گروه های خویشاوند و تبار. نزول دو طرفه است. ساکنان یک روستا یا خوشه ای از روستاهای همجوار خود را متعلق به یک گروه خویشاوندی محلی می دانند که بنا به سنت درون همسری است. با این حال، در عمل، ازدواج میان بسیاری از روستاها یک قاعده است که در نتیجه شبکه‌های خویشاوندی پیچیده و گسترده ایجاد می‌شود. از این رو، واقعاً غیرممکن است که مرزی بین گروه های خویشاوند با هم تداخل داشته باشیم. نزدیکی یا دوری روابط خویشاوندی بر حسب خویشاوندی شخصی فرد ( pammanakang ) تعریف می شود که شامل بستگان خویشاوندی او و همچنین همسران آنها می شود. اگرچه تعریف خویشاوندی یک فرد برای استراتژی ازدواج بسیار مهم است (از آنجایی که تابوهای ازدواج با توجه به پامناکنگ فرموله می شوند)، ارزیابی رتبه اجتماعی تا حد زیادی به عضویت در گروه های تبار دوجانبه (راماژ) بستگی دارد. اعضای هر یک از این خشم از طریق پدر یا مادر، نسب خود را به یک اجداد واقعی یا خیالی ردیابی می کنند. مانند گروه‌های خویشاوند روستا، خشم‌ها محلی نیستند، بلکه شامل تعداد بی‌شماری از افراد می‌شوند که در سراسر کشور پراکنده شده‌اند. اصطلاحات متمایز فقط در مورد آن دسته از مواردی به کار می رود که عضویت در آنها حق جانشینی در مناصب سیاسی سنتی را فراهم می کند. از آنجایی که همه راماژها یکسان هستند، اکثر افراد اعضای دو یا چند گروه تبار هستند که دراضافه به صورت سلسله مراتبی مرتب می شوند. اگرچه نسب به طور مساوی از طریق مردان و زنان ردیابی می شود، روابط خویشاوندی پدری در رابطه با جانشینی یک مقام مورد تأکید قرار می گیرد. از سوی دیگر، تمایل به تمرکز بر روابط زناشویی برای سازماندهی آیین های مربوط به اجداد بنیانگذار یک رام وجود دارد.

اصطلاحات خویشاوندی. یک اصطلاح از نوع اسکیمو استفاده می شود. تمایز اصطلاحی جنسیت به اصطلاحات مربوط به پدر، مادر، شوهر و همسر محدود می شود، در حالی که در سایر موارد یک "مونث" یا "مرد" به اصطلاح مربوطه اضافه می شود. جدای از اصطلاحات «برادر یا برادر کوچکتر» و «خواهر و برادر بزرگتر»، گاهی اوقات سن اقوام با افزودن «جوان» یا «پیر» به عبارت مرجع نشان داده می شود. تکونومی رایج است، اگرچه قاعده نیست.