شناسایی. در میان مردم ساکن جزیره Guadalcanal، یکی از جزایر سلیمان، انواع قابل توجهی از شیوه های فرهنگی و گویش های زبانی وجود دارد. این مدخل بر روی مردم پنج روستای خودمختار (مباباسو، لونگگو، نانگالی، امبولی و پائوپائو) در منطقه ساحلی شمال شرقی متمرکز خواهد شد که هم مجموعه ای از شیوه های فرهنگی و هم یک گویش مشترک به نام "کائوکا" را به اشتراک می گذارند. رودخانه های بزرگتر در منطقه

مکان. جزایر سلیمان که از قله‌های زنجیره‌ای دوگانه از کوه‌های غوطه‌ور تشکیل شده‌اند، در جنوب شرقی گینه نو قرار دارند. با حدود 136 کیلومتر طول و 48 کیلومتر عرض، گوادالکانال یکی از دو جزیره بزرگ سلیمان است و در 9 درجه و 30 دقیقه جنوبی و 160 درجه شرقی واقع شده است. جزیره فلوریدا به طور مستقیم در شمال؛ مالایتا در شمال شرقی؛ و جزیره سن کریستوبال در جنوب شرقی. این جزایر اغلب توسط آتشفشان ها و زمین لرزه ها تکان می خورد. ساحل جنوبی گوادالکانال توسط یک خط الراس تشکیل شده است که حداکثر ارتفاع آن به 2400 متر می رسد. از این خط الراس، زمین به سمت شمال به یک دشت چمن آبرفتی شیب دارد. تغییرات آب و هوایی کمی وجود دارد، به غیر از تغییر شش ماهه در تسلط از بادهای تجاری جنوب شرقی اوایل ژوئن تا سپتامبر به بادهای موسمی شمال غربی اواخر نوامبر تاآوریل. در طول سال گرم و مرطوب است و دمای آن به طور متوسط ​​27 درجه سانتیگراد و میانگین بارندگی سالانه 305 سانتی متر است.

جمعیت شناسی. در نیمه اول دهه 1900، جمعیت گوادالکانال 15000 نفر تخمین زده شد. در سال 1986 حدود 68900 نفر در این جزیره وجود داشتند.

وابستگی زبانی. لهجه‌هایی که در گوادالکانال صحبت می‌شوند در زیرگروه اقیانوسی شرقی شاخه اقیانوسی زبان‌های آسترونزی طبقه‌بندی می‌شوند. شباهت قابل توجهی بین گویش گویشوران کائوکا و لهجه ای که در جزیره فلوریدا صحبت می شود وجود دارد.

تاریخ و روابط فرهنگی

سلیمان اولین بار در سال 1567 توسط یک کشتی تجاری اسپانیایی کشف شد و نام آنها در آن زمان به دلیل گنجینه پادشاه سلیمان نامگذاری شد. که تصور می شد در آنجا پنهان است. تا نیمه دوم دهه 1700، زمانی که کشتی های انگلیسی از آن بازدید کردند، ارتباط بسیار کمی با کشتی های تجاری و صید نهنگ اروپایی وجود داشت. در سال 1845، میسیونرها شروع به بازدید از سلیمان ها کردند، و تقریباً در این زمان «پرنده سیاه» شروع به ربودن مردان جزایر برای کار اجباری در مزارع شکر اروپایی در فیجی و جاهای دیگر کردند. در سال 1893، گوادالکانال به یک قلمرو بریتانیا تبدیل شد که تحت مراقبت اسمی دولت تحت الحمایه جزایر سلیمان قرار داشت، اما کنترل اداری کامل تا سال 1927 برقرار نشد. یک مأموریت و مدرسه آنگلیکن در لانگگو در سال 1993 ساخته شد.در سال 1912، و شدت فعالیت های مأموریتی افزایش یافت. در این زمان و دوباره پس از جنگ جهانی دوم، تعدادی مزرعه نارگیل متعلق به اروپا تأسیس شد. از گمنامی نسبی، جزیره گوادالکانال در طول جنگ جهانی دوم زمانی که در سال‌های 1942 تا 1943 محل رویارویی قطعی بین تفنگداران دریایی ایالات متحده و نیروهای ژاپنی بود، مورد توجه جهان قرار گرفت. با ساخت یک پایگاه آمریکایی در جزیره، مردان بالغ برای سپاه کار اجباری شدند و هجوم ناگهانی کالاهای تولیدی غربی به وجود آمد. در سال‌های پس از جنگ، یادآوری آن زمان دسترسی نسبتاً آسان به کالاهای جدید و مطلوب غربی، و همچنین واکنش به فروپاشی نظام‌های سنتی اجتماعی-سیاسی و اجتماعی-اقتصادی، به توسعه جنبش «قاعده ماسینگا» کمک کرد. به عنوان "قاعده راهپیمایی"، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد masinga در یکی از گویش های گوادالکانال به معنای "برادری" است). این در اصل یک فرقه هزاره ای بود که بر این ایده مبتنی بود که از طریق اعتقاد مناسب و انجام آیین های صحیح می توان روزی کالاها و انبوهی که در طول سال های جنگ تجربه شده بود، بازگرداند. این در واقع وسیله‌ای شد که با آن می‌توان استقلال جزایر سلیمان را از استعمار بریتانیا به دست آورد و تا سال 1978 آن را تضمین کرد.