قومیت: ترک ها

مردم تاتار ساکن چین تنها 1 درصد از کل مردم تاتار را تشکیل می دهند. جمعیت تاتارها در چین در سال 1990 به 4837 نفر رسید که از 4300 نفر در سال 1957 افزایش یافته است. بیشتر تاتارها در شهرهای یینینگ، قوکک و ارومچی در منطقه خودمختار سین کیانگ اویغور زندگی می کنند، اگرچه تا اوایل دهه 1960 تعدادی از آنها دامپروری می کردند. سین کیانگ زبان تاتاری متعلق به شاخه ترکی خانواده آلتایی است. تاتارها برای خود سیستم نوشتاری ندارند، بلکه از خط های اویغور و کازاک استفاده می کنند.

در اولین اشارات چینی به تاتارها، در اسناد مربوط به قرن هشتم، آنها را "دادان" می نامند. آنها بخشی از خانات ترک بودند تا اینکه تقریباً در سال 744 از هم پاشید. به دنبال آن، تاتارها به قدرت رسیدند تا اینکه توسط مغولها شکست خوردند. تاتارها با بویار، کیپچاک و مغولان آمیخته شدند و این گروه جدید به تاتار مدرن تبدیل شد. هنگامی که روس ها در قرن نوزدهم به آسیای مرکزی نقل مکان کردند، آنها از سرزمین خود در منطقه رودخانه های ولگا و کاما گریختند و برخی از آنها به سین کیانگ ختم شدند. بیشتر تاتارها در نتیجه فرصت‌های تجاری ایجاد شده توسط معاهدات چین و روسیه در سال‌های 1851 و 1881، به تاجر شهری دام، پارچه، خز، نقره، چای و سایر کالاها تبدیل شدند. اقلیت کوچکی از تاتارها گله و کشاورزی می‌کردند. شاید یک سوم تاتارها خیاط یا تولیدکنندگان کوچکی می شدند و چیزهایی مانند روکش سوسیس می ساختند.

خانه شهری یک خانواده تاتار از گل ساخته شده است و دودکش های کوره در دیوارها برای گرم کردن دارد. داخل آن با ملیله آویزان شده و بیرون آن حیاطی با درختان و گلها قرار دارد. تاتار دامدار مهاجر در چادر زندگی می کرد.

رژیم غذایی تاتار شامل شیرینی ها و کیک های متمایز و همچنین پنیر، برنج، کدو تنبل، گوشت و زردآلو خشک می شود. آنها مشروبات الکلی می نوشند، یکی از عسل تخمیر شده و دیگری شراب انگور وحشی.

اگرچه مسلمان هستند، اما بیشتر تاتارهای شهری تک همسر هستند. تاتارها در خانه والدین عروس ازدواج می کنند و این زوج معمولا تا تولد اولین فرزندشان در آنجا زندگی می کنند. مراسم عروسی شامل نوشیدن آب قند توسط عروس و داماد است که نمادی از عشق و خوشبختی طولانی مدت است. مردگان را در پارچه سفید پیچیده شده دفن می کنند. در حالی که قرآن خوانده می شود، خادمین مشتی خاک روی جسد می ریزند تا دفن شود.

کتابشناسی

ما یین، ویرایش. (1989). ملیت های اقلیت چین، 192-196. پکن: انتشارات زبان های خارجی.

هیئت تحریریه سوالات اقلیت های ملی (1985). پرسش و پاسخ در مورد ملیت های اقلیت چین. پکن: مطبوعات دنیای جدید.

شوارتز، هنری جی (1984). اقلیت های شمال چین: یک بررسی، 69-74. بلینگهام: انتشارات دانشگاه وسترن واشنگتن.