ປະຫວັດສາດຂອງສາທາລະນະລັດໂດມິນິກັນ, ທັງອານານິຄົມແລະຫຼັງອານານິຄົມ, ໄດ້ຖືກຫມາຍໂດຍການແຊກແຊງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງໂດຍກໍາລັງສາກົນແລະຄວາມຂັດແຍ້ງຂອງ Dominican ຕໍ່ການນໍາພາຂອງຕົນເອງ. ລະຫວ່າງສະຕະວັດທີສິບຫ້າຫາສິບເກົ້າ, ສາທາລະນະລັດໂດມິນິກັນໄດ້ຖືກປົກຄອງໂດຍສະເປນແລະຝຣັ່ງແລະຍຶດຄອງທັງສອງໂດຍສະຫະລັດແລະເຮຕີ. ຜູ້ນໍາທາງດ້ານການເມືອງສາມຄົນມີອິດທິພົນທາງດ້ານການເມືອງ Dominican ຈາກ 1930s ຫາ 1990s. ຜູ້ບັງຄັບບັນຊາການ Rafael Trujillo ດໍາເນີນການປະເທດເປັນເວລາສາມສິບຫນຶ່ງປີ, ຈົນກ່ວາ 1961. ໃນປີຕໍ່ມາການຄາດຕະກໍາ Trujillo, ສອງ caudillos ສູງອາຍຸ, Juan Bosch ແລະJoaquín Balaguer, vied ສໍາລັບການຄວບຄຸມຂອງລັດຖະບານ Dominican.

ໃນ​ປີ 1492, ເມື່ອ​ໂຄ​ລຳ​ບັສ​ໄດ້​ລົງ​ຈອດ​ທຳ​ອິດ​ໃນ​ປະ​ຈຸ​ບັນ​ແມ່ນ​ສາ​ທາ​ລະ​ນະ​ລັດ​ໂດ​ມິ​ນິ​ກັນ, ເພິ່ນ​ໄດ້​ຕັ້ງ​ຊື່​ເກາະ​ນີ້​ວ່າ "Española," ຊຶ່ງ​ແປ​ວ່າ "ສະ​ເປນ​ນ້ອຍ." ການສະກົດຄໍາຂອງຊື່ຕໍ່ມາໄດ້ຖືກປ່ຽນເປັນ Hispaniola. ເມືອງ Santo Domingo, ຢູ່ເທິງຊາຍຝັ່ງພາກໃຕ້ຂອງ Hispaniola, ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນເປັນນະຄອນຫຼວງຂອງແອສປາໂຍນໃນໂລກໃຫມ່. Santo Domingo ກາຍເປັນເມືອງທີ່ມີກໍາແພງ, ຖືກສ້າງແບບຈໍາລອງຈາກຍຸກກາງຂອງສະເປນ, ແລະເປັນສູນກາງຂອງວັດທະນະທໍາແອສປາໂຍນທີ່ໄດ້ຮັບການຖ່າຍທອດ. ແອສປາໂຍນໄດ້ສ້າງໂບດ, ໂຮງຫມໍ, ແລະໂຮງຮຽນແລະສ້າງຕັ້ງການຄ້າ, ຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່, ແລະກະສິກໍາ.

ໃນ​ຂະ​ບວນ​ການ​ຂອງ​ການ​ຕັ້ງ​ຖິ່ນ​ຖານ​ແລະ​ການ​ຂຸດ​ຄົ້ນ Hispaniola, ຊາວ​ອິນ​ເດຍ Taino ພື້ນ​ເມືອງ​ໄດ້​ຖືກ​ລົບ​ລ້າງ​ໂດຍ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ການ​ບັງ​ຄັບ​ໃຊ້​ແຮງ​ງານ​ທີ່​ຮ້າຍ​ແຮງ​ຂອງ​ແອ​ສ​ປາ​ໂຍນ​ແລະ​ພະ​ຍາດ​ທີ່​ແອ​ສ​ປາ​ໂຍນ​ນໍາ​ມາ​ກັບ​ເຂົາ​ເຈົ້າ, ເພື່ອBosch. ໃນການໂຄສະນາຫາສຽງ, Bosch ໄດ້ຖືກສະແດງວ່າເປັນການແບ່ງແຍກ ແລະບໍ່ໝັ້ນຄົງ ກົງກັນຂ້າມກັບລັດຖະສະພາສູງອາຍຸ Balaguer. ດ້ວຍຍຸດທະສາດນີ້, Balaguer ຊະນະອີກເທື່ອຫນຶ່ງໃນປີ 1990, ເຖິງແມ່ນວ່າໂດຍຂອບແຄບ.

ໃນການເລືອກຕັ້ງປະທານາທິບໍດີປີ 1994, Balaguer ແລະພັກ Social Christian Reformist (PRSC) ຂອງລາວໄດ້ຖືກທ້າທາຍໂດຍ José Francisco Peña Gómez, ຜູ້ສະຫມັກຂອງ PRD. Peña Gómez, ຜູ້ຊາຍຜິວດໍາຜູ້ທີ່ເກີດໃນ Dominican Republic ຂອງ Haitian ພໍ່ແມ່, ໄດ້ຖືກສະແດງວ່າເປັນຕົວແທນ Haitian ຂີ້ຕົວະຜູ້ທີ່ວາງແຜນທີ່ຈະທໍາລາຍອະທິປະໄຕ Dominican ແລະລວມສາທາລະນະ Dominican ກັບ Haiti. ໂຄສະນາທາງໂທລະພາບ Pro-Balaguer ສະແດງໃຫ້ເຫັນ Peña Gómez ໃນຂະນະທີ່ກອງຕີຢ່າງດຸເດືອດໃນພື້ນຫຼັງ, ແລະແຜນທີ່ຂອງ Hispaniola ທີ່ມີສີນ້ຳຕານເຂັ້ມຂອງ Haiti ແຜ່ລາມໄປທົ່ວ ແລະປົກຄຸມສາທາລະນະລັດ Dominican ສີຂຽວສົດໃສ. Peña Gómez ໄດ້ຖືກປຽບທຽບກັບຫມໍແມ່ມົດໃນເອກະສານການໂຄສະນາທີ່ສົ່ງເສີມ Balaguer, ແລະວິດີໂອໄດ້ເຊື່ອມຕໍ່ລາວກັບການປະຕິບັດຂອງ Vodun. ການ​ຢັ່ງ​ຫາງ​ສຽງ​ໃນ​ວັນ​ເລືອກ​ຕັ້ງ​ໄດ້​ຊີ້​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ​ໄດ້​ຮັບ​ໄຊ​ຊະ​ນະ​ຢ່າງ​ລົ້ນ​ເຫຼືອ​ສຳ​ລັບ​ທ່ານ Peña Gómez; ໃນມື້ຕໍ່ມາ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຄະນະກໍາມະການເລືອກຕັ້ງສູນກາງ (JCE), ຄະນະກໍາມະການເລືອກຕັ້ງເອກະລາດ, ໄດ້ນໍາສະເຫນີຜົນໄດ້ຮັບເບື້ອງຕົ້ນທີ່ເຮັດໃຫ້ Balaguer ເປັນຜູ້ນໍາ. ການກ່າວຫາກ່ຽວກັບການສໍ້ໂກງໃນສ່ວນຂອງ JCE ແມ່ນແຜ່ຂະຫຍາຍຢ່າງກວ້າງຂວາງ. ຫຼາຍກວ່າສິບເອັດອາທິດຕໍ່ມາ, ໃນວັນທີ 2 ສິງຫາ, JCE ສຸດທ້າຍໄດ້ປະກາດໃຫ້ Balaguer ຜູ້ຊະນະດ້ວຍ 22,281 ສຽງ, ໜ້ອຍກວ່າ 1 ເປີເຊັນຂອງຄະແນນສຽງທັງໝົດ. PRD ອ້າງວ່າມີຜູ້ລົງຄະແນນ PRD ຢ່າງໜ້ອຍ 200,000 ຄົນ​ໄດ້​ຖືກ​ຫັນ​ໜີ​ອອກ​ຈາກ​ບ່ອນ​ປ່ອນ​ບັດ, ຍ້ອນ​ວ່າ​ຊື່​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ໄດ້​ຢູ່​ໃນ​ບັນຊີ​ລາຍ​ຊື່​ຜູ້​ລົງ​ຄະ​ແນນ​ສຽງ. JCE ໄດ້ສ້າງຕັ້ງ "ຄະນະກໍາມະການປັບປຸງ", ເຊິ່ງໄດ້ສືບສວນ 1,500 ສະຖານີເລືອກຕັ້ງ (ປະມານ 16 ສ່ວນຮ້ອຍຂອງຈໍານວນທັງຫມົດ) ແລະພົບວ່າຊື່ຂອງຜູ້ລົງຄະແນນຫຼາຍກວ່າ 28,000 ຄົນໄດ້ຖືກໂຍກຍ້າຍອອກຈາກບັນຊີລາຍຊື່ການເລືອກຕັ້ງ, ເຮັດໃຫ້ຕົວເລກຂອງ 200,000 ຜູ້ລົງຄະແນນສຽງໄດ້ຫັນໄປທົ່ວປະເທດ. JCE ບໍ່ສົນໃຈການຄົ້ນພົບຂອງຄະນະກໍາມະການແລະປະກາດ Balaguer ເປັນຜູ້ຊະນະ. ໃນການສໍາປະທານ, ທ່ານ Balaguer ໄດ້ຕົກລົງທີ່ຈະຈໍາກັດອາຍຸການຢູ່ໃນຕໍາແຫນ່ງຂອງຕົນເປັນສອງປີແທນທີ່ຈະເປັນສີ່, ແລະບໍ່ໃຫ້ລົງແຂ່ງຂັນເປັນປະທານາທິບໍດີອີກເທື່ອຫນຶ່ງ. Bosch ໄດ້ຮັບພຽງ 15 ເປີເຊັນຂອງຄະແນນສຽງທັງໝົດ.

ເຊິ່ງຊົນເຜົ່າພື້ນເມືອງບໍ່ມີພູມຕ້ານທານ. ເນື່ອງຈາກວ່າການເສື່ອມຕົວຢ່າງໄວວາຂອງ Taino ເຮັດໃຫ້ຊາວແອສປາໂຍນຕ້ອງການແຮງງານໃນບໍ່ແຮ່ແລະໃນສວນປູກ, ຊາວອາຟຣິກາໄດ້ຖືກນໍາເຂົ້າເປັນແຮງງານສໍາລອງ. ໃນຊ່ວງເວລານີ້, ແອສປາໂຍນໄດ້ສ້າງຕັ້ງລະບົບສັງຄົມສອງຊັ້ນທີ່ເຄັ່ງຄັດໂດຍອີງໃສ່ເຊື້ອຊາດ, ລະບົບການເມືອງໂດຍອີງໃສ່ລະບອບການປົກຄອງແລະການປົກຄອງ, ແລະລະບົບເສດຖະກິດໂດຍອີງໃສ່ການຄອບຄອງຂອງລັດ. ຫຼັງຈາກປະມານຫ້າສິບປີ, ຊາວແອສປາໂຍນໄດ້ປະຖິ້ມ Hispaniola ສໍາລັບເຂດທີ່ມີທ່າແຮງທາງດ້ານເສດຖະກິດຫຼາຍເຊັ່ນຄິວບາ, ເມັກຊິໂກ, ແລະອານານິຄົມໃຫມ່ອື່ນໆໃນອາເມລິກາລາຕິນ. ສະຖາບັນຂອງລັດຖະບານ, ເສດຖະກິດ, ແລະສັງຄົມທີ່ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຍັງຄົງຢູ່ໃນສາທາລະນະລັດໂດມິນິກັນຕະຫຼອດປະຫວັດສາດຂອງມັນ.

ຫຼັງຈາກການປະຖິ້ມສະເໝືອນຈິງ, Hispaniola ທີ່ເຄີຍຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໄດ້ຕົກຢູ່ໃນສະພາບທີ່ບໍ່ເປັນລະບຽບ ແລະຕົກຕໍ່າເປັນເວລາເກືອບສອງຮ້ອຍປີ. ໃນປີ 1697 ສະເປນໄດ້ມອບດິນແດນສ່ວນສາມຂອງ Hispaniola ຕາເວັນຕົກໃຫ້ຊາວຝຣັ່ງ, ແລະໃນປີ 1795 ໄດ້ມອບໃຫ້ຝຣັ່ງຕາເວັນອອກສອງສ່ວນສາມເຊັ່ນດຽວກັນ. ໃນເວລານັ້ນ, ຕາເວັນຕົກທີສາມຂອງ Hispaniola (ຫຼັງຈາກນັ້ນເອີ້ນວ່າ Hayti) ມີຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ການຜະລິດ້ໍາຕານແລະຝ້າຍໃນລະບົບເສດຖະກິດໂດຍອີງໃສ່ການເປັນຂ້າທາດ. ສອງສ່ວນສາມຂອງພາກຕາເວັນອອກທີ່ເຄີຍປົກຄອງໂດຍແອສປາໂຍນແມ່ນມີຄວາມທຸກຍາກທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ປະຊາຊົນສ່ວນໃຫຍ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ໃນການປູກຝັງລ້ຽງຊີບ. ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ກະ​ບົດ​ຂ້າ​ໃຊ້​ເຮ​ຕີ, ເຊິ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຮ​ຕີ​ເປັນ​ເອ​ກະ​ລາດ​ໃນ​ປີ 1804, ກອງ​ທັບ​ດໍາ​ຂອງ​ເຮ​ຕີ​ໄດ້​ພະ​ຍາ​ຍາມ.ເພື່ອຍຶດເອົາອານານິຄົມຂອງແອສປາໂຍນໃນອະດີດ, ແຕ່ຝຣັ່ງ, ແອສປາໂຍນ, ແລະອັງກິດໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບຊາວເຮຕີ. ພາກຕາເວັນອອກຂອງ Hispaniola ໄດ້ກັບຄືນສູ່ການປົກຄອງຂອງແອສປາໂຍນໃນປີ 1809. ກອງທັບ Haitian ໄດ້ບຸກໂຈມຕີອີກຄັ້ງໃນປີ 1821, ແລະໃນປີ 1822 ໄດ້ຮັບການຄວບຄຸມຂອງເກາະທັງຫມົດ, ເຊິ່ງພວກເຂົາຮັກສາໄວ້ຈົນກ່ວາ 1844.

ໃນປີ 1844 Juan Pablo Duarte, ຜູ້ນໍາຂອງການເຄື່ອນໄຫວເອກະລາດ Dominican, ເຂົ້າໄປໃນ Santo Domingo ແລະປະກາດສອງສ່ວນສາມຂອງພາກຕາເວັນອອກຂອງ Hispaniola ເປັນປະເທດເອກະລາດ, ເອີ້ນວ່າສາທາລະນະ Dominican. Duarte ບໍ່ສາມາດຍຶດອໍານາດໄດ້, ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນໄວໆນີ້ໄດ້ຜ່ານສອງນາຍພົນ, Buenaventura Báez ແລະ Pedro Santana. ຜູ້ຊາຍເຫຼົ່ານີ້ເບິ່ງ "ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່" ຂອງຍຸກອານານິຄົມໃນສະຕະວັດທີສິບຫົກເປັນແບບຢ່າງແລະຊອກຫາການປົກປ້ອງອໍານາດຕ່າງປະເທດຂະຫນາດໃຫຍ່. ເປັນຜົນມາຈາກການເປັນຜູ້ນໍາທີ່ສໍ້ລາດບັງຫຼວງແລະ inept, ປະເທດໄດ້ຖືກລົ້ມລະລາຍໂດຍ 1861, ແລະອໍານາດໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແອສປາໂຍນອີກເທື່ອຫນຶ່ງຈົນກ່ວາ 1865. Báezສືບຕໍ່ເປັນປະທານາທິບໍດີຈົນກ່ວາ 1874; ຈາກນັ້ນ Ulises Espaillat ໄດ້ເຂົ້າຄວບຄຸມຈົນຮອດປີ 1879.

ເບິ່ງ_ນຳ: ເອທິໂອເປຍ - ບົດນໍາ, ສະຖານທີ່, ພາສາ, ພື້ນບ້ານ, ສາດສະຫນາ, ວັນພັກທີ່ສໍາຄັນ, ພິທີທາງຜ່ານ

ໃນປີ 1882 ຜູ້ບັນຊາການສະໄໝໃໝ່ Ulises Heureaux ໄດ້ເຂົ້າຄວບຄຸມສາທາລະນະລັດໂດມິນິກັນ. ພາຍໃຕ້ລະບອບຂອງ Heureaux, ເສັ້ນທາງແລະທາງລົດໄຟໄດ້ຖືກກໍ່ສ້າງ, ສາຍໂທລະສັບໄດ້ຖືກຕິດຕັ້ງ, ແລະລະບົບຊົນລະປະທານໄດ້ຖືກຂຸດ. ໃນໄລຍະນີ້, ຄວາມທັນສະໄຫມທາງດ້ານເສດຖະກິດແລະຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງດ້ານການເມືອງໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ, ແຕ່ວ່າພຽງແຕ່ໂດຍຜ່ານການກູ້ຢືມເງິນຈາກຕ່າງປະເທດຢ່າງກວ້າງຂວາງແລະ autocratic, ສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ແລະການປົກຄອງທີ່ໂຫດຮ້າຍ. ໃນປີ 1899Heureaux ໄດ້ຖືກລອບສັງຫານ, ແລະລັດຖະບານ Dominican ຕົກຢູ່ໃນຄວາມວຸ້ນວາຍ ແລະ ລັດທິຝ່າຍຄ້ານ. ຮອດປີ 1907, ສະພາບເສດຖະກິດໄດ້ຊຸດໂຊມລົງ, ແລະ ລັດຖະບານບໍ່ສາມາດຊໍາລະໜີ້ຕ່າງປະເທດທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນສະໄໝການປົກຄອງຂອງ Heureaux. ​ເພື່ອ​ຕອບ​ສະໜອງ​ຕໍ່​ວິ​ກິດ​ການ​ເສດຖະກິດ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຮັບ​ຮູ້, ສະຫະລັດ​ໄດ້​ຍ້າຍ​ໄປ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ສາທາລະນະ​ລັດ Dominican ​ໃຫ້​ເປັນ​ຜູ້​ຮັບ. Ramón Cáceres, ຜູ້ຊາຍທີ່ລອບສັງຫານ Heureaux, ໄດ້ກາຍເປັນປະທານາທິບໍດີຈົນກ່ວາ 1912, ເມື່ອລາວຖືກລອບສັງຫານ, ໂດຍສະມາຊິກຂອງຫນຶ່ງໃນກຸ່ມການເມືອງທີ່ຂັດແຍ້ງກັນ.

ສົງຄາມການເມືອງພາຍໃນປະເທດທີ່ຕໍ່ມາເຮັດໃຫ້ສາທາລະນະລັດໂດມິນິກັນເກີດຄວາມວຸ່ນວາຍທາງດ້ານການເມືອງ ແລະເສດຖະກິດອີກຄັ້ງ. ບັນ​ດາ​ທະ​ນາ​ຄານ​ເອີ​ຣົບ ແລະ​ສະ​ຫະ​ລັດ ໄດ້​ສະ​ແດງ​ຄວາມ​ເປັນ​ຫ່ວງ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ຂາດ​ການ​ຊໍາ​ລະ​ເງິນ​ກູ້​ຄືນ​ທີ່​ເປັນ​ໄປ​ໄດ້. ການນໍາໃຊ້ຄໍາສອນຂອງ Monroe ເພື່ອຕ້ານກັບສິ່ງທີ່ສະຫະລັດຖືວ່າເປັນ "ການແຊກແຊງ" ຂອງເອີຣົບທີ່ມີທ່າແຮງໃນອາເມລິກາ, ສະຫະລັດໄດ້ບຸກເຂົ້າໄປໃນສາທາລະນະລັດ Dominican ໃນປີ 1916, ຄອບຄອງປະເທດຈົນກ່ວາ 1924.

ໃນໄລຍະເວລາຂອງສະຫະລັດ, ທາງດ້ານການເມືອງ. ສະຖຽນລະພາບໄດ້ຖືກຟື້ນຟູ. ຖະໜົນຫົນທາງ, ໂຮງໝໍ, ແລະ ລະບົບນ້ຳປະປາ ແລະ ຮ່ອງລະບາຍນ້ຳ ໄດ້ກໍ່ສ້າງຢູ່ໃນນະຄອນຫຼວງ ແລະ ບ່ອນອື່ນໆ ໃນທົ່ວປະເທດ, ແລະ ການປ່ຽນແປງການຄອບຄອງທີ່ດິນທີ່ສ້າງຜົນປະໂຫຍດໃຫ້ແກ່ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນຂະໜາດໃຫຍ່. ເພື່ອເຮັດໜ້າທີ່ເປັນກຳລັງຕ້ານການກະບົດ, ກອງກຳລັງຮັກສາຄວາມປອດໄພທາງທະຫານໃໝ່, ກອງບັນຊາການທະຫານ Guardia Nacional, ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມໂດຍທະຫານເຮືອສະຫະລັດ. ໃນປີ 1930 Rafael Trujillo, ຜູ້ທີ່ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເປັນຕໍາ​ແຫນ່ງ​ຂອງ​ການ​ນໍາ​ພາ​ໃນ Guardia ໄດ້​, ນໍາ​ໃຊ້​ມັນ​ເພື່ອ​ໄດ້​ມາ​ແລະ​ການ​ລວມ​ເອົາ​ອໍາ​ນາດ​.

ຈາກ 1930 ຫາ 1961, Trujillo ດໍາເນີນການສາທາລະນະລັດ Dominican ເປັນການຄອບຄອງສ່ວນຕົວຂອງລາວ, ໃນອັນທີ່ເອີ້ນວ່າລັດ totalitarian ທໍາອິດໃນ hemisphere. ລາວໄດ້ສ້າງຕັ້ງລະບົບທຶນນິຍົມເອກະຊົນເຊິ່ງລາວ, ສະມາຊິກໃນຄອບຄົວຂອງລາວ, ແລະຫມູ່ເພື່ອນຂອງລາວຖືເກືອບ 60 ເປີເຊັນຂອງຊັບສິນຂອງປະເທດແລະຄວບຄຸມກໍາລັງແຮງງານຂອງຕົນ. ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ແກ້​ໄຂ​ການ​ຟື້ນ​ຟູ​ເສດຖະກິດ​ແລະ​ຄວາມ​ໝັ້ນຄົງ​ແຫ່ງ​ຊາດ, ທ່ານ Trujillo ​ແລະ​ບັນດາ​ສະມາຊິກ​ຂອງ​ທ່ານ​ໄດ້​ຮຽກຮ້ອງ​ໃຫ້​ຍົກ​ເລີກ​ສິດ​ເສລີ​ທາງ​ດ້ານ​ການ​ເມືອງ ​ແລະ​ສ່ວນ​ຕົວ​ທັງ​ໝົດ. ເຖິງແມ່ນວ່າເສດຖະກິດຈະເລີນເຕີບໂຕ, ແຕ່ຜົນປະໂຫຍດໄດ້ໄປຫາສ່ວນບຸກຄົນ - ບໍ່ແມ່ນສາທາລະນະ - ໄດ້ຮັບ. ສາ​ທາ​ລະ​ນະ​ລັດ Dominican ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ລັດ​ຕໍາ​ຫຼວດ​ທີ່​ໂຫດ​ຮ້າຍ​ທີ່​ການ​ທໍ​ລະ​ມານ​ແລະ​ການ​ຄາດ​ຕະ​ກໍາ​ໄດ້​ຮັບ​ປະ​ກັນ​ການ​ເຊື່ອ​ຟັງ. Trujillo ໄດ້ຖືກລອບສັງຫານໃນວັນທີ 30 ພຶດສະພາ 1961, ສິ້ນສຸດໄລຍະເວລາທີ່ຍາວນານແລະຫຍຸ້ງຍາກໃນປະຫວັດສາດ Dominican. ໃນເວລາທີ່ການເສຍຊີວິດຂອງລາວ, ຊາວ Dominicans ຈໍານວນຫນ້ອຍສາມາດຈື່ຈໍາຊີວິດທີ່ບໍ່ມີ Trujillo ຢູ່ໃນອໍານາດ, ແລະການເສຍຊີວິດຂອງລາວໄດ້ກາຍເປັນໄລຍະເວລາຂອງຄວາມວຸ່ນວາຍພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດ.

ໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງຂອງ Trujillo, ສະຖາບັນການເມືອງໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ອອກ, ເຮັດໃຫ້ບໍ່ມີພື້ນຖານໂຄງລ່າງທາງດ້ານການເມືອງທີ່ເປັນປະໂຫຍດ. ພາກສ່ວນທີ່ຖືກບັງຄັບຢູ່ໃຕ້ດິນໄດ້ເກີດຂື້ນ, ພັກການເມືອງໃຫມ່ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂື້ນ, ແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງລະບອບກ່ອນຫນ້າ - ໃນຮູບແບບຂອງລູກຊາຍຂອງ Trujillo Ramfis ແລະຫນຶ່ງໃນອະດີດປະທານາທິບໍດີຂອງ Trujillo, Joaquín Balaguer - ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນ.ການຄວບຄຸມ. ເນື່ອງຈາກຄວາມກົດດັນຈາກສະຫະລັດເພື່ອປະຊາທິປະໄຕ, ລູກຊາຍ Trujillo ແລະ Balaguer ໄດ້ຕົກລົງທີ່ຈະຈັດການເລືອກຕັ້ງ. Balaguer ໄດ້ຍ້າຍອອກໄປຢ່າງໄວວາຈາກຄອບຄົວ Trujillo ໃນການປັບຕົວເພື່ອອໍານາດ.

ໃນ​ເດືອນ​ພະ​ຈິກ 1961 Ramfis Trujillo ແລະ​ຄອບ​ຄົວ​ຂອງ​ເຂົາ​ໄດ້​ຫນີ​ອອກ​ຈາກ​ປະ​ເທດ​ຫຼັງ​ຈາກ​ການ​ເປົ່າ​ຫວ່າງ​ຄັງ​ເງິນ Dominican ຂອງ $90 ລ້ານ. Joaquín Balaguer ໄດ້ກາຍມາເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງສະພາແຫ່ງລັດ 7 ຄົນ, ແຕ່ສອງອາທິດ ແລະສອງການກໍ່ລັດຖະປະຫານທາງທະຫານຕໍ່ມາ, Balaguer ໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ອອກຈາກປະເທດ. ໃນເດືອນທັນວາ 1962 Juan Bosch ຂອງພັກປະຕິວັດ Dominican (PRD), ສັນຍາການປະຕິຮູບສັງຄົມ, ໄດ້ຊະນະຕໍາແຫນ່ງປະທານາທິບໍດີໂດຍຂອບ 2-1, ເປັນຄັ້ງທໍາອິດທີ່ Dominicans ສາມາດເລືອກເອົາຜູ້ນໍາຂອງພວກເຂົາໃນການເລືອກຕັ້ງທີ່ຂ້ອນຂ້າງເສລີແລະຍຸຕິທໍາ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ພວກຊົນຊັ້ນສູງທີ່ປົກຄອງແບບດັ້ງເດີມ ແລະທະຫານ, ດ້ວຍການສະໜັບສະໜູນຂອງສະຫະລັດ, ໄດ້ຈັດຕັ້ງຕໍ່ຕ້ານ Bosch ພາຍໃຕ້ການຫຼອກລວງຂອງ anticommunism. ໂດຍອ້າງວ່າລັດຖະບານໄດ້ຖືກແຊກຊຶມໂດຍພວກຄອມມູນິດ, ທະຫານໄດ້ກໍ່ລັດຖະປະຫານທີ່ໂຄ່ນລົ້ມ Bosch ໃນເດືອນກັນຍາ 1963; ລາວໄດ້ເປັນປະທານາທິບໍດີພຽງແຕ່ເຈັດເດືອນ.

ເບິ່ງ_ນຳ: ອົງການຈັດຕັ້ງທາງສັງຄົມ - ຊາວຢິວຂອງອິດສະຣາເອນ

ໃນເດືອນເມສາ 1965, PRD ແລະພວກພົນລະເຮືອນທີ່ສະໜັບສະໜູນ Bosch ແລະ “ນັກລັດຖະທຳມະນູນ” ໄດ້ຍຶດເອົາທຳນຽບປະທານາທິບໍດີຄືນ. José Molina Ureña, ຕໍ່ໄປໃນແຖວສໍາລັບປະທານາທິບໍດີຕາມລັດຖະທໍາມະນູນ, ໄດ້ສາບານຕົວຂຶ້ນເປັນປະທານາທິບໍດີຊົ່ວຄາວ. ​ໂດຍ​ລະນຶກ​ເຖິງ​ກູ​ບາ, ອາ​ເມ​ລິ​ກາ​ໄດ້​ຊຸກຍູ້​ການ​ບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ທາງ​ທະຫານ. ທະຫານໄດ້ໃຊ້ຍົນຮົບ ແລະລົດຖັງໃນຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອທໍາລາຍການກະບົດ, ແຕ່ນັກລັດຖະທຳມະນູນທີ່ສະໜັບສະໜູນ Bosch ສາມາດຂັບໄລ່ພວກມັນໄດ້. ກອງທັບ Dominican ກໍາລັງກ້າວໄປສູ່ຄວາມພ່າຍແພ້ຢູ່ໃນມືຂອງພວກກະບົດລັດຖະທໍາມະນູນ, ເມື່ອວັນທີ 28 ເດືອນເມສາປີ 1965, ປະທານາທິບໍດີ Lyndon Johnson ໄດ້ສົ່ງທະຫານສະຫະລັດ 23,000 ຄົນໄປຍຶດຄອງປະເທດ.

ຊັ້ນສູງເສດຖະກິດໂດມິນິກັນ, ໄດ້ຖືກຕິດຕັ້ງຄືນໃໝ່ໂດຍທະຫານສະຫະລັດ, ໄດ້ສະແຫວງຫາການເລືອກຕັ້ງຂອງ Balaguer ໃນປີ 1966. ເຖິງແມ່ນວ່າ PRD ໄດ້ຖືກອະນຸຍາດໃຫ້ລົງແຂ່ງຂັນເປັນປະທານາທິບໍດີ, ໂດຍມີ Bosch ເປັນຜູ້ສະໝັກຂອງຕົນ, ທະຫານ ແລະຕຳຫຼວດຂອງ Dominican ໄດ້ໃຊ້ການຂົ່ມຂູ່, ການຂົ່ມຂູ່. , ແລະການໂຈມຕີກໍ່ການຮ້າຍເພື່ອເຮັດໃຫ້ລາວຈາກການດໍາເນີນການໂຄສະນາ. ຜົນໄດ້ຮັບສຸດທ້າຍຂອງການລົງຄະແນນສຽງໄດ້ຖືກຈັດເປັນ 57 ສ່ວນຮ້ອຍສໍາລັບ Balaguer ແລະ 39 ສ່ວນຮ້ອຍສໍາລັບ Bosch.

ຕະຫຼອດທ້າຍຊຸມປີ 1960 ແລະ ພາກສ່ວນທຳອິດຂອງຊຸມປີ 1970, ສາທາລະນະລັດໂດມິນິກັນ ໄດ້ຜ່ານໄລຍະທີ່ເສດຖະກິດຂະຫຍາຍຕົວ ແລະ ການພັດທະນາຕົ້ນຕໍແມ່ນມາຈາກໂຄງການຂອງລັດ, ການລົງທຶນຂອງຕ່າງປະເທດ, ການທ່ອງທ່ຽວທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ, ແລະລາຄານ້ຳຕານທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນສູງ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນລະຫວ່າງໄລຍະເວລາດຽວກັນນີ້, ອັດຕາການຫວ່າງງານຂອງ Dominican ຍັງຄົງຢູ່ລະຫວ່າງ 30 ຫາ 40 ສ່ວນຮ້ອຍ, ແລະການບໍ່ຮູ້ຫນັງສື, ການຂາດສານອາຫານ, ແລະອັດຕາການຕາຍຂອງເດັກແມ່ນສູງອັນຕະລາຍ. ຜົນປະໂຫຍດສ່ວນໃຫຍ່ຂອງການປັບປຸງເສດຖະກິດ Dominican ໄດ້ໄປຫາຄົນຮັ່ງມີແລ້ວ. ການ​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ຢ່າງ​ກະ​ທັນ​ຫັນ​ຂອງ​ລາຄາ​ນ້ຳມັນ​ຂອງ​ອົງການ​ປະ​ເທດ​ຜູ້​ສົ່ງ​ອອກ​ນ້ຳມັນ (OPEC) ​ໃນ​ກາງ​ຊຸມ​ປີ 1970, ​ເປັນ​ການ​ຕົກ​ລົງ​ຂອງ​ລາຄາ​ນ້ຳຕານ.ຕະຫຼາດໂລກ, ແລະການເພີ່ມຂື້ນຂອງການຫວ່າງງານແລະອັດຕາເງິນເຟີ້ເຮັດໃຫ້ລັດຖະບານ Balaguer ມີສະຖຽນລະພາບ. PRD, ພາຍໃຕ້ການເປັນຜູ້ນໍາໃຫມ່, Antonio Guzmán, ອີກເທື່ອຫນຶ່ງກະກຽມສໍາລັບການເລືອກຕັ້ງປະທານາທິບໍດີ.

ນັບຕັ້ງແຕ່ Guzmán ເປັນຄົນປານກາງ, ລາວໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນທີ່ຍອມຮັບໂດຍຊຸມຊົນທຸລະກິດ Dominican ແລະໂດຍສະຫະລັດ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຊັ້ນສູງເສດຖະກິດແລະທະຫານຂອງ Dominican, ເຫັນວ່າ Guzmán ແລະ PRD ເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ການຄອບງໍາຂອງພວກເຂົາ. ເມື່ອຜົນຕອບແທນຕົ້ນໆຈາກການເລືອກຕັ້ງປີ 1978 ສະແດງໃຫ້ເຫັນ Guzmán ນໍາພາ, ທະຫານໄດ້ເຂົ້າໄປໃນ, ຍຶດເອົາປ່ອງລົງຄະແນນສຽງ, ແລະຍົກເລີກການເລືອກຕັ້ງ. ເນື່ອງຈາກຄວາມກົດດັນຈາກການບໍລິຫານ Carter ແລະການຂົ່ມຂູ່ຂອງການປະທ້ວງທົ່ວໄປຂະຫນາດໃຫຍ່ໃນບັນດາຊາວ Dominicans, Balaguer ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ທະຫານກັບຄືນກ່ອງຄະແນນສຽງ, ແລະ Guzmán ໄດ້ຊະນະການເລືອກຕັ້ງ.

ທ່ານ Guzmán ສັນຍາ​ວ່າ​ຈະ​ຮັກສາ​ສິດທິ​ມະນຸດ​ໃຫ້​ດີ​ຂຶ້ນ ​ແລະ ມີ​ເສລີພາບ​ທາງ​ດ້ານ​ການ​ເມືອງ​ຫລາຍ​ຂຶ້ນ, ປະຕິບັດ​ການ​ຮັກສາ​ສຸຂະພາບ ​ແລະ ພັດທະນາ​ຊົນນະບົດ​ຫລາຍ​ຂຶ້ນ, ​ແລະ​ຄວບ​ຄຸມ​ການ​ທະຫານ​ຫລາຍ​ຂຶ້ນ; ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍນ້ໍາມັນທີ່ສູງແລະການຫຼຸດລົງຢ່າງໄວວາຂອງລາຄານ້ໍາຕານເຮັດໃຫ້ສະຖານະການເສດຖະກິດໃນສາທາລະນະລັດໂດມິນິກັນຍັງບໍ່ດີ. ເຖິງແມ່ນວ່າ Guzmán ບັນລຸໄດ້ຫຼາຍໃນດ້ານການປະຕິຮູບທາງດ້ານການເມືອງແລະສັງຄົມ, ເສດຖະກິດທີ່ລົ້ມລະລາຍເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຈື່ຈໍາວັນເວລາຂອງຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງພາຍໃຕ້ Balaguer.

PRD ໄດ້ເລືອກ Salvador Jorge Blanco ເປັນຜູ້ລົງແຂ່ງຂັນເປັນປະທານາທິບໍດີໃນປີ 1982, Juan Bosch ກັບຄືນໄປພ້ອມກັບພັກການເມືອງໃໝ່ທີ່ເອີ້ນວ່າພັກ Dominican Liberation.(PLD), ແລະ Joaquín Balaguer ຍັງໄດ້ເຂົ້າໄປໃນການແຂ່ງຂັນ, ພາຍໃຕ້ການອຸປະຖໍາຂອງພັກປະຕິຮູບຂອງລາວ. ທ່ານ Jorge Blanco ຊະນະການເລືອກຕັ້ງດ້ວຍຄະແນນສຽງ 47 ເປີເຊັນ; ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ໜຶ່ງເດືອນກ່ອນການເຂົ້າຮັບຕຳແໜ່ງປະທານາທິບໍດີຄົນໃໝ່, ທ່ານ Guzmán ໄດ້ຂ້າຕົວຕາຍຍ້ອນການລາຍງານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ. Jacobo Majluta, ຮອງປະທານາທິບໍດີ, ຖືກແຕ່ງຕັ້ງເປັນປະທານາທິບໍດີຊົ່ວຄາວຈົນກ່ວາການເຂົ້າຮັບຕໍາແຫນ່ງ.

ເມື່ອ Jorge Blanco ເຂົ້າຮັບຕໍາແໜ່ງປະທານາທິບໍດີ, ປະເທດໄດ້ປະເຊີນກັບໜີ້ສິນຕ່າງປະເທດອັນມະຫາສານ ແລະວິກິດການດຸ່ນດ່ຽງການຄ້າ. ປະທານາທິບໍດີ Blanco ໄດ້ຂໍເງິນກູ້ຈາກກອງທຶນການເງິນສາກົນ (IMF). IMF ​ໄດ້​ຮຽກຮ້ອງ​ໃຫ້​ມີ​ມາດ​ຕະການ​ທີ່​ເຄັ່ງ​ຕຶງ​ຢ່າງ​ຮ້າຍ​ແຮງ​ຄື: ລັດຖະບານ Blanco ​ໄດ້​ຖືກ​ບັງຄັບ​ໃຫ້​ຢຸດ​ຄ່າ​ຈ້າງ, ຕັດ​ເງິນ​ທຶນ​ໃຫ້​ພາກ​ລັດ, ​ເພີ່ມ​ລາຄາ​ສິນຄ້າ​ຫຼັກ, ​ແລະ​ຈຳກັດ​ສິນ​ເຊື່ອ. ເມື່ອນະໂຍບາຍເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມບໍ່ສະຫງົບທາງສັງຄົມ, Blanco ໄດ້ສົ່ງທະຫານ, ເຮັດໃຫ້ມີຜູ້ເສຍຊີວິດຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງຮ້ອຍຄົນ.

ທ່ານ Joaquín Balaguer, ອາຍຸເກືອບແປດສິບປີ ແລະຕາບອດຕາມກົດໝາຍ, ໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບທ່ານ Juan Bosch ແລະອະດີດປະທານາທິບໍດີຊົ່ວຄາວ Jacobo Majluta ໃນການເລືອກຕັ້ງປີ 1986. ​ໃນ​ການ​ແຂ່ງ​ຂັນ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ຂັດ​ແຍ່ງ​ກັນ​ສູງ, ທ່ານ Balaguer ​ໄດ້​ຊະ​ນະ​ໂດຍ​ຂອບ​ເຂດ​ແຄບ​ແລະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຄວບ​ຄຸມ​ປະ​ເທດ​ຄືນ​ມາ. ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ ລາວໄດ້ຫັນໄປສູ່ໂຄງການວຽກງານສາທາລະນະຂະ ໜາດ ໃຫຍ່ໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະຟື້ນຟູເສດຖະກິດ Dominican ແຕ່ເວລານີ້ບໍ່ປະສົບຜົນ ສຳ ເລັດ. ມາຮອດປີ 1988 ລາວບໍ່ໄດ້ຖືກເບິ່ງວ່າເປັນພະນັກງານທີ່ມະຫັດສະຈັນທາງເສດຖະກິດອີກຕໍ່ໄປ, ແລະໃນການເລືອກຕັ້ງປີ 1990 ລາວໄດ້ຖືກທ້າທາຍຢ່າງແຮງອີກຄັ້ງໂດຍ