီများစွာထဲမှ တစ်ခုတွင် အပတ်စဉ် ဝန်ဆောင်မှုများ တက်ရောက်ကြသည်။ အများအပြားသည် နှစ်စဉ်ကျင်းပမြဲဖြစ်သော ပြက္ခဒိန်ပွဲများကို အမှတ်အသားပြုကြပြီး ရမ်ဇာန်လအတွင်း နေ့စဉ်ဆုတောင်းခြင်းနှင့် ဥပုသ်လများကဲ့သို့ ရိုးရာမုစ်လင်မ်ကျင့်ထုံးများကို လိုက်နာကြသည်။ ထရီနီဒက်တွင် Hosein သို့မဟုတ် Hosay ဟုလူသိများသည့် မွတ်စလင်ပြက္ခဒိန်ပွဲတစ်ခု—အား မွတ်စလင်မဟုတ်သူများနှင့် အိန္ဒိယမဟုတ်သူများပင် ပွဲတော်ကြီးတစ်ခုအဖြစ် အသွင်ပြောင်းကာ ဘာသာတရားကိုင်းရှိုင်းသော မွတ်စ်လင်မ်များ၏ နာကြည်းမှုများစွာဖြင့် ပွဲတော်တစ်ခုသို့ ရွေးချယ်ခဲ့သည်။

အနုပညာနှင့် ဆေးပညာ။ Indentured Indians များသည် အများအပြားကို ၎င်းတို့နှင့်အတူ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။အိန္ဒိယကျေးလက်ဒေသ၏ ရိုးရာအနုပညာ၊ ဥပမာအားဖြင့် အိမ်တွင်းရေးနှင့် ဘာသာရေးလိုအပ်ချက်များအတွက် ရိုးရှင်းသော မြေအိုးပြုလုပ်ခြင်း နှင့် အစိမ်းလိုက် ရွှံ့ဆေးခြယ်ထားသော ဘာသာရေးရုပ်ပွားတော်။ ရိုးရှင်းသော ဂီတတူရိယာ အများအပြားကို အသုံးပြုဆဲဖြစ်ပြီး နေရာအနှံ့တွင် ဟာမိုနီယမ်၊ ရိုးရာဓမ္မသီချင်းများနှင့်အတူ ပါ၀င်ပါသည်။ အိန္ဒိယရုပ်ရှင်သည် အင်ဒို-ထရီနီဒါးယန်းဘဝတွင် ဂီတ၊ မင်္ဂလာဝတ်စုံများနှင့် အခြားအရာများစွာကို လွှမ်းမိုးထားသည်။ မကြာသေးမီ ဆယ်စုနှစ်များအတွင်း ခရီးသွားလာမှုနှင့် ရုပ်မြင်သံကြား၏ လွှမ်းမိုးမှု များပြားလာခြင်းကြောင့် ၎င်းတို့၏ Afro-Trinidadian မိတ်ဖက်များကဲ့သို့ အရှေ့အိန္ဒိယလူငယ်များသည် ခေတ်ပြိုင် ကာရေဘီယံ၊ ဥရောပနှင့် အမေရိကန်၏ လူကြိုက်များသော ဂီတကို အလွန်ဆွဲဆောင်ခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် V. S. Naipaul သည် အင်ဒို-ထရီနီဒါးယန်း စာရေးဆရာအများအပြားသည် ကမ္ဘာကျော်သည်။

ထရီနီဒက်တွင် အလွန်ကြာရှည်စွာ ကျန်ရစ်ခဲ့သော အိန္ဒိယရိုးရာ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ ကျင့်ထုံးအနည်းငယ် (သားဖွားဆရာမသည် တစ်ခုတည်းသော ခြွင်းချက်ဖြစ်သည်)။ နှစ်ဆယ်ရာစု အလယ်လောက်မှာတော့ အရှေ့အင်ဒီးယန်းအများစုဟာ နေမကောင်းတဲ့အခါ အနောက်တိုင်းပညာတတ် ဆရာဝန်ဆီ သွားဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့ကြပါတယ်။

သေခြင်းနှင့် နောက်ဘဝ။ ဟိန္ဒူအများစု—လူဝင်စားခြင်းကို ယုံကြည်ကြသော်လည်း—မိသားစုဝင်တစ်ဦးသေဆုံးချိန်တွင် သင့်လျော်သောထုံးတမ်းစဉ်လာများကို အာရုံစိုက်ကာ ယဇ်ပုရောဟိတ်များထံ ဓမ္မပညာကို ချန်ထားလေ့ရှိကြသည်။ နှစ်ဆယ်ရာစု အလယ်ပိုင်းအထိ၊ ဤဆန္ဒကို ထရီနီဒက်ရှိ သုသာန်များတွင် မြှုပ်နှံရန်နှင့် မီးသင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို တားမြစ်ရန် လိုအပ်သော ဥပဒေများက တားမြစ်ထားသည်။ သို့ရာတွင် ဟိန္ဒူအရှေ့အိန္ဒိယလူမျိုး အနည်းငယ်က သင်္ချိုင်းဂူများ ဆောက် သို့မဟုတ် သင်္ချိုင်းများကို ပြန်လည်လည်ပတ်ခဲ့သည်။ မူဆလင်နှင့်ခရစ်ယာန်အိန္ဒိယလူမျိုးများသည် ၎င်းတို့၏သက်ဆိုင်ရာဘာသာများ၏ ရေခဲတိုက်၊ သင်္ချိုင်းနှင့် အထိမ်းအမှတ်အလေ့အထများကို ကြည့်ရှုခဲ့ကြသည်။