سنت های شفاهی تمام مردمان نیلوتیک شرق آفریقا به ریشه های شمالی اشاره دارد. در میان مورخان و زبان شناسان اتفاق نظر وجود دارد که دشت ها و نیلوت های کوهستانی اندکی قبل از آغاز دوره مسیحیت از منطقه ای نزدیک مرز جنوبی اتیوپی و سودان مهاجرت کردند و اندکی پس از آن به جوامع جداگانه ای منحرف شدند. اهرت (1971) معتقد است که پیش از کالنجین که قبلاً گاوداری بوده و دارای سن و سالی بوده اند 2000 سال پیش در ارتفاعات غربی کنیا زندگی می کرده اند. احتمالاً این افراد جمعیت دیگری را که قبلاً در منطقه زندگی می کردند جذب کردند. از مدتی پس از A . د . 500 تا حدود A. د . در سال 1600، به نظر می رسد یک سری مهاجرت به سمت شرق و جنوب از نزدیکی کوه الگون صورت گرفته است. مهاجرت ها پیچیده بودند و نظریه های رقابتی در مورد جزئیات آنها وجود دارد. ناندی‌ها و کیپسگیس‌ها، در پاسخ به گسترش ماسایی‌ها، برخی از ویژگی‌هایی را که آن‌ها را از سایر کالنجین‌ها متمایز می‌کند، از ماسایی‌ها وام گرفتند: وابستگی اقتصادی در مقیاس بزرگ به گله‌داری، سازمان‌دهی نظامی و حمله به گاوهای تهاجمی، و مذهبی متمرکز. -رهبری سیاسی خانواده ای که دفتر orkoiyot (جنگ سالار/ پیشگو) را در میان ناندی ها و کیپسیگی ها تأسیس کردند، مهاجران ماسایی قرن نوزدهمی بودند. در سال 1800، ناندی ها و کیپسیگی ها هر دو به هزینه ماسایی ها در حال گسترش بودند. این روند در سال 1905 توسط دولت متوقف شدتحمیل حکومت استعماری بریتانیا

در دوران استعمار محصولات/تکنیک های جدید و اقتصاد نقدی معرفی شد (مردان کالنجین در اوایل جنگ جهانی اول برای خدمت سربازی دستمزد دریافت می کردند). گرویدن به مسیحیت آغاز شد (کالنجین اولین زبان بومی آفریقای شرقی بود که ترجمه کتاب مقدس را داشت). آگاهی از هویت مشترک کالنجین برای تسهیل عمل به عنوان یک گروه با منافع سیاسی در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن پدیدار شد - از نظر تاریخی، ناندی ها و کیپسیگی ها به سایر کالنجین ها و همچنین ماسایی ها، گوسی ها، لوییا و لو یورش بردند. گفته می شود نام "کالنجین" از یک پخش کننده رادیویی گرفته شده است که اغلب از عبارت (به معنای "من به شما می گویم") استفاده می کرد. به طور مشابه، "Sabaot" یک اصطلاح مدرن است که برای آن دسته از زیر گروه های کالنجین استفاده می شود که از "Subai" به عنوان تبریک استفاده می کنند. Nandi و Kipsigis دریافت کنندگان اولیه عنوان های زمین فردی (1954) بودند، دارای دارایی های بزرگ بر اساس استانداردهای آفریقایی به دلیل تراکم کم جمعیت از لحاظ تاریخی. طرح های توسعه اقتصادی با نزدیک شدن به استقلال (1964) ترویج شد و پس از آن بسیاری از کالنجین از مناطق شلوغ تر در مزارع در ارتفاعات سفید سابق در نزدیکی کیتال مستقر شدند. کالنجین های امروزی از مرفه ترین گروه های قومی کنیا هستند. دومین رئیس جمهور کنیا، دانیل آراپ موی، یک توگن است.