ກິດຈະກຳການລ້ຽງສັດ ແລະການຄ້າ. ການປູກພືດສວນ Swidden ໃຫ້ Ambaeans ມີການປູກພືດລ້ຽງຊີບ. ສວນຖືກຮັກສາໄວ້ພາຍໃຕ້ຮອບວຽນປູກຝັງເປັນເວລາເຈັດປີ. ມັນຕົ້ນ, ມັນຕົ້ນ, ແລະກ້ວຍເປັນພືດຫຼັກ. ມັນຕົ້ນຫວານ, manioc, ແລະກະລໍ່າປີເກາະແມ່ນມີຄວາມສໍາຄັນ. ໝາກໄມ້ ແລະ ຜັກພື້ນເມືອງຊະນິດອື່ນໆຫຼາກຫຼາຍຊະນິດ ເສີມພືດເຫຼົ່ານີ້. Kava ( Piper methysticum ) ແມ່ນປູກໃນປະລິມານສໍາລັບຮາກຂອງມັນ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນພື້ນຖານເພື່ອຜະລິດ້ໍາຕົ້ມທີ່ຜູ້ຊາຍດື່ມເພື່ອຜະລິດລັດຂອງການຜ່ອນຄາຍ. ຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງໃຊ້ kava ເປັນຢາ. ການລ່າສັດບາງຊະນິດຂອງນົກ, ເຈຍໝາກໄມ້, ແລະໝູປ່າແມ່ນເກີດຂຶ້ນ. ການຫາປາມີບົດບາດໜ້ອຍໃນການດຳລົງຊີວິດ ເນື່ອງຈາກການເປັນພິດຂອງປາມີຄວາມຢ້ານກົວວ່າເປັນເລື່ອງທຳມະດາຂອງປາທີ່ລ່າສັດ ແລະ ປາທີ່ກິນຢູ່ຕາມຫີນທີ່ນ້ອຍກວ່າ. ໂຄງ​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ໄດ້​ນໍາ​ສະ​ເຫນີ​ບາງ​ສາຍ​ມື​ນ​້​ໍ​າ​ເລິກ​ການ​ຄ້າ​ສໍາ​ລັບ snappers​. ມີບາງການປູກພືດເປັນເງິນສົດຂອງໂກໂກ້. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຫມາກພ້າວເປັນພືດທີ່ມີເງິນສົດທີ່ສໍາຄັນນັບຕັ້ງແຕ່ຊຸມປີ 1930. ການ​ປູກ​ຕົ້ນ​ປາມ​ໃນ​ສວນ​ໄດ້​ນຳ​ເອົາ​ເນື້ອ​ທີ່​ດິນ​ປູກ​ຝັງ​ອອກ​ຈາກ​ວົງ​ຈອນ​ທີ່​ທັນ​ສະ​ໄໝ. ຄົວເຮືອນເຮັດ copra ໃນເຄື່ອງເປົ່າຄວັນຂະຫນາດນ້ອຍ. ໄລຍະເວລາການຜະລິດແມ່ນປະມານເກົ້າຄົນຕໍ່ໂຕນແລະຜົນຜະລິດແມ່ນປະມານສອງໂຕນຕໍ່ເຮັກຕາຕໍ່ປີ. ໃນປີ 1978, ລາຍຮັບຕໍ່ຫົວຄົນຈາກ copra ແມ່ນ $387 ໃນເມືອງ Longana. ການ​ຄວບ​ຄຸມ​ທີ່​ແຕກ​ຕ່າງ​ຂອງ​ດິນ​ປູກ​ໝາກ​ພ້າວ​ໄດ້​ພາ​ໃຫ້​ເກີດ​ຄວາມ​ບໍ່​ສະ​ເໝີ​ພາບ​ດ້ານ​ລາຍ​ຮັບ​ຢ່າງ​ຫຼວງ​ຫຼາຍ.

ສິລະປະອຸດສາຫະກຳ. ເມື່ອ​ໜຶ່ງ​ຊາວ​ອຳ​ບາ​ອານ​ໄດ້​ສ້າງ​ເຮືອ​ຄາ​ໂນ​ທີ່​ມີ​ເຮືອ​ໃບ. ມື້ນີ້, ຜູ້ຊາຍຍັງສືບຕໍ່ເຮັດໂຖປັດສະວະ, ສະໂມສອນສົງຄາມ, ແລະເຄື່ອງຂອງ regalia ຈໍານວນຫນ້ອຍເພື່ອໃຊ້ໃນກິດຈະກໍາຂອງສະມາຄົມ ( hungwe ). ຜູ້​ຍິງ​ທໍ​ຜ້າ​ພົມ​ໃບ​ລານ​ໃນ​ຄວາມ​ຍາວ, ຄວາມ​ກວ້າງ, ແລະ​ລະ​ດັບ​ຄວາມ​ລະ​ອຽດ. ຍ້ອມສີທີ່ນຳເຂົ້າມາໄດ້ແທນທີ່ສີຍ້ອມຜັກພື້ນເມືອງສ່ວນໃຫຍ່, ແຕ່ຂີ້ໝິ້ນຍັງຖືກໃຊ້ເພື່ອສີຂອບຜ້າ.

ການຄ້າ. ການຄ້າຫມູເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງວັນເພນເຕກອດແລະຕາເວັນອອກ Ambae. ໃນອະດີດ, ມີການເຊື່ອມໂຍງການຄ້າລະຫວ່າງ East Ambae ແລະ Ambrym. ຊາວ Ambaean ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ໄດ້​ຊື້​ຂາຍ​ຢ່າງ​ກວ້າງ​ຂວາງ​ໃນ​ທົ່ວ​ໝູ່​ເກາະ​ພາກ​ເໜືອ.

ພະແນກແຮງງານ. ຄົວເຮືອນ ແມ່ນ ຫົວໜ່ວຍພື້ນຖານການຜະລິດໃນການປູກຝັງລ້ຽງຊີບ ແລະ ການປູກໝາກພ້າວ. ຜູ້​ຊາຍ​ຫາ​ປາ​ແລະ​ລ່າ​ສັດ, ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ແມ່​ຍິງ​ທໍ​ຜ້າ. ການດູແລເດັກແມ່ນຄວາມພະຍາຍາມຮ່ວມມືໃນສ່ວນຂອງແມ່, ພໍ່, ແລະອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງ, ໂດຍມີແມ່ເປັນຜູ້ໃຫ້ການດູແລຕົ້ນຕໍສໍາລັບເດັກນ້ອຍ. ຊາວ​ບ້ານ​ຊາຍ​ໂດຍ​ທົ່ວ​ໄປ​ເຮັດ​ວຽກ​ຮ່ວມ​ກັນ​ໃນ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ເຮືອນ.

ການຄອບຄອງທີ່ດິນ. ໃນ​ພາກ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ Ambae, ມີ​ແນວ​ຄວາມ​ຄິດ​ຂອງ​ບ້ານ​ແລະ​ທີ່​ດິນ patrilineage, ແຕ່​ວ່າ​ທັງ​ສອງ​ພາກ​ສ່ວນ​ຂອງ​ເກາະ​ສ່ວນ​ບຸກ​ຄົນ​ຫຼາຍ​ກ​່​ວາ​ກຸ່ມ​ພີ່​ນ້ອງ​ໃນ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ​ແມ່ນ​ຫົວ​ຫນ່ວຍ​ທີ່​ດິນ​ຕົ້ນ​ຕໍ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ອ້າຍນ້ອງຫຼັກແຫຼ່ງມັກຈະເປັນເຈົ້າຂອງ ແລະນຳໃຊ້ທີ່ດິນຮ່ວມກັນ. ໃນ​ເມື່ອ​ກ່ອນ, ຜູ້​ນໍາ​ສາ​ມາດ​ໄດ້​ຮັບ​ທີ່​ດິນ​ຂອງ​ຜູ້​ຕິດ​ຕາມ​ໂດຍ​ການ​ຂົ່ມ​ຂູ່​ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ​ໂດຍ​ການ​ແລກ​ປ່ຽນ​ປະ​ເພ​ນີ.ການຈ່າຍເງິນ. ການນຳໃຊ້ທີ່ດິນແມ່ນມີຄວາມສຳຄັນໃນການກຳນົດສິດໃນທີ່ດິນ, ແຕ່ການນຳໃຊ້ທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ສວນກໍ່ບໍ່ພຽງພໍໃນການກຳນົດກຳມະສິດ. ສິດທິການຂຸດຄົ້ນແມ່ນມີໃຫ້ສຳລັບຜູ້ໃຫຍ່. ການເປັນເຈົ້າຂອງ, ມີສິດທິໃນການກໍາຈັດ ແລະ ສິດທິໃນການປູກຕົ້ນປາມ, ແມ່ນໄດ້ມາຕົ້ນຕໍໂດຍຜ່ານການປະກອບສ່ວນໃນງານບຸນ funerary ( bongi ) ແລະບາງຄັ້ງໂດຍຜ່ານການຊື້ເງິນສົດ. ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຜູ້ຊາຍແຕ່ແມ່ຍິງສາມາດເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນທັງໃນຕາເວັນອອກແລະຕາເວັນຕົກ Ambae. ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນຈໍານວນຫນ້ອຍໃນ East Ambae ສາມາດໄດ້ຮັບທີ່ດິນປູກຝັງທີ່ໃຫຍ່ກວ່າສະເລ່ຍ 2.5 ເຮັກຕາໂດຍຜ່ານການສືບທອດ, ການຊື້, ແລະການປະກອບສ່ວນທີ່ເຮັດໃນພິທີ bongi ຂອງຄອບຄົວທີ່ທຸກຍາກ. ຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບຂອງການຄອບຄອງທີ່ດິນໃນເມືອງລອງນາແມ່ນໃນທ້າຍຊຸມປີ 1970, 24 ເປີເຊັນຂອງປະຊາກອນໄດ້ຄວບຄຸມຫຼາຍກວ່າ 70 ເປີເຊັນຂອງເນື້ອທີ່ປູກຝັງທີ່ມີຢູ່. ການຂັດແຍ້ງກ່ຽວກັບທີ່ດິນແມ່ນເກີດຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ແລະມັກຈະເກີດຂຶ້ນຍ້ອນການປູກໝາກພ້າວ ຫຼືດຳເນີນກິດຈະການສ້າງລາຍຮັບອື່ນໆ.