اهو ممڪن آهي ته ڪاراج جو پهريون رابطو ”تمدن“ سان سورهين صديءَ جي آخر تائين ۽ سورهين صديءَ جي شروعات تائين، جڏهن ڳولا ڪندڙن اراگوايا-ٽوڪينٽين وادي ۾ اچڻ شروع ڪيو. اهي ساؤ پاولو کان زمين جي ذريعي يا پرنائيبا بيسن جي ندين ذريعي، هندستاني غلامن ۽ سون جي ڳولا ۾ آيا هئا. جڏهن 1725 جي آس پاس گويا ۾ سون دريافت ڪيو ويو، ڪيترن ئي علائقن مان معدنيات اتي پهتا ۽ علائقي ۾ ڳوٺ قائم ڪيا. اهو انهن ماڻهن جي خلاف هو ته هندستانين کي پنهنجي علائقي، خاندانن ۽ آزاديء جي حفاظت لاء وڙهڻو پيو. نيويگيشن جي سهولت لاءِ 1774 ۾ هڪ فوجي پوسٽ قائم ڪئي وئي. ڪاريجا ۽ جاوا ان پوسٽ تي رهندا هئا جنهن کي نووا بيرا ڪالوني سڏيو ويندو هو. ٻيون ڪالونيون بعد ۾ قائم ڪيون ويون پر ڪو به ڪامياب نه ٿيو. هندستانين کي زندگيءَ جي نئين طريقي سان ٺهڪائڻو پيو ۽ هو مختلف موذي مرضن ۾ مبتلا هئا، جن ۾ کين نه مدافعت هئي ۽ نه وري انهن جو ڪو علاج.

نوآبادي جو هڪ نئون مرحلو گويا ۾ شروع ٿيو جڏهن سون جون کاڻون ارڙهين صديءَ جي آخر تائين ختم ٿي ويون. برازيل جي آزادي سان، حڪومت Goiás جي علائقائي اتحاد کي بچائڻ ۽ معيشت جي بحالي ۾ وڌيڪ دلچسپي ورتي. 1863ع ۾ گويا جو گورنر Couto de Magalhães، Rio Araguaia ۾ آيو. هن جو ارادو هو ته ٻاڦ واري نيويگيشن کي ترقي ڪرڻ ۽ درياهه جي سرحدن سان گڏ زمينن جي نوآبادي کي فروغ ڏيڻ. نوان ڳوٺ قائم ٿياهن شروعات جي نتيجي ۾، ۽ ٻاڦ نيويگيشن اراگوايا سان گڏ وڌي وئي. جيتوڻيڪ تازو ئي علائقو قومي معيشت ۾ شامل ڪيو ويو آهي. سروس آف پروٽيڪشن ٽو انڊينز (SPI) چوپائي مال پالڻ وارن کي اجازت ڏني ته هو انهن زمينن تي قبضو ڪن جيڪي درياهه جي سرحدن سان لڳن ٿا، جنهن ۾ آهستي آهستي ڪراجا، جاوا، تاپيراپي ۽ آوا (ڪينويروس) هندستاني شامل ٿيا ۽ انهن جي زندگين ۾ وڏي تبديلي آڻي ڇڏي، جيئن هندستاني علائقا هئا. برسات جي موسم ۾ ڍورن جو حملو. جڏهن 1964ع ۾ فوجي حڪومت اقتدار ۾ آئي، تڏهن SPI جو وجود ئي ختم ٿي ويو، ۽ Fundação Nacional do Indio (نيشنل انڊين فائونڊيشن، FUNAI) ٺاهي وئي، ساڳين ڪمن سان. ليکڪن، مسافرن، سرڪاري ڪارڪنن، ۽ نسل پرستن جون رپورٽون، سترهين کان ويهين صديءَ تائين ڪاراج جي آباديءَ ۾ واضح طور ظاهر ڪن ٿيون.