رزق ۽ تجارتي سرگرميون. مسافر سماجي (بلڪه قدرتي) وسيلن جو استحصال ڪن ٿا، اهو آهي، انفرادي گراهڪ ۽ ڪلائنٽ گروپ ميزبان سماج جي اندر. اهي خود ملازمت ڪندڙ موقعي پرست آهن جيڪي معمولي معاشي موقعن جو فائدو وٺڻ لاءِ عام حڪمت عمليون ۽ مقامي متحرڪ استعمال ڪن ٿا. ٻي مهاڀاري لڙائيءَ کان اڳ، مسافر هڪ فارم ۽ ڳوٺ کان ٻئي هنڌ منتقل ٿيندا هئا، ٽين جا سامان ٺاهڻ ۽ مرمت ڪرڻ، چمني صاف ڪرڻ، گدڙن ۽ گهوڙن جو واپار ڪرڻ، گهريلو سامان وڪڻڻ ۽ کاڌي، ڪپڙن ۽ نقدي جي بدلي ۾ فصل کڻڻ. اهي پڻ ڪپڙا، برش، بروم ۽ ٽوڪريون ٺاهيندا هئا؛ مرمت ٿيل ڇت؛ گڏ ڪيل گهوڙي جا وار، پنن، بوتلون، استعمال ٿيل ڪپڙا، ۽ رگ؛ ۽ آبادگارن جي جذبن ۽ خوفن جو فائدو وٺي بهڪ گهرڻ، نصيب ٻڌائڻ ۽ پئسا ڪمائڻ جي ڪوڙي اسڪيمن ذريعي. ڪڏهن ڪڏهن هڪ مسافر خاندان هڪ هاريءَ لاءِ ڊگهي عرصي تائين ڪم ڪندو هو. مسافرن کي سندن ڪيل ڪارآمد خدمتن لاءِ ڀليڪار ڪيو ويو ۽ خبرون ۽ ڪهاڻيون لاءِ جيڪي هو ڌار ڌار فارمن ڏانهن کڻي آيا هئا، پر آباد ڪميونٽي طرفان انهن کي شڪ جي نظر سان ڏٺو ويندو هو ۽ هڪ ڀيرو سندن ڪم مڪمل ٿيڻ کان پوءِ کين وڃڻ لاءِ همٿايو ويندو هو. ٻي عالمي جنگ کان پوءِ پلاسٽڪ ۽ سستا ماس-پيداوار ٽين ۽ ايناميل ويئر جي تعارف سان، ٽينسمٿ جو ڪم تيزي سان ختم ٿي ويو. 1950ع ۽ 1960ع واري ڏهاڪي ۾ آئرش آباديءَ جي وڌندڙ دولتانهن جي ڳوٺاڻن تي ٻڌل معيشت جي خاتمي ۾ پڻ مدد ڪئي. جيئن ته هارين ٽريڪٽر ۽ فارم جي مشينري خريد ڪئي، جهڙوڪ بيٽ ڊگر، انهن کي هاڻي زرعي مزدورن جي ضرورت نه هئي ۽ مسودو جانورن جي مسافرن کي فراهم ڪيو هو. ساڳيءَ طرح، خانگي ڪارن جي وڌندڙ مالڪي ۽ ڳوٺاڻي بس سروس جو واڌارو، جنهن شهرن ۽ دڪانن تائين پهچ کي آسان بڻائي ڇڏيو، مسافرن جي ضرورت کي ختم ڪري ڇڏيو. ان ڪري مسافرن کي مجبور ڪيو ويو ته هو شهري علائقن ڏانهن لڏپلاڻ ڪري ڪم جي ڳولا ۾. شهرن ۾ اهي اسڪريپ ڌاتو ۽ ٻيون ڪاسٽ آف گڏ ڪندا هئا، منٿ ڪندا هئا ۽ سرڪاري ڀلائي لاءِ سائن اپ ڪندا هئا. اڄڪلهه اڪثر خاندان پنهنجي روزي ڪمائي ڪن ٿا پورٽيبل استعمال جو سامان روڊن جي اسٽالن ۽ دروازي تي وڪرو ڪري، پراڻين ڪارن کي بچائي ۽ پرزا وڪرو ڪري، ۽ سرڪاري امداد مان.

ليبر جو ڊويزن. گھر جي آمدني خاندان جي سڀني ميمبرن پاران پيدا ٿئي ٿي - مرد ۽ عورت، نوجوان ۽ پوڙھا. ٻار روايتي طور تي ننڍي عمر ۾ اقتصادي طور تي پيداوار بڻجي ويا: سوال ڪرڻ، ننڍيون شيون وڪرو ڪرڻ، فصل کڻڻ، گھر جي ٻين ميمبرن لاء موقعا ڳولڻ، ۽ ڪئمپ ۾ مدد ڪرڻ. اڄڪلهه، ڪيترائي پنهنجي ننڍپڻ جي حصي لاء اسڪول ويندا آهن. پراڻا ماڻهو غير فعال ملازمت ذريعي آمدني ۾ حصو وٺندا آهن جهڙوڪ خاص فلاحي فائدن جو مجموعو. عورتون هميشه مسافر سماج ۾ اهم معاشي ۽ گهريلو ذميواريون فرض ڪيون آهن. ڳوٺاڻن علائقن ۾، اهي گهڻو ڪري پيادل واپار ڪندا هئا - ننڍيون شيونگھريلو سامان جھڙوڪ سوئي، اسڪربنگ برش، ڪنگڻ، ۽ ھٿ سان ٺھيل ٽين ويئر فارم جي پيداوار ۽ نقدي لاءِ. ڪيترن ئي منٿون به ڪيون، قسمتون به ٻڌايون ۽ مال به گڏ ڪيو. مسافر مرد ٽين جا سامان ٺاهي، چمني ڌوئي، گهوڙن ۽ گدڙن ۾ واپار ڪندا هئا، پاڻ کي فارم ۽ مرمت جي ڪم لاءِ ڪم تي رکندا هئا، يا دستي سامان تيار ڪندا هئا (مثال طور، ننڍيون ٽيبلون، جھنڊو). 1960ع ۽ 1970ع واري ڏهاڪي ۾ شهري علائقن ڏانهن منتقل ٿيڻ سان، عورتن جو معاشي حصو مردن جي ڀيٽ ۾ شروع ۾ وڌيو؛ اهي شهر جي گهٽين ۽ رهائشي علائقن ۾ منٿون ڪندا هئا، ڪڏهن ڪڏهن آئرش گهر وارن سان سرپرست-گراهڪ تعلقات پيدا ڪندا آهن. انهن جي معاشي اهميت کي رياست جي ٻارن جي الاؤنس جي گڏ ڪرڻ سان پڻ وڌايو ويو، جيڪو سڀني آئرش مائرن کي ادا ڪيو ويندو آهي. شهرن ۾، عورتن پڻ ثقافتي دلال طور ڪم ڪرڻ شروع ڪيو، ٻاهرين ماڻهن (مثال طور، پوليس، پادري، سماجي ڪارڪنن) سان تمام گهڻي ڳالهه ٻولهه کي هٿي وٺندي. مسافر مردن شروعاتي طور تي اسڪريپ ميٽيل ۽ ٻين ڪاسٽ آف گڏ ڪرڻ تي ڌيان ڏنو ۽ تازو ئي، بچاءُ ٿيل ڪار جا پرزا ۽ نوان استعمال ڪندڙ سامان روڊن جي اسٽينڊن ۽ دروازي کان وڪڻڻ تي. اهي پڻ بيروزگاري امداد گڏ ڪن ٿا.