வாழ்வாதாரம் மற்றும் வணிக நடவடிக்கைகள். பயணிகள் சமூக (இயற்கையை விட) வளங்களை சுரண்டுகிறார்கள், அதாவது ஹோஸ்ட் சொசைட்டியில் உள்ள தனிப்பட்ட வாடிக்கையாளர்கள் மற்றும் கிளையன்ட் குழுக்கள். அவர்கள் சுயதொழில் செய்யும் சந்தர்ப்பவாதிகள், அவர்கள் விளிம்புநிலை பொருளாதார வாய்ப்புகளைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள பொதுவாத உத்திகள் மற்றும் இடஞ்சார்ந்த இயக்கம் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்துகின்றனர். இரண்டாம் உலகப் போருக்கு முன், பயணிகள் ஒரு பண்ணை மற்றும் கிராமத்தில் இருந்து அடுத்த கிராமத்திற்கு டின்வேர் தயாரித்தல் மற்றும் பழுது பார்த்தல், புகைபோக்கிகளை சுத்தம் செய்தல், கழுதைகள் மற்றும் குதிரைகளை வியாபாரம் செய்தல், சிறிய வீட்டுப் பொருட்களை விற்பனை செய்தல் மற்றும் உணவு, உடை மற்றும் பணத்திற்கு ஈடாக பயிர்களை பறித்து வந்தனர். துணிமணிகள், தூரிகைகள், துடைப்பங்கள், கூடைகள் ஆகியவற்றையும் செய்தார்கள்; பழுதுபார்க்கப்பட்ட குடைகள்; சேகரிக்கப்பட்ட குதிரை முடி, இறகுகள், பாட்டில்கள், பயன்படுத்தப்பட்ட ஆடைகள் மற்றும் கந்தல்; பிச்சை, ஜோசியம் மற்றும் போலி பணம் சம்பாதிக்கும் திட்டங்கள் மூலம் குடியேறிய மக்களின் உணர்வுகளையும் அச்சங்களையும் பயன்படுத்திக் கொண்டது. எப்போதாவது ஒரு பயணி குடும்பம் ஒரு விவசாயிக்கு நீண்ட காலத்திற்கு வேலை செய்தது. பயணிகள் அவர்கள் செய்த பயனுள்ள சேவைகளுக்காகவும், தனிமைப்படுத்தப்பட்ட பண்ணைகளுக்கு அவர்கள் கொண்டு வந்த செய்திகள் மற்றும் கதைகளுக்காகவும் வரவேற்கப்பட்டனர், ஆனால் அவர்கள் குடியேறிய சமூகத்தால் சந்தேகத்திற்குரியவர்களாக கருதப்பட்டனர் மற்றும் அவர்களின் பணி முடிந்ததும் அவர்கள் செல்ல ஊக்குவிக்கப்பட்டனர். இரண்டாம் உலகப் போரைத் தொடர்ந்து பிளாஸ்டிக் மற்றும் மலிவான வெகுஜன உற்பத்தி செய்யப்பட்ட தகரம் மற்றும் பற்சிப்பிகள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதன் மூலம், டின்ஸ்மித்தின் பணி காலாவதியானது. 1950கள் மற்றும் 1960களில் ஐரிஷ் மக்களின் பெருகிவரும் செல்வச் செழிப்புஅவர்களின் கிராமப்புற அடிப்படையிலான பொருளாதாரத்தின் அழிவுக்கும் பங்களித்தது. விவசாயிகள் டிராக்டர்கள் மற்றும் பீட் டிக்கர் போன்ற பண்ணை இயந்திரங்களை வாங்கியதால், அவர்களுக்கு இனி விவசாய தொழிலாளர்கள் மற்றும் டிராவலர்ஸ் வழங்கிய வரைவு விலங்குகள் தேவையில்லை. அதேபோல, தனியார் கார்களின் அதிகரித்த உரிமை மற்றும் விரிவாக்கப்பட்ட கிராமப்புற பேருந்து சேவை, நகரங்கள் மற்றும் கடைகளுக்கு அணுகலை எளிதாக்கியது, நடைபாதை வியாபாரிகளின் தேவையை நீக்கியது. இதனால் பயணிகள் வேலை தேடி நகர்ப்புறங்களுக்கு இடம்பெயர வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டனர். நகரங்களில் ஸ்கிராப் மெட்டல் மற்றும் பிற காஸ்ட்ஆஃப்களை சேகரித்து, பிச்சை எடுத்து, அரசாங்க நலனுக்காக கையெழுத்திட்டனர். இன்று பெரும்பாலான குடும்பங்கள் சாலையோர ஸ்டாண்டுகள் மற்றும் வீடு வீடாக எடுத்துச் செல்லக்கூடிய நுகர்பொருட்களை விற்பனை செய்வதன் மூலமும், பழைய கார்களை சேமித்து உதிரிபாகங்களை விற்பதன் மூலமும், அரசாங்க உதவியின் மூலமும் தங்கள் வாழ்வாதாரத்தை சம்பாதிக்கின்றன.

தொழிலாளர் பிரிவு. குடும்ப வருமானம் அனைத்து குடும்ப உறுப்பினர்களாலும் உருவாக்கப்படுகிறது—ஆண்கள் மற்றும் பெண்கள், இளைஞர்கள் மற்றும் பெரியவர்கள். குழந்தைகள் பாரம்பரியமாக சிறு வயதிலேயே பொருளாதார ரீதியில் பலனளிக்கிறார்கள்: பிச்சை எடுப்பது, சிறிய பொருட்களைக் கடத்துவது, பயிர்களைப் பறிப்பது, மற்ற வீட்டு உறுப்பினர்களுக்கு வாய்ப்புகளைத் தேடுவது மற்றும் முகாமில் உதவுவது. இன்று, பலர் தங்கள் குழந்தைப் பருவத்தில் பள்ளிக்குச் செல்கிறார்கள். முதியவர்கள் சிறப்பு நலன்கள் சேகரிப்பு போன்ற செயலற்ற வேலையின் மூலம் வருமானத்தை பங்களிக்கின்றனர். டிராவலர் சமுதாயத்தில் பெண்கள் எப்போதும் முக்கியமான பொருளாதார மற்றும் உள்நாட்டுப் பொறுப்புகளை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளனர். கிராமப்புறங்களில், அவர்கள் பெரும்பாலான வியாபாரத்தை செய்தார்கள் - சிறிய பண்டமாற்றுஊசிகள், ஸ்க்ரப்பிங் பிரஷ்கள், சீப்புகள் மற்றும் பண்ணை விளைபொருட்கள் மற்றும் பணத்திற்காக கையால் செய்யப்பட்ட டின்வேர் போன்ற வீட்டுப் பொருட்கள். பலர் பிச்சையெடுத்து, வரச்சொல்லி, காசுகளை சேகரித்தனர். பயணிகள் தகரப் பாத்திரங்களைத் தயாரித்தனர், புகைபோக்கிகளைத் துடைத்தனர், குதிரைகள் மற்றும் கழுதைகளைக் கையாள்கின்றனர், பண்ணை மற்றும் பழுதுபார்க்கும் பணிகளுக்கு தங்களை அமர்த்திக் கொண்டனர் அல்லது கைவினைப் பொருட்களை உற்பத்தி செய்தனர் (எ.கா., சிறிய மேசைகள், விளக்குமாறு). 1960கள் மற்றும் 1970களில் நகர்ப்புறங்களுக்குச் சென்றதன் மூலம், ஆண்களுடன் ஒப்பிடும்போது பெண்களின் பொருளாதார பங்களிப்பு ஆரம்பத்தில் அதிகரித்தது; அவர்கள் நகரத் தெருக்களிலும் குடியிருப்புப் பகுதிகளிலும் பிச்சை எடுத்தனர், சில சமயங்களில் ஐரிஷ் வீட்டுத் தயாரிப்பாளர்களுடன் புரவலர்-வாடிக்கையாளர் உறவுகளை வளர்த்துக் கொண்டனர். அனைத்து ஐரிஷ் தாய்மார்களுக்கும் வழங்கப்படும் மாநில குழந்தைகள் உதவித்தொகையின் மூலம் அவர்களின் பொருளாதார முக்கியத்துவமும் மேம்படுத்தப்பட்டது. நகரங்களில், பெண்கள் கலாச்சார தரகர்களாகவும் செயல்படத் தொடங்கினர், வெளியாட்களுடன் (எ.கா., காவல்துறை, மதகுருமார்கள், சமூகப் பணியாளர்கள்) பெரும்பாலான தொடர்புகளைக் கையாளுகின்றனர். பயணிகள் ஆரம்பத்தில் உலோகம் மற்றும் பிற காஸ்ட்ஆஃப்களை சேகரிப்பதில் கவனம் செலுத்தினர், மேலும் சமீபகாலமாக, சாலையோர ஸ்டாண்டுகள் மற்றும் வீடு வீடாகச் சென்று மீட்கப்பட்ட கார் பாகங்கள் மற்றும் புதிய நுகர்வோர் பொருட்களை விற்பனை செய்வதில் கவனம் செலுத்தினர். வேலையில்லாத் திண்டாட்ட உதவியையும் வசூலிக்கிறார்கள்.