ການລະບຸຕົວຕົນ. ປະຊາຊົນຂອງເຊື້ອສາຍອີຕາລີທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເມັກຊິໂກ, ນັບຕັ້ງແຕ່ທ້າຍສະຕະວັດທີ XIX, ໄດ້ກາຍເປັນປະສົມປະສານໂດຍທົ່ວໄປເຂົ້າໄປໃນສັງຄົມທົ່ວໄປ. ຕົວຕົນຂອງພວກເຂົາແມ່ນອີງໃສ່ປະສົບການທົ່ວໄປຂອງການເຄື່ອນຍ້າຍຈາກອີຕາລີໃນທ້າຍຊຸມປີ 1800 (ໄລຍະເວລາທີ່ມີລັກສະນະທົ່ວໄປໂດຍການຍ້າຍຖິ່ນຖານຂອງອິຕາລີໄປສູ່ອາເມລິກາພາຍໃຕ້ຄວາມກົດດັນຂອງການຫັນປ່ຽນທາງເສດຖະກິດແລະຂະບວນການລວມຕົວເປັນລັດຊາດໃນປີ 1871) ແລະການສ້າງຕັ້ງ. ຂອງຊຸມຊົນ, ຕົ້ນຕໍໃນພາກກາງແລະຕາເວັນອອກຂອງເມັກຊິໂກ. ຄົນອົບພະຍົບເຫຼົ່ານີ້ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນມາຈາກພາກເຫນືອຂອງອີຕາລີ, ໂດຍສ່ວນໃຫຍ່ມາຈາກເຂດຊົນນະບົດແລະຂະແຫນງການກະສິກໍາໃນອິຕາລີ. ເມື່ອຢູ່ໃນເມັກຊິໂກ, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມສ້າງຕັ້ງຕົນເອງໃນການຄົ້ນຫາດ້ານເສດຖະກິດທີ່ຄ້າຍຄືກັນ, ໂດຍສະເພາະການລ້ຽງງົວນົມ. Italian Mexicans ແບ່ງປັນປະສົບການການເຄື່ອນຍ້າຍ, ເວົ້າພາສາອິຕາລີ, ກິນອາຫານທີ່ເຂົາເຈົ້າມີສະຕິລະບຸວ່າ "Italian" (ເຊັ່ນ: polenta, minestrone, pastas, ແລະ endive), ຫຼິ້ນເກມທີ່ເປັນພາສາອິຕາລີໃນຕົ້ນກໍາເນີດ (ເຊັ່ນ: boccie ball, a ຮູບ​ແບບ​ຂອງ​ການ​ໂຖ​ປັດ​ສະ​ວະ​ສະ​ຫນາມ​ຫຍ້າ​)​, ແລະ​ເປັນ​ກາ​ໂຕ​ລິກ devoutly​. ເຖິງແມ່ນວ່າຊາວອິຕາລີຈໍານວນຫຼາຍໃນປັດຈຸບັນອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເມັກຊິໂກ, ຫຼາຍຄົນອາໄສຢູ່ໃນແລະກໍານົດຢ່າງແຂງແຮງກັບຫນຶ່ງໃນຊຸມຊົນຕົ້ນສະບັບຫຼື spin-off ທີ່ເກືອບທັງຫມົດ Italian ໃນອົງປະກອບ. ບຸກຄົນເຫຼົ່ານີ້ຍັງຄົງອ້າງເອົາເອກະລັກຂອງຊົນເຜົ່າອີຕາລີຢ່າງເຂັ້ມງວດ (ຢ່າງນ້ອຍຕໍ່ກັບຄົນພາຍນອກທີ່ບໍ່ແມ່ນເມັກຊິໂກ) ແຕ່ຍັງສັງເກດເຫັນຢ່າງໄວວາວ່າພວກເຂົາເປັນພົນລະເມືອງເມັກຊິໂກ.ດີ.

ສະຖານທີ່. ຊາວອິຕາລຽນໃນເມັກຊິໂກອາໄສຢູ່ໃນຊຸມຊົນດັ້ງເດີມໃນຊົນນະບົດ ຫຼືເຄິ່ງຕົວເມືອງ ຫຼືເປັນບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງເຂົາເຈົ້າ. ສະມາຊິກຂອງຊຸມຊົນເຫຼົ່ານີ້ມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໂດດດ່ຽວຈາກສັງຄົມເມັກຊິໂກທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງ (ເບິ່ງ "ປະຫວັດສາດແລະວັດທະນະທໍາ"). ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະຈໍາແນກລະຫວ່າງສາມປະເພດຂອງຊຸມຊົນ Italian Mexican. ທໍາອິດ, ມີຊຸມຊົນຕົ້ນສະບັບຂະຫນາດໃຫຍ່, ຫຼື colonias (i.e., Chipilo, Puebla; Huatusco, Veracruz; Ciudad del Maíz, San Luis Potosí; La Aldana, Federal District—ສີ່ຊຸມຊົນທີ່ຍັງເຫຼືອຂອງຕົ້ນສະບັບ. ແປດ), ປະ ຊາ ຊົນ ໂດຍ ລູກ ຫລານ ຂອງ ຄົນ ທຸກ ຍາກ, ຊົນ ຊັ້ນ ການ ເຮັດ ວຽກ Italian ຄົນ ເຂົ້າ ເມືອງ. ຊາວເມັກຊິໂກອີຕາລີຍັງຄົງເປັນກຸ່ມຊົນເຜົ່າທີ່ເຕົ້າໂຮມກັນພາຍໃນຊຸມຊົນເດີມຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ຄວາມກົດດັນຂອງປະຊາກອນແລະພື້ນຖານທີ່ດິນໃນຊຸມຊົນ "ບ້ານ" ເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກແຍກ - ການສ້າງຕັ້ງປະເພດທີສອງຂອງຊຸມຊົນໃຫມ່, ປັ່ນປ່ວນຫຼືດາວທຽມທີ່ປະກອບດ້ວຍ. ຄົນຈາກໜຶ່ງໃນອານານິຄົມເດີມ. ເຫຼົ່ານີ້ລວມມີຊຸມຊົນໃນແລະອ້ອມຂ້າງ San Miguel de Allende, Valle de Santiago, San José Iturbide, Celaya, Salamanca, Silao, ແລະ Irapuato ໃນລັດ Guanajuato; Cuautitlán, ເມັກຊິໂກ; ແລະ Apatzingan, Michoacán. ອັນທີສາມ, ມີຊຸມຊົນທີ່ມີຄວາມຜິດປົກກະຕິຈໍານວນຫນ້ອຍ, ເຊັ່ນ: Nueva Italia ແລະ Lombardia, Michoacán, ທີ່ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍຊາວອິຕາລີທີ່ຮັ່ງມີທີ່ອົບພະຍົບໄປເມັກຊິໂກພາຍຫຼັງ.ໄດ້ 1880 diaspora ແລະ​ໄດ້​ສ້າງ​ຕັ້ງ​ຕັ້ງ​ນິ​ຄົມ​ກະ​ສິ​ກໍາ​ຂະ​ຫນາດ​ໃຫຍ່​ທີ່​ຮູ້​ຈັກ​ເປັນ haciendas​.

ປະຊາກອນ. ມີຊາວອິຕາລຽນປະມານ 3,000 ຄົນເທົ່ານັ້ນທີ່ອົບພະຍົບໄປເມັກຊິໂກ, ຕົ້ນຕໍໃນຊຸມປີ 1880. ຢ່າງ​ໜ້ອຍ​ເຄິ່ງໜຶ່ງ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ອີ​ຕາ​ລີ​ຕໍ່​ມາ ຫຼື​ໄປ​ຍັງ​ສະຫະລັດ. ຊາວ​ອີ​ຕາ​ລີ​ສ່ວນ​ໃຫຍ່​ທີ່​ມາ​ປະ​ເທດ​ເມັກ​ຊິ​ໂກ​ແມ່ນ​ຊາວ​ກະ​ສິ​ກອນ​ຫຼື​ຄົນ​ງານ​ກະ​ສິ​ກໍາ​ຈາກ​ເມືອງ​ພາກ​ເຫນືອ​. ໃນການສົມທຽບ, ໃນລະຫວ່າງປີ 1876 ແລະ 1930, SO ເປີເຊັນຂອງຜູ້ເຂົ້າເມືອງອີຕາລີໄປສະຫະລັດອາເມລິກາແມ່ນແຮງງານທີ່ບໍ່ມີທັກສະຈາກເມືອງພາກໃຕ້. ຂອງຜູ້ອົບພະຍົບອິຕາລີໄປອາເຈນຕິນາ, 47 ເປີເຊັນແມ່ນຊາວພາກເຫນືອແລະກະສິກໍາ.

ເຂດອານານິຄົມທີ່ມີຊີວິດຢູ່ລອດທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນເມັກຊິໂກ - Chipilo, Puebla - ມີປະມານ 4,000 ຄົນ, ເຊິ່ງເພີ່ມຂຶ້ນເກືອບສິບເທົ່າຂອງປະຊາກອນເລີ່ມຕົ້ນຂອງ 452 ຄົນ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ແຕ່ລະຊຸມຊົນຂອງຊາວອິຕາລີເດີມແປດແມ່ນບ່ອນຢູ່ອາໄສໂດຍປະມານ 400 ບຸກຄົນ. ຖ້າຫາກວ່າການຂະຫຍາຍຕົວຂອງ Chipilo, Puebla, ເປັນຕົວແທນຂອງປະຊາກອນ Italian Mexican ທັງຫມົດ, ພວກເຮົາອາດຈະ infer ໄດ້ວ່າໃນທ້າຍສະຕະວັດ twentieth ມີຈໍານວນຫຼາຍເຖິງ 30,000 ຄົນຂອງເຊື້ອສາຍ Italian ໃນເມັກຊິໂກ - ຈໍານວນຂະຫນາດນ້ອຍໃນການສົມທຽບກັບຄົນເຂົ້າເມືອງ Italian. ປະຊາກອນໃນສະຫະລັດ, ອາເຈນຕິນາ, ແລະ Brazil. ຄາດຄະເນວ່າຊາວອິຕາລີ 1,583,741 ຄົນໄດ້ອົບພະຍົບໄປອາເມລິກາລະຫວ່າງ 1876 ແລະ 1914: 370,254 ຄົນມາຮອດອາເຈນຕິນາ, 249,504 ໃນປະເທດບຣາຊິນ, 871,221 ຄົນໃນສະຫະລັດ, ແລະ 92,762 ໃນໂລກໃຫມ່ອື່ນໆ.ຈຸດໝາຍປາຍທາງ. ນະ​ໂຍ​ບາຍ​ອົບ​ພະ​ຍົບ​ຂອງ​ອິ​ຕາ​ລີ​ຈາກ​ຊຸມ​ປີ 1880 ເຖິງ 1960 ສະ​ຫນັບ​ສະ​ຫນູນ​ການ​ເຄື່ອນ​ຍ້າຍ​ແຮງ​ງານ​ເປັນ​ປ່ຽງ​ຄວາມ​ປອດ​ໄພ​ຕໍ່​ຕ້ານ​ການ​ປະ​ທະ​ກັນ​ຂອງ​ຊັ້ນ​ຮຽນ.

ຄວາມກ່ຽວຂ້ອງທາງດ້ານພາສາສາດ. ສ່ວນຫຼວງຫຼາຍຂອງຊາວເມັກຊິກັນອີຕາລີມີສອງພາສາໃນພາສາອິຕາລີ ແລະແອສປາໂຍນ. ພວກເຂົາໃຊ້ການປະສົມຂອງແອສປາໂຍນແລະອິຕາລີເພື່ອຕິດຕໍ່ສື່ສານລະຫວ່າງພວກເຂົາແຕ່ພຽງແຕ່ແອສປາໂຍນກັບຊາວເມັກຊິໂກທີ່ບໍ່ແມ່ນອິຕາລີ (ເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງການຄວາມເຂົ້າໃຈໂດຍ, ຕົວຢ່າງ, ຜູ້ຂາຍໃນຕະຫຼາດ). ຄວາມສາມາດໃນການເວົ້າ el dialecto (ພາສາພາສາ), ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າອ້າງເຖິງມັນ, ເປັນເຄື່ອງຫມາຍທີ່ສໍາຄັນຂອງເອກະລັກຊົນເຜົ່າແລະສະມາຊິກໃນກຸ່ມ. MacKay (1984) ລາຍງານວ່າຢູ່ໃນຊຸມຊົນຕົ້ນສະບັບແລະດາວທຽມທັງຫມົດ, ພາສາເກົ່າແກ່ (ທ້າຍສະຕະວັດທີ XIX-XIX) ແລະສະບັບພາສາ Venetian ເຂດເນີນສູງທີ່ຖືກຕັດອອກ (ທີ່ແຕກຕ່າງຈາກພາສາອິຕາລີມາດຕະຖານ) ແມ່ນເວົ້າ.