Działalność na własne potrzeby i działalność komercyjna. Wędrowcy wykorzystują zasoby społeczne (a nie naturalne), czyli indywidualnych klientów i grupy klientów w społeczeństwie przyjmującym. Są samozatrudnionymi oportunistami, którzy stosują strategie ogólne i mobilność przestrzenną, aby wykorzystać marginalne możliwości ekonomiczne. Przed II wojną światową wędrowcy przenosili się z jednej farmy i wioski do drugiej, robiąc i naprawiając naczynia blaszane, czyszcząc kominy,Handlowali osłami i końmi, sprzedawali drobne artykuły gospodarstwa domowego i zbierali plony w zamian za żywność, odzież i gotówkę. Robili również klamerki do bielizny, szczotki, miotły i kosze; naprawiali parasole; zbierali końską sierść, pióra, butelki, używaną odzież i szmaty; i wykorzystywali nastroje i obawy osiadłej ludności poprzez żebranie, wróżenie i fałszywe systemy zarabiania pieniędzy.Czasami rodzina wędrowców pracowała dla rolnika przez dłuższy okres czasu. Wędrowcy byli mile widziani ze względu na użyteczne usługi, które wykonywali, a także ze względu na wiadomości i historie, które przynosili do odizolowanych gospodarstw, ale byli również traktowani z podejrzliwością przez osiadłą społeczność, a po zakończeniu pracy byli zachęcani do odejścia.Rosnąca zamożność ludności irlandzkiej w latach 50. i 60. XX wieku również przyczyniła się do upadku ich gospodarki opartej na obszarach wiejskich. Ponieważ rolnicy kupowali traktory i maszyny rolnicze, takie jak kopaczka do buraków, nie potrzebowali już siły roboczej i zwierząt pociągowych, które zapewniali Travellersi. Podobnie, zwiększonaWłasność prywatnych samochodów i rozbudowana wiejska komunikacja autobusowa, która ułatwiła dostęp do miast i sklepów, wyeliminowały potrzebę wędrownego handlarza. Podróżni byli więc zmuszeni do migracji do obszarów miejskich w poszukiwaniu pracy. W miastach zbierali złom i inne odpady, żebrali i zapisywali się do rządowej opieki społecznej. Obecnie większość rodzin zarabia na życie, sprzedając przenośne urządzenia konsumenckie.towary z przydrożnych stoisk i od drzwi do drzwi, poprzez odzyskiwanie starych samochodów i sprzedaż części, a także z pomocy rządowej.

Podział pracy. Dochód gospodarstwa domowego jest wytwarzany przez wszystkich członków rodziny - mężczyzn i kobiety, młodych i starszych. Dzieci tradycyjnie stawały się produktywne ekonomicznie w młodym wieku: żebrały, handlowały drobnymi przedmiotami, zbierały plony, szukały możliwości dla innych członków gospodarstwa domowego i pomagały w obozie. Obecnie wiele osób uczęszcza do szkoły przez część swojego dzieciństwa. Starsi ludzie przyczyniają się do dochodu poprzez pasywne zatrudnienie, takie jakKobiety zawsze przejmowały ważne obowiązki ekonomiczne i domowe w społeczeństwie Travellersów. Na obszarach wiejskich zajmowały się głównie handlem drobnymi artykułami gospodarstwa domowego, takimi jak igły, szczotki do szorowania, grzebienie i ręcznie robione naczynia blaszane w zamian za produkty rolne i gotówkę. Wielu z nich również żebrało, opowiadało wróżby i zbierało odpadki. Mężczyźni Travellersi robili naczynia blaszane, zamiatali i sprzedawali.Wraz z przeniesieniem się do obszarów miejskich w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, wkład ekonomiczny kobiet w stosunku do mężczyzn początkowo wzrósł; żebrały na ulicach miast i w dzielnicach mieszkalnych, czasami rozwijając relacje patron-klient z irlandzkimi gospodyniami domowymi.W miastach kobiety zaczęły również działać jako pośrednicy kulturowi, zajmując się większością interakcji z osobami z zewnątrz (np. policją, duchowieństwem, pracownikami socjalnymi). Wędrowni mężczyźni początkowo koncentrowali się na zbieraniu złomu i innych odpadów, a ostatnio na sprzedaży odzyskanych części samochodowych i innych towarów.Zbierają również zapomogi dla bezrobotnych.