Geçimlik ve Ticari Faaliyetler. Gezginler (doğal kaynaklardan ziyade) sosyal kaynaklardan, yani ev sahibi toplumdaki bireysel müşterilerden ve müşteri gruplarından faydalanırlar. Marjinal ekonomik fırsatlardan yararlanmak için genel stratejiler ve mekansal hareketlilik kullanan serbest meslek sahibi fırsatçılardır. 2. Dünya Savaşı'ndan önce Gezginler bir çiftlikten ve köyden diğerine teneke eşya yapmak ve onarmak, baca temizlemek için hareket ediyorlardı,Eşek ve at ticareti yapıyor, küçük ev eşyaları satıyor ve yiyecek, giyecek ve nakit para karşılığında ekin topluyorlardı. Ayrıca mandal, fırça, süpürge ve sepet yapıyor; şemsiye tamir ediyor; at kılı, tüy, şişe, kullanılmış giysi ve paçavra topluyor; dilencilik, falcılık ve sahte para kazanma planları yoluyla yerleşik nüfusun duygularını ve korkularını sömürüyorlardı.Bazen bir Gezgin aile bir çiftçinin yanında uzun süre çalışırdı. Gezginler, yaptıkları yararlı hizmetler ve izole çiftliklere getirdikleri haberler ve hikayeler nedeniyle memnuniyetle karşılandılar, ancak aynı zamanda yerleşik toplum tarafından şüpheyle karşılandılar ve işleri bittiğinde gitmeleri teşvik edildi.Dünya Savaşı'nın ardından kalaycılık işi giderek demode hale geldi. 1950'ler ve 1960'larda İrlanda nüfusunun artan refahı da kırsal temelli ekonomilerinin çöküşüne katkıda bulundu. Çiftçiler traktör ve pancar kazıcısı gibi tarım makineleri satın aldıkça, Gezginlerin sağladığı tarımsal işgücüne ve yük hayvanlarına artık ihtiyaç duymuyorlardı. Aynı şekilde, artanÖzel araba sahipliği ve şehirlere ve mağazalara erişimi kolaylaştıran kırsal otobüs hizmetlerinin yaygınlaşması, seyyar satıcılara olan ihtiyacı ortadan kaldırdı. Böylece seyyar satıcılar iş aramak için kentsel alanlara göç etmek zorunda kaldılar. Şehirlerde hurda metal ve diğer döküntüleri topladılar, dilendiler ve devlet yardımına kaydoldular. Bugün çoğu aile geçimini taşınabilir tüketim malları satarak sağlıyor.Yol kenarındaki stantlardan ve kapı kapı dolaşarak, eski arabaları hurdaya çıkarıp parçalarını satarak ve devlet yardımlarıyla.

İş bölümü. Hane geliri, kadın-erkek, genç-yaşlı tüm aile üyeleri tarafından üretilir. Çocuklar geleneksel olarak erken yaşlarda ekonomik üretkenliğe başlarlar: dilencilik, küçük eşya satıcılığı, ekin toplama, diğer hane üyeleri için fırsat kollama ve kampta yardım etme gibi. Günümüzde pek çoğu çocukluklarının bir bölümünde okula gitmektedir. Yaşlılar ise pasif istihdam yoluyla gelire katkıda bulunurlar: örneğinKadınlar Gezgin toplumunda her zaman önemli ekonomik ve ev içi sorumluluklar üstlenmişlerdir. Kırsal bölgelerde, çiftlik ürünleri ve nakit para karşılığında iğne, fırça, tarak ve el yapımı teneke kaplar gibi küçük ev eşyalarını pazarlayan seyyar satıcılığın çoğunu onlar yapmıştır. Birçoğu ayrıca dilenmiş, fal bakmış ve atıkları toplamıştır. Gezgin erkekler teneke kaplar yapmış, süpürmüşbacaları yakmış, at ve eşek ticareti yapmış, çiftlik ve tamir işleri için kendilerini kiralamış veya el sanatları (örneğin küçük masalar, süpürgeler) üretmişlerdir. 1960'lar ve 1970'lerde kentsel alanlara taşınmayla birlikte, kadınların erkeklere göre ekonomik katkısı başlangıçta artmıştır; şehir sokaklarında ve yerleşim alanlarında dilenmişler, bazen İrlandalı ev kadınlarıyla patron-müşteri ilişkileri geliştirmişlerdir.Ekonomik önem, tüm İrlandalı annelere ödenen devlet çocuk ödeneğinin toplanmasıyla da artmıştır. Şehirlerde, kadınlar aynı zamanda kültürel aracılar olarak hareket etmeye başlamış ve yabancılarla (örneğin, polis, din adamları, sosyal hizmet görevlileri) çoğu etkileşimi ele almışlardır. Gezgin erkekler başlangıçta hurda metal ve diğer döküntüleri toplamaya ve daha yakın zamanda hurdaya çıkmış araba parçalarını satmaya veYol kenarındaki stantlardan ve kapı kapı dolaşarak yeni tüketim malları topluyorlar. Ayrıca işsizlik yardımı da topluyorlar.