PRONUNCIATION: guh-LISH-uhns

NAZWA ALTERNATYWNA: Gallegos

LOKALIZACJA: Północna Hiszpania

LUDNOŚĆ: 2,7 mln

JĘZYK: Gallego; hiszpański kastylijski

RELIGIA: Rzymski katolicyzm

1 - WPROWADZENIE

Galicja jest jednym z trzech autonomicznych regionów Hiszpanii, które posiadają własne języki urzędowe oprócz kastylijskiego hiszpańskiego, języka narodowego. Język Galicyjczyków nazywa się Gallego, a sami Galicyjczycy są często określani jako Gallegos. Galicyjczycy wywodzą się z drugiej fali celtyckich najeźdźców Hiszpanii (z Wysp Brytyjskich i Europy Zachodniej), którzy przybyli przezRzymianie, przybyli w II wieku p.n.e., nadali Galicyjczykom ich nazwę, wywodzącą się od łacińskiej nazwy Galicji. gallaeci.

Galicja została po raz pierwszy zjednoczona jako królestwo przez germańskie plemię Suevi w V wieku naszej ery. Sanktuarium św. Jakuba (Santiago) zostało założone w Composteli w 813 roku. Chrześcijanie z całej Europy zaczęli przybywać do tego miejsca, które pozostało jednym z głównych sanktuariów pielgrzymkowych na świecie. Po zjednoczeniu hiszpańskich prowincji pod rządami króla Ferdynanda i królowej Izabeli w XV wieku,Galicja istniała jako biedny region geograficznie odizolowany od politycznego centrum Kastylii na południu. Ich ubóstwo było pogarszane przez częste klęski głodu. Wraz z odkryciem Nowego Świata w 1492 r. duża liczba wyemigrowała z regionu. Obecnie w Argentynie mieszka więcej Galicjan niż w samej Galicji.

Chociaż Francisco Franco sam był Galicyjczykiem, jego dyktatorski reżim (1939-75) stłumił ruchy regionu w kierunku autonomii politycznej i kulturowej. Jednak od jego śmierci i ustanowienia demokratycznego reżimu (monarchii parlamentarnej) w Hiszpanii nastąpiło odrodzenie języka i kultury galicyjskiej. Rozwijający się przemysł turystyczny poprawił perspektywy gospodarcze regionu.

2 - LOKALIZACJA

Galicja znajduje się w północno-zachodniej części Półwyspu Iberyjskiego. Region jest ograniczony przez Zatokę Biskajską na północy, Ocean Atlantycki na zachodzie, rzekę Mió na południu (wyznaczającą granicę z Portugalią) oraz León i Asturię na wschodzie. Linia brzegowa Galicji obejmuje szereg malowniczych ujść rzek (rías) Łagodny, deszczowy, morski klimat tego regionu wyraźnie kontrastuje z suchymi, słonecznymi terenami południowej Hiszpanii. Około jedna trzecia ludności Galicji mieszka na obszarach miejskich.

3 - JĘZYK

Większość Galicyjczyków posługuje się zarówno hiszpańskim kastylijskim, językiem narodowym Hiszpanii, jak i gallego, ich własnym językiem urzędowym. Gallego stał się znacznie szerzej używany, odkąd Galicja uzyskała status regionu autonomicznego po zakończeniu dyktatorskich rządów Franco. Podobnie jak kataloński i kastylijski, gallego jest językiem romańskim (o korzeniach łacińskich). Gallego i portugalski były jednym językiem do czasu, gdyDziś nadal są do siebie podobne.

4 - FOLKLOR

Galicyjski folklor obejmuje wiele uroków i rytuałów związanych z różnymi etapami i wydarzeniami cyklu życia. Popularne przesądy czasami łączą się z katolicyzmem. Na przykład amulety (talizmany) i przedmioty rytualne, które mają odstraszać złe oko, są często dostępne w pobliżu miejsca obrzędu religijnego. Nadprzyrodzone moce przypisywane są różnym istotom. Należą do nich meigas, dostawcy mikstur na zdrowie i romans; jasnowidze, zwani barajeras i zło brujas, Popularne powiedzenie mówi: Eu non creo nas bruxas, pero habel-as hainas! (Nie wierzę w czarownice, ale one istnieją!).

5 - RELIGIA

Podobnie jak ich sąsiedzi w innych częściach Hiszpanii, zdecydowana większość Galicyjczyków jest wyznania rzymskokatolickiego. Kobiety są bardziej religijne niż mężczyźni. W Galicji znajdują się liczne kościoły, sanktuaria, klasztory i inne miejsca o znaczeniu religijnym. Najbardziej godną uwagi jest słynna katedra w Santiago de Compostela w prowincji La Coruña. Santiago jest jednym z największych na świecie sanktuariów pielgrzymkowychOd czasów średniowiecza (AD476-c.1450) ustępuje tylko Rzymowi i Jerozolimie jako duchowym centrom Kościoła katolickiego. Według miejscowej legendy pasterz odkrył tu szczątki św. Jakuba w 813 r. Centralna rola, jaką katolicyzm odgrywa w kulturze galicyjskiej, jest również widoczna w wysokich kamiennych krzyżach zwanych cruceiros znalezione w całym regionie.

6 - GŁÓWNE ŚWIĘTA

Galicyjczycy obchodzą główne święta kalendarza chrześcijańskiego. Ponadto obchodzą święta różnych świętych. Nocne uroczystości zwane werbeny Wielu Galicyjczyków bierze również udział w pielgrzymkach, zwanych romer'as Świeckie (niereligijne) święta obejmują "Zejście Wikingów na ląd" w Catoira. Święto to upamiętnia i odtwarza atak floty Wikingów w X wieku.

7 - RYTUAŁY PRZEJŚCIA

Oprócz chrztu, pierwszej komunii i małżeństwa, służba wojskowa może być uważana za rytuał przejścia dla Galicyjczyków, podobnie jak dla większości Hiszpanów. Pierwsze trzy z tych wydarzeń są w większości przypadków okazją do dużych i kosztownych spotkań towarzyskich, podczas których rodzina pokazuje swoją hojność i status ekonomiczny. Quintos Są to młodzi mężczyźni z tego samego miasta lub wioski, którzy idą do wojska w tym samym roku. Tworzą ściśle powiązaną grupę, która zbiera pieniądze od sąsiadów, aby organizować imprezy i serenady dla dziewcząt. W połowie lat 90. okres obowiązkowej służby wojskowej został znacznie skrócony. Rząd planował zastąpić obowiązkową służbę wojskową armią całkowicie ochotniczą.

8 - RELACJE

Galicja to górzysta kraina wszechobecnego deszczu, mgieł i bujnej zieleni. Nastrój związany z tym obszarem to celtycka marzycielskość, melancholia i wiara w zjawiska nadprzyrodzone. Istnieje specjalny termin - "Galicja". morriña- Galicyjczycy lubią opisywać cztery główne miasta swojego regionu następującym powiedzeniem: Coruña se divierte, Pontevedra duerme, Vigo trabaja, Santiago reza (Coruña się bawi, Pontevedra śpi, Vigo pracuje, a Santiago się modli).

9 - WARUNKI ŻYCIA

Mieszkańcy miast zazwyczaj mieszkają albo w starych granitowych domach, albo w nowszych ceglanych lub betonowych wielopiętrowych budynkach mieszkalnych. Poza największymi miastami większość Galicyjczyków posiada własne domy. Mieszkają oni w około 31 000 małych osiedli zwanych aldeas. Każda aldea liczy od 80 do 200 osób. Aldea składa się zazwyczaj z domów jednorodzinnych z granitu. Zwierzęta trzymane są na parterze lub w oddzielnym budynku w pobliżu. Galicja, otoczona przez Portugalię, historycznie nie była w stanie rozszerzyć swojego terytorium. W rezultacie jej mieszkańcy byli zmuszeni do ciągłego dzielenia swojej ziemi na coraz mniejsze gospodarstwa w miarę wzrostu liczby ludności.Wiejskie gospodarstwa wyróżniają się obecnością granitowych spichlerzy, zwanych hórreos Uprawia się rzepę, paprykę, kukurydzę, ziemniaki i inne rośliny. Krzyże na dachach wzywają do duchowej i fizycznej ochrony zbiorów.

10 - ŻYCIE RODZINNE

Rodzina nuklearna (rodzice i dzieci) jest podstawową jednostką domową w Galicji. Starsi dziadkowie zazwyczaj żyją niezależnie, dopóki oboje żyją. Wdowy zwykle pozostają same tak długo, jak mogą, chociaż wdowcy zwykle wprowadzają się do rodzin swoich dzieci. Jest to jednak rzadsze, ponieważ Galicyjczycy często przenoszą się z rodzinnych wiosek lub opuszczają regionZamężne kobiety zachowują swoje nazwiska przez całe życie. Dzieci przyjmują nazwisko ojca, ale po nim dołączają nazwisko matki. Galicyjskie kobiety mają stosunkowo wysoki stopień niezależności i odpowiedzialności. Często wykonują te same rodzaje pracy co mężczyźni w rolnictwie lub handlu. Ponad trzy czwarte galicyjskich kobiet ma płatną pracę. Kobiety również biorą na siebie większość obowiązków domowych.odpowiedzialności za obowiązki domowe i wychowanie dzieci, chociaż mężczyźni pomagają w tych obszarach.

11 - ODZIEŻ

Podobnie jak mieszkańcy innych części Hiszpanii, Galicyjczycy noszą nowoczesną odzież w stylu zachodnim. Ich łagodny, deszczowy, morski klimat wymaga nieco cięższego stroju niż ten noszony przez ich sąsiadów z południa, zwłaszcza w okresie zimowym. Drewniane buty są elementem tradycyjnego stroju wśród mieszkańców wsi w głębi regionu.

12 - ŻYWNOŚĆ

Kuchnia galicyjska jest wysoko ceniona w całej Hiszpanii, a jej najbardziej charakterystycznym składnikiem są owoce morza, w tym przegrzebki, homary, małże, duże i małe krewetki, ostrygi, małże, kalmary, wiele rodzajów krabów i pąkle (wizualnie nieatrakcyjny galicyjski przysmak znany jako percebes). Ośmiornica jest również ulubionym daniem, doprawionym solą, papryką i oliwą z oliwek. Empanadas, Ulubione nadzienia empanady to węgorz, minóg (rodzaj ryby), sardynki, wieprzowina i cielęcina. Caldo gallego, Rosół z rzepy, kapusty lub zieleniny i białej fasoli jest spożywany w całym regionie. Tapas (Bary z przekąskami są popularne w Galicji, podobnie jak w innych częściach Hiszpanii. Galicja słynie z barów z przekąskami. tetilla Popularne desery obejmują tarty migdałowe (tarta de Santiago) regionalna specjalność.

13 - EDUKACJA

Nauka w Galicji, podobnie jak w innych częściach Hiszpanii, jest bezpłatna i wymagana między szóstym a czternastym rokiem życia. W tym czasie wielu uczniów rozpoczyna trzyletnią edukację. bachillerato (Język galicyjski, gallego, jest nauczany na wszystkich poziomach, od szkoły podstawowej po uniwersytet. Około jedna trzecia hiszpańskich dzieci uczy się w szkołach prywatnych, z których wiele jest prowadzonych przez Kościół katolicki.

14 - DZIEDZICTWO KULTUROWE

Galicyjskie dziedzictwo literackie i muzyczne sięga średniowiecza (476 r.n.e.-1450 r.). Galleganckie pieśni trzynastowiecznego minstrela Martina Codaxa są jednymi z najstarszych zachowanych pieśni hiszpańskich. W tym samym okresie Alfons X, król Kastylii i Leónu, napisał "Pieśń gallegancką". Cántigas de Santa María Dzieło to składa się z 427 wierszy do Matki Boskiej, z których każdy jest oprawiony własną muzyką. Jest to arcydzieło europejskiej muzyki średniowiecznej, które zachowało się w wykonaniach i nagraniach do dnia dzisiejszego. Galicyjska poezja liryczna i dworska kwitła do połowy XIV wieku.

Od niedawna najbardziej znaną postacią literacką Galicji jest dziewiętnastowieczna poetka Rosal'a de Castro. Jej poezję porównuje się do poezji amerykańskiej poetki Emily Dickinson, która żyła i pisała mniej więcej w tym samym czasie. Do dwudziestowiecznych pisarzy galicyjskich, którzy osiągnęli sławę, należą poeci Manuel Curros Enríquez i Ramón María del Valle-Inclán.

15 - ZATRUDNIENIE

Gospodarka Galicji jest zdominowana przez rolnictwo i rybołówstwo. Małe gospodarstwa rolne w regionie, zwane minifundacje, produkują kukurydzę, rzepę, kapustę, małą zieloną paprykę zwaną pimientas de Padrón Chociaż traktory są powszechne, w regionie nadal można zobaczyć pługi ciągnięte przez woły i ciężkie wozy z drewnianymi kołami. Większość zbiorów jest nadal wykonywana ręcznie. Tradycyjnie Galicyjczycy często emigrowali w poszukiwaniu pracy, wielu z nich oszczędzało na ewentualny powrót. Ci, którzy wracają, często zajmują się biznesem,Galicja wspiera również wydobycie wolframu, cyny, cynku i antymonu, a także produkcję tekstyliów, petrochemii i samochodów. Rozwija się również przemysł turystyczny, zwłaszcza wzdłuż malowniczego wybrzeża Atlantyku.

16 - SPORT

Podobnie jak w innych częściach Hiszpanii, najpopularniejszym sportem jest piłka nożna (fútbol) Koszykówka i tenis również zyskują na popularności jako sporty dla widzów. Sporty dla uczestników obejmują polowanie i wędkarstwo, żeglarstwo, jazdę na rowerze, golf, jazdę konną i narciarstwo.

17 - REKREACJA

Podobnie jak mieszkańcy innych części Hiszpanii, Galicyjczycy lubią towarzysko spędzać czas w wielu miejscach w regionie. tapas (Góry, ujścia rzek i plaże w ich pięknej okolicy zapewniają obfite zasoby do rekreacji na świeżym powietrzu.

18 - RZEMIOSŁO I HOBBY

Galicyjscy rzemieślnicy zajmują się ceramiką, porcelaną, dżetami ( azabache- Jest to twarda, czarna odmiana węgla, którą można polerować i wykorzystywać w jubilerstwie), koronki, drewno, kamienie, srebro i złoto. Muzyka ludowa regionu cieszy się popularnością w wykonaniach wokalnych i instrumentalnych. Popularny jest również taniec ludowy. Akompaniament zapewnia przypominający dudę galicyjski instrument narodowy, czyli kobza. gaita , co odzwierciedla celtyckie pochodzenie mieszkańców Galicji.

19 - PROBLEMY SPOŁECZNE

Galicja jest jednym z najbiedniejszych regionów Hiszpanii. W przeszłości wielu jej mieszkańców emigrowało w poszukiwaniu lepszego życia. Szacuje się, że tylko w latach 1911-1915 230 000 Galicjan przeniosło się do Ameryki Łacińskiej. Galicjanie znaleźli nowe domy we wszystkich głównych miastach Hiszpanii, a także we Francji, Niemczech i Szwajcarii. Tak wielu wyemigrowało do Buenos Aires w Argentynie w latach dwudziestych.wieku, że Argentyńczycy nazywają wszystkich imigrantów z Hiszpanii gallegos (W ostatnich latach okres względnego dobrobytu spowodował, że emigracja spadła do mniej niż 10 000 osób rocznie.

20 - BIBLIOGRAFIA

Facaros, Dana i Michael Pauls. Północna Hiszpania. Londyn, Anglia: Cadogan Books, 1996.

Lye, Keith. Paszport do Hiszpanii. Nowy Jork: Franklin Watts, 1994.

Schubert, Adrian. Ziemia i ludzie Hiszpanii. Nowy Jork: HarperCollins, 1992.

Valentine, Eugene i Kristin B. Valentine, "Galicyjczycy". Encyklopedia kultur świata ( Europa Boston: G. K. Hall, 1992.

STRONY INTERNETOWE

Hiszpańskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych. [Online] Dostępne //www.docuweb.ca/SiSpain/ , 1998.

Biuro Turystyczne Hiszpanii [Online] Dostępne //www.okspain.org/ , 1998.

World Travel Guide. Spain. [Online] Dostępne //www.wtgonline.com/country/es/gen.html , 1998.