معیشتی و فعالیت های تجاری. باغبانی سوئید محصولات معیشتی برای امبایان فراهم می کند. باغ ها تحت یک چرخه آیش هفت ساله نگهداری می شوند. یام، تارو و موز محصولات اصلی هستند. سیب زمینی شیرین، مانیوک و کلم جزیره نیز مهم هستند. انواع دیگر میوه ها و سبزیجات بومی و عجیب و غریب مکمل این محصولات هستند. کاوا ( Piper methysticum ) به مقدار زیادی برای ریشه های آن رشد می کند. اینها آسیاب می شوند تا دمنوشی تولید کنند که مردان برای ایجاد حالت آرامش می نوشند. مردان و زنان از کاوا به صورت دارویی استفاده می کنند. شکار پرندگان، خفاش های میوه و خوک های وحشی صورت می گیرد. ماهیگیری نقش کوچکی در امرار معاش دارد زیرا بیم آن می رود که مسمومیت ماهی در بین گونه های ماهی شکارچی و ماهی های کوچکتر که از صخره ها تغذیه می کنند رایج باشد. پروژه های توسعه برخی از پوشش های تجاری دستی در آب های عمیق را برای اسنپرها معرفی کرده اند. مقداری برداشت نقدی کاکائو وجود دارد. با این حال، نارگیل از دهه 1930 به عنوان عمده ترین محصول نقدی بوده است. کاشت نخل نارگیل در باغ ها، بسیاری از زمین های زراعی را از چرخه سوئید خارج کرده است. خانوارها کوپرا را در خشک کن های کوچک دود می سازند. زمان تولید تقریباً نه نفر-روز در تن و عملکرد سالانه حدود دو تن در هکتار است. در سال 1978، درآمد سرانه حاصل از کوپرا در منطقه لونگانا 387 دلار بود. کنترل متفاوت زمین کشت نارگیل منجر به نابرابری درآمد قابل توجهی شده است.

هنرهای صنعتی آمبای ها زمانی قایق های بادبانی با بادبان های حصیر می ساختند. امروزه، مردان به ساختن کاسه‌های کاوا، چماق‌های جنگ تشریفاتی، و چند آیتم جلیقه‌ای برای استفاده در فعالیت‌های جامعه درجه‌بندی شده ( hangwe ) ادامه می‌دهند. زنان تشک پاندانوس را در طول، عرض و درجات ظرافت مختلف می بافند. رنگ های وارداتی تا حد زیادی جایگزین رنگ های گیاهی بومی شده اند، اما زردچوبه همچنان برای رنگ آمیزی حاشیه های حصیر استفاده می شود.

تجارت. تجارت خوک ها بین پنطیکاست و شرق آمبا رخ می دهد. در گذشته، ارتباطات تجاری بین East Ambae و Ambrym وجود داشت. آمبای های غربی به طور گسترده در سراسر جزایر شمالی تجارت می کردند.

تقسیم کار. خانوار واحد اساسی تولید در باغبانی معیشتی و کشت نقدی نارگیل است. مردان ماهی می گیرند و شکار می کنند، در حالی که زنان حصیر می بافند. مراقبت از کودک یک تلاش مشترک از سوی مادران، پدران و خواهران و برادران است و مادران مراقبت های اولیه برای نوزادان هستند. ساکنان دهکده مرد عموماً در خانه سازی با هم کار می کنند.

تصرف زمین. در آمبای غربی، مفاهیم روستا و سرزمین پدری وجود دارد، اما در هر دو بخش جزیره افراد به جای گروه های خویشاوندی اکنون واحدهای مالکیت اصلی زمین هستند. با این حال، برادران Coresident اغلب زمین را با هم دارند و استفاده می کنند. در گذشته، رهبران می توانستند زمین پیروان خود را از طریق ارعاب و همچنین از طریق مبادله مرسوم به دست آورندمبلغ پرداختی. کاربری زمین در ایجاد حقوق زمین مهم است، اما کاربری مسکونی و باغی به خودی خود برای تعیین مالکیت کافی نیست. حق انتفاع برای هر فرد بالغی در دسترس است. مالکیت، با حقوق دفع و حق کاشت نخل نارگیل، عمدتاً از طریق مشارکت در جشن های تدفین ( bongi ) و گهگاه از طریق خرید نقدی به دست می آید. مالکان زمین عمدتاً مرد هستند، اما زنان می‌توانند در هر دو منطقه شرقی و غربی زمینی داشته باشند. تعداد کمی از زمین داران در شرق آمبا توانسته اند از طریق ارث، خرید و کمک های انجام شده در مراسم بونگی خانواده های فقیرتر، زمین های مزرعه ای را به دست آورند که بسیار بزرگتر از میانگین 2.5 هکتار است. نابرابری مالکیت زمین در لونگانا به حدی است که در اواخر دهه 1970، 24 درصد جمعیت بیش از 70 درصد از زمین های مزرعه موجود را کنترل می کردند. درگیری بر سر زمین مکرر است و اغلب با کاشت نارگیل یا انجام سایر فعالیت های درآمدزا تحریک می شود.