મધ્ય મેક્સિકો દ્વારા અને સમકાલીન અમેરિકન સાઉથવેસ્ટમાં કોરોનાડોના 1540ના અભિયાનમાં નોંધ્યું હતું કે પૂર્વી ન્યુ મેક્સિકોના વિશાળ મેદાની વિસ્તાર, પશ્ચિમી ટેક્સાસ, અને દક્ષિણી ઓક્સોમાલાહ, લલાનો એસ્ટાકાડો પર, સામાન્ય રીતે પૂર્વીય અપાચેના પૂર્વજો તરીકે સ્વીકારવામાં આવતા ક્વેરેકોસ હતા. . Querechos ઊંચા અને બુદ્ધિશાળી હોવા તરીકે વર્ણવવામાં આવ્યા હતા; તેઓ તંબુઓમાં રહેતા હતા, તેઓ આરબો જેવા કહેવાય છે, અને બાઇસન ટોળાઓનું અનુસરણ કરતા હતા, જેમાંથી તેઓ ખોરાક, બળતણ, ઓજારો, કપડાં અને ટીપી કવર મેળવતા હતા - આ બધું કૂતરા અને ટ્રેવોઇસનો ઉપયોગ કરીને પરિવહન કરવામાં આવતું હતું. આ Querechos કૃષિ પ્યુબ્લોન લોકો સાથે વેપાર કરતા હતા. પ્રારંભિક સંપર્ક શાંતિપૂર્ણ હતો, પરંતુ સત્તરમી સદીના મધ્ય સુધીમાં સ્પેનિશ અને અપાચે વચ્ચે સર્વત્ર યુદ્ધ થઈ ગયું હતું. સત્તરમી સદી દરમિયાન, દક્ષિણપશ્ચિમમાં સ્પેનિશ આધિપત્ય પ્યુબ્લોસ પર ઘણીવાર અશક્ય માગણીઓ સાથે લાગુ કરવામાં આવી રહ્યું હતું, જેઓ બદલામાં, જ્યારે સ્પેનિશ શોષણે વેપાર માટે કંઈ બાકી રાખ્યું ન હતું ત્યારે પોતાને અપાચીન દરોડાનો ભોગ બન્યા હતા. તે જ સમયે, તમામ મૂળ લોકો એવા રોગો દ્વારા નાશ પામ્યા હતા જેના માટે તેમની પાસે કોઈ રોગપ્રતિકારક શક્તિ નથી. Ute અને Comanche તરફથી પણ દબાણ હતું જેઓ અગાઉ અપાચે દ્વારા કબજે કરવામાં આવેલ વિસ્તારમાં દક્ષિણ તરફ આગળ વધી રહ્યા હતા. દસ્તાવેજી પુરાવા સૂચવે છે કે સ્પેનિશ અપાચેને દબાવવા અને નિયંત્રિત કરવાના તેમના અસફળ પ્રયાસોમાં મદદ કરવા માટે કોમાન્ચેને સશસ્ત્ર બનાવી રહ્યા હતા.

મેસ્કેલેરોએ ઝડપથી ઘોડા ઉપાડી લીધાસ્પેનિશમાંથી, તેમના શિકાર, વેપાર અને દરોડા પાડવાનું અનંત સરળ બનાવે છે. તેઓએ ગુલામોના વેપારની સ્પેનિશ પ્રથા પણ ઉછીના લીધી હતી અને આ રીતે સ્પેનિશ વસાહતીઓને તેમની સામે ઉપયોગ કરવા માટે એક હથિયાર આપ્યું હતું, જ્યારે અપાચે બંદીવાનો પાસેથી ગુલામો લેતા હતા, ત્યારે પ્યુબ્લોસમાં ડર હતો કે તેઓ અપાચે દ્વારા માંગવામાં આવતા આગામી ગુલામો હશે. હકીકતમાં, અપાચેએ પ્યુબ્લોસ સાથેના વેપાર પર ઓછો અને સ્પેનિશ વસાહતીઓ સામેના દરોડા પર વધુ આધાર રાખવાનું શરૂ કર્યું.

આદિવાસીઓને એકબીજાની સામે ઊભા રાખવાની સ્પેનિશ નીતિ હોવા છતાં, બાદમાં 1680માં પુએબ્લો વિદ્રોહમાં સાથે જોડાયા અને ન્યૂ મેક્સિકોમાંથી સ્પેનિશને સફળતાપૂર્વક દૂર કર્યા. ઘણા પ્યુબ્લોઅન લોકો, જેઓ અપાચે અને નાવાજો સાથે રહેવા જઈને સ્પેનિશમાંથી ભાગી ગયા હતા, તેઓ ઘરે પાછા ફર્યા અને એવું લાગે છે કે પ્લેન્સ શિકારની જૂની પેટર્ન અને પ્યુબ્લોન ટ્રેડિંગ પુનઃસ્થાપિત કરવામાં આવ્યું હતું. 1692 માં વસાહતીઓ પાછા ફર્યા અને અપાચે સાથે યુદ્ધની ગતિ ઝડપી થઈ.

અઢારમી અને ઓગણીસમી સદીની શરૂઆતનો ઈતિહાસ લોહી અને તૂટેલા વચનોથી લખાયેલો હતો. વિશ્વાસઘાત પ્રબળ હતો અને શાંતિ સંધિઓ લખવા માટે જરૂરી શાહીની કિંમતની નહોતી. મેસ્કલેરોને નિયમિત રીતે "દુશ્મન, વિધર્મી, અપાચે" તરીકે ઓળખવામાં આવતા હતા અને સ્પેનિશ વસાહતીઓ પર પડેલી દરેક આપત્તિ માટે તેમને દોષી ઠેરવવામાં આવતા હતા. સ્પેનની વાસ્તવિક અસર ઓછી હતી અને મેક્સિકો હજી સ્વતંત્ર દેશ નહોતો. ન્યૂ સ્પેનની ઉત્તરીય સરહદ થોડા સૈનિકોને સોંપવામાં આવી હતીનસીબ, અપૂરતું પુરવઠો અને પ્રશિક્ષિત સૈન્ય, ભાડૂતી વેપારીઓ, કેથોલિક મિશનરીઓના ઈર્ષાળુ સમૂહો અને ક્ષમાજનક જમીનમાંથી આજીવિકા છીનવી લેવાનો પ્રયાસ કરતા નીડર નાગરિકો. આની વચ્ચે, સ્પેનિશ રીજન્ટ્સે અપાચેને લોકોના એકીકૃત જૂથ તરીકે સારવાર આપવાનો આગ્રહ રાખ્યો હતો જ્યારે તેઓ ઘણા બધા બેન્ડ હતા, દરેક એક હેડમેનના નજીવા નિયંત્રણ હેઠળ હતા; આવા વડા સાથે હસ્તાક્ષર કરાયેલ સંધિ, સ્પેનિશની વિરુદ્ધ ઇચ્છા હોવા છતાં, કોઈને શાંતિ માટે બંધાયેલ નથી.

1821 માં મેક્સિકો સ્પેનથી સ્વતંત્ર થયું અને અપાચે સમસ્યા વારસામાં મળી - ઓછામાં ઓછા કેટલાક દાયકાઓ સુધી. આ સમયગાળા દરમિયાન તમામ પક્ષોની ગુલામી અને દેવું પ્યુનેજ તેના પરાકાષ્ઠાએ પહોંચ્યું હતું. 1846 સુધીમાં, જનરલ સ્ટીફન વોટ્સ કેર્નીએ મેક્સીકન સરહદના ઉત્તરીય ભાગો પર નિયંત્રણ મેળવી લીધું હતું અને ન્યુ મેક્સિકોના સાન્ટા ફેમાં ફોર્ટ માર્સી ખાતે મુખ્ય મથક સ્થાપ્યું હતું. 1848માં ગ્વાડેલુપ હિડાલ્ગોની સંધિએ ઔપચારિક રીતે અમેરિકાના દક્ષિણપશ્ચિમનો મોટો હિસ્સો યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સને સોંપી દીધો હતો અને 1853માં ગેડ્સડેન ખરીદી સાથે વધુ ઉમેરવામાં આવ્યો હતો, "અપાચે સમસ્યા" યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સમાં સ્થાનાંતરિત કરી હતી. 1848ની સંધિએ વસાહતીઓને ભારતીયો, મેસ્કેલેરોથી રક્ષણની ખાતરી આપી હતી; ભારતીય અધિકારોનો કોઈ ઉલ્લેખ નહોતો. કોંગ્રેસે, 1867માં, ન્યૂ મેક્સિકોમાં પટાવાળાને નાબૂદ કર્યો, અને 1868ના સંયુક્ત ઠરાવ (65)એ અંતે બંધન અને ગુલામીનો અંત લાવ્યો. જો કે, અપાચે સમસ્યા રહી.

મેસ્કેલેરો હતો1865 થી ન્યૂ મેક્સિકોના ફોર્ટ સુમનરના બોસ્ક રેડોન્ડો ખાતે ગોળાકાર (વારંવાર) અને યોજવામાં આવ્યા હતા (અવારનવાર), જોકે તેમના હવાલાવાળા સૈન્ય એજન્ટો સતત ફરિયાદ કરતા હતા કે તેઓ ભયજનક આવર્તન સાથે આવ્યા અને ગયા. ચાર સદીઓથી લગભગ સતત સંઘર્ષ અને રોગ દ્વારા થયેલા વિનાશની સાથે જમીનના પાયાની ખોટ કે જેણે તેમને ટકાવી રાખ્યા હતા તે બધાએ સંયુક્ત રીતે મેસ્કલેરોને તેમના આરક્ષણની સ્થાપના કરવામાં આવે ત્યાં સુધીમાં દયનીય રીતે ઘટાડી દીધા હતા.

1870 ના દાયકાના અંતમાં વીસમી સદીના કિશોરો સુધી ખાસ કરીને મુશ્કેલ સમય હતો, કારણ કે અપૂરતા ખોરાક, આશ્રય અને કપડાં. તેમની પોતાની વેદના હોવા છતાં, તેઓએ તેમના "સંબંધીઓ," પ્રથમ લિપન અને પછી ચિરીકાહુઆને તેમના આરક્ષણ પર સ્વીકાર્યા. 1920 સુધીમાં જીવનધોરણમાં નાનો પણ નોંધપાત્ર સુધારો થયો હતો, જો કે મેસ્કેલેરો ખેડૂતો બનાવવાના પ્રયાસો ક્યારેય સફળ થયા નથી. 1934ના ભારતીય પુનર્ગઠન અધિનિયમે મેસ્કેલેરોને તેમના પોતાના જીવન પર નિયંત્રણ મેળવવા માટે આતુર અને સંપૂર્ણ રીતે સક્ષમ જણાયું, જે તેઓ આજે પણ જમીનના ઉપયોગ, પાણીના અધિકારો, કાનૂની અધિકારક્ષેત્ર અને વોર્ડશિપના મુદ્દાઓ પર અદાલતો દ્વારા લડે છે. જો કે અસ્તિત્વ માટેની લડાઈનો અખાડો ઘોડાની પીઠ પરથી ટ્રાઈબલ પ્લેન તરફ ગયો છે જે વોશિંગ્ટનની વારંવાર યાત્રાઓ કરે છે, અપાચે હજુ પણ પ્રચંડ દુશ્મનો છે.